Hoe kunnen derivaten worden gebruikt voor risicobeheer?

Derivaten kunnen bij risicobeheer worden gebruikt om een ​​positie af te dekken, ter bescherming tegen het risico van een negatieve beweging van een actief.

Een financieel instrument waarvan de prijs afhankelijk is van de onderliggende waarde, een derivaat is een contractuele overeenkomst tussen twee partijen waarbij de ene partij verplicht is het onderliggende effect te kopen of te verkopen en de andere het recht heeft om het onderliggende effect te kopen of te verkopen. Hedging is het nemen van een compenserende positie in een gerelateerd effect, wat helpt om tegengestelde koersbewegingen te verzachten.

Stel bijvoorbeeld dat een belegger op 9 mei 2015 1.000 aandelen van Tesla Motors Inc. heeft gekocht voor $ 65 per aandeel. Hij hield zijn investering meer dan twee jaar vast en is nu bang dat Tesla zijn winst per aandeel (EPS) en omzetverwachtingen niet zal kunnen waarmaken.

De aandelenkoers van Tesla opent op 15 mei 2018 met een prijs van $ 243, 93. De belegger wil ten minste $ 165 winst per aandeel op zijn investering vastzetten. Om zijn positie in te dekken tegen het risico van eventuele prijsschommelingen die de onderneming kan hebben, koopt de belegger 10 put-optiecontracten op Tesla met een uitoefenprijs van $ 230 en een vervaldatum op 7 september 2018.

De putoptiecontracten, die een soort derivaat zijn, geven de belegger het recht om zijn aandelen van Tesla te verkopen voor $ 230 per aandeel. Aangezien één aandelenoptiecontract 100 aandelen van de onderliggende aandelen gebruikt, zou de belegger 1.000 (100 x 10) aandelen met 10 putopties kunnen verkopen.

Van Tesla wordt verwacht dat het zijn winst rapporteert op 5 september 2018. Als Tesla zijn winstverwachtingen mist en zijn aandelenkoers onder $ 230 daalt, heeft de belegger een verkoopprijs van $ 230 vastgelegd met zijn putopties. Hij kon dus 1.000 aandelen verkopen en een winst behalen van $ 165 ($ 230 - $ 65) per aandeel.