Hoe kunt u niet-geclaimde eigendom terugvorderen?

Staten geven elk jaar miljarden dollars aan niet-geclaimde eigendom terug. Niet-geclaimd onroerend goed bestaat over het algemeen uit niet-geclaimd geld op financiële en bankrekeningen die langer dan een jaar inactief zijn. Ontdek hoe u kunt controleren of u niet-geclaimde eigendommen hebt en hoe u deze kunt claimen.

Belangrijkste leerpunten

• Niet-geclaimde eigendommen zijn die activa of fondsen waarvan de rechtmatige eigenaar niet kan worden opgespoord of de account gedurende een lange periode inactief heeft achtergelaten.
• Gewoonlijk worden niet-geclaimde fondsen en eigendommen overgedragen aan de staat waarin de activa zich bevinden, nadat een rustperiode is verstreken.
• Staten hebben processen ingesteld waarbij legale eigenaren van activa niet-geclaimde middelen kunnen terugvorderen.
• Bij het claimen van niet-opgeëiste fondsen die in waarde zijn gestegen, kunnen belastingen op dat moment worden beschouwd als gewone inkomsten.

Eigendom terugvorderen

Het proces voor het terugvorderen van niet-geclaimde of vermeden eigendommen verschilt per staat, omdat de federale overheid geen centrale website heeft voor het vinden van niet-geclaimde eigendommen. De meeste staatswebsites hebben een vergelijkbaar formaat en zijn meestal redelijk eenvoudig te navigeren. Het kantoor van de controleur is meestal het officiële bureau dat belast is met het beheer van de lijst met niet-geclaimde eigendommen.

Fondsen die verband houden met niet-geclaimd onroerend goed kunnen worden opgenomen en gebruikt in operationele kosten van de staat, maar niet-geclaimde onroerendgoedfondsen worden bijna altijd bijgehouden als schuld aan de onroerendgoedeigenaar. Zoekopdrachten voor niet-geclaimde property-accounts kunnen criteria bevatten zoals voor- en achternaam, bedrijfsnaam, postcode en stad die aan de property zijn gekoppeld.

Het is de meeste, zo niet alle, overheidsinstanties verboden telefonisch contact op te nemen met eigenaren van niet-geclaimde fondsen / activa. Omdat oplichters zich bewust zijn van deze beperking, kunnen ze proberen het publiek te bedriegen.

Rustperiode

Niet-geclaimde eigendom is in wezen eigendom dat na de rustperiode niet is geclaimd. De rustperiode is de hoeveelheid tijd tussen het moment waarop een financiële instelling een rekening of activum als niet-geclaimd rapporteert en wanneer de overheid van mening is dat die account of dat activum is opgegeven.

Voor de meeste staten is de rustperiode vijf jaar. Wanneer eigendom officieel door de staat wordt aangemerkt als verlaten of niet-geclaimd, ondergaat het een proces dat bekend staat als escheatment, waarbij de staat het eigendom van dat eigendom op zich neemt totdat de rechtmatige eigenaar een claim indient.

Afhankelijk van de staat kan het kantoor van de controleur of de staatskas pogingen doen om de rechtmatige eigenaar van het niet-geclaimde eigendom te vinden. Methoden kunnen e-mailmeldingen zijn naar het laatst vermelde woon- of werkadres. Eigendom kan vaak niet worden opgeëist als de eigenaar geen nieuw postadres meldt, zodat deze methode minder succesvol kan zijn. Staten kunnen zich ook abonneren op online contactdatabases die mogelijk meer up-to-date informatie hebben.

Verbeurd verklaren

Na de rustperiode worden slapende rekeningen niet-geclaimde eigendom. Staten hebben escheatment-statuten aangenomen die het proces regelen om niet-geclaimde fondsen te beschermen tegen teruggave aan financiële instellingen.

Escheatment-staatswetten vereisen dat bedrijven niet-geclaimde eigendommen van slapende rekeningen overdragen aan het algemene staatsfonds, dat de administratie en teruggave van verloren of vergeten eigendommen overneemt aan eigenaren of hun erfgenamen als de eigenaar is overleden.

Eigenaren kunnen niet-opgeëiste eigendommen terugkrijgen door een aanvraag bij hun staat in te dienen zonder kosten of tegen een nominale vergoeding. Omdat de staat voor eeuwig de bewaring van het niet-geclaimde eigendom behoudt, kunnen eigenaren hun eigendom op elk moment claimen.

Soorten niet-geclaimde eigendommen

Soorten niet-geclaimde eigendommen zijn onder andere onbetaalde looncheques, inactieve aandelen, gerechtelijke fondsen, dividenden, cheques en spaarrekeningen en vermogensopbrengsten. Wanneer onroerendgoedaccounts niet worden opgeëist, worden ze overgedragen aan de staat om redenen zoals het overlijden van de rekeninghouder, het niet-registreren van een doorstuuradres na het veranderen van woonplaats of eenvoudigweg een account vergeten.

Een slapende account die lange tijd geen activiteit heeft gehad, behalve het plaatsen van rente, is ook een potentieel geval van niet-geclaimde eigendom. Een statuut van beperkingen is meestal niet van toepassing op slapende accounts, wat betekent dat de eigenaar of begunstigde op elk moment geld kan opeisen. Financiële instellingen zijn volgens de staatswetten verplicht om middelen die op slapende rekeningen staan ​​over te dragen naar de staatskas nadat de rekeningen gedurende een bepaalde periode in rust zijn geweest, die per staat varieert.

De staat New York haalde in 2013 $ 700 miljoen aan inkomsten uit niet-geclaimde eigendommen. Hoewel dit aantal hoger is dan gemiddeld, bedraagt ​​het bedrag aan inkomsten dat staten uit misplaatste accounts halen landelijk meer dan $ 62 miljard. Gegevens geven aan dat 50% van de niet-geclaimde accounts minder dan $ 100 bezit, maar er is geen limiet aan accountgrootte.

In 2014 heeft Texas meer dan $ 200 miljoen teruggegeven aan eigenaren van eerder niet-geclaimde eigendommen, met een gemiddeld claimbedrag van $ 1.000. Veel claims zijn veel hoger, maar niet veel zullen waarschijnlijk overeenkomen met de $ 32, 8 miljoen die een Connecticut-inwoner in 2012 claimde, opbrengst van de verkoop van aandelen, volgens een artikel van 2017 door Press Connects .

Niet-geclaimde goederen worden niet belast terwijl ze als niet-geclaimd worden ingediend; wanneer het echter wordt teruggevorderd, kan het onroerend goed officieel worden erkend als belastbaar inkomen. Sommige niet-geclaimde fondsen zoals investeringen van een 401 (k) of een IRA kunnen belastingvrij worden teruggevorderd.