Hoe is Warren Buffett begonnen in het bedrijfsleven?

Warren Buffett is mogelijk met zaken in zijn bloed geboren. Hij kocht zijn eerste voorraad toen hij 11 jaar oud was en werkte in de supermarkt van zijn familie in Omaha. Zijn vader, Howard Buffett, bezat een kleine makelaardij en Warren bracht zijn dagen door met het kijken naar wat beleggers aan het doen waren en luisterend naar wat ze zeiden. Als tiener nam hij klussen aan, van het wassen van auto's tot het bezorgen van kranten, en gebruikte zijn spaargeld om verschillende flipperkasten te kopen die hij in lokale bedrijven plaatste.

Zijn ondernemende successen als jeugd vertaalden zich niet onmiddellijk in een verlangen om naar de universiteit te gaan. Zijn vader drong er bij hem op aan zijn opleiding voort te zetten, waarbij Buffett met tegenzin instemde om de Universiteit van Pennsylvania te bezoeken. Daarna stapte hij over naar de universiteit van Nebraska, waar hij in drie jaar met een graad in bedrijf afstudeerde.

Na te zijn afgewezen door de Harvard Business School, schreef hij zich in voor graduate studies aan Columbia Business School. Terwijl hij daar was, studeerde hij onder Benjamin Graham - die een levenslange vriend werd - en David Dodd, beide bekende effectenanalisten. Het was via Graham's klasse in effectenanalyse dat Buffett de grondbeginselen van waardebeleggen leerde. In een interview verklaarde hij ooit dat het boek van Graham, The Intelligent Investor, zijn leven had veranderd en hem op het pad van professionele analyse naar de investeringsmarkten had gebracht. Samen met Security Analysis, mede geschreven door Graham en Dodd, bood het hem het juiste intellectuele raamwerk en een routekaart om te investeren.

Warren Buffet: The Road To Riches

Belangrijkste leerpunten

• Warren Buffett, soms bekend als het 'orakel van Omaha', is een van de rijkste mannen ter wereld en een gerenommeerde investeerder.
• Buffett was een discipel van Benjamin Graham's filosofie van intelligent beleggen.
• In 1962 kocht Buffett textielbedrijf Berkshire Hathaway, dat hij omzet in een houdstermaatschappij waarbinnen hij een gediversifieerd bedrijfsimperium opbouwde.

Benjamin Graham en The Intelligent Investor

Graham wordt vaak de "Dean of Wall Street" en de vader van waardebeleggen genoemd, als een van de belangrijkste voorstanders van analyse van financiële zekerheid. Hij verdedigde het idee dat de belegger naar de markt zou moeten kijken alsof het een werkelijke entiteit en potentiële zakenpartner was - Graham noemde deze entiteit "Mr. Market" - die soms te veel of te weinig geld vraagt ​​om uit te kopen.

Het zou moeilijk zijn om alle theorieën van Graham volledig samen te vatten. In de kern gaat waardebeleggen over het identificeren van aandelen die door de meerderheid van de beursdeelnemers zijn ondergewaardeerd. Hij geloofde dat aandelenkoersen vaak verkeerd waren vanwege irrationele en buitensporige prijsschommelingen (zowel opwaarts als neerwaarts). Intelligente investeerders, zei Graham, moeten vastberaden zijn in hun principes en de menigte niet volgen.

Graham schreef The Intelligent Investor in 1949 als een gids voor de gewone belegger. Het boek verdedigde het idee om effecten met een laag risico op een zeer gediversifieerde, wiskundige manier te kopen. Graham was voorstander van fundamentele analyse, waarbij werd ingespeeld op het verschil tussen de aankoopprijs van een aandeel en zijn intrinsieke waarde.

Het investeringsveld betreden

Voordat hij bij Benjamin Graham werkte, was Warren een verkoper van investeringen - een baan die hij graag deed, behalve toen de aandelen die hij voorstelde in waarde daalden en geld verloren voor zijn klanten. Om het potentieel van het hebben van woedende klanten te minimaliseren, begon Warren een partnerschap met zijn goede vrienden en familie. Het partnerschap had unieke beperkingen: Warren zelf zou slechts $ 100 investeren en, door opnieuw geïnvesteerde beheerskosten, zijn aandeel in het partnerschap vergroten. Warren zou de helft van de winst van het partnerschap boven de 4% nemen en zou het partnerschap een kwart van alle geleden verliezen terugbetalen. Bovendien kon pas op 31 december geld worden toegevoegd of onttrokken aan het partnerschap en zouden partners geen inbreng hebben over de investeringen in het partnerschap.

In 1959 had Warren in totaal zeven partnerschappen geopend en had een belang van 9, 5% in meer dan een miljoen dollar aan partnerschapsactiva. Drie jaar later tegen de tijd dat hij 30 was, was Warren een miljonair en fuseerde hij al zijn partnerschappen in één entiteit

Het was op dit punt dat Buffett zich richtte op directe investeringen in bedrijven. Hij investeerde $ 1 miljoen in een windmolenfabriek en het volgende jaar in een bottelbedrijf. Buffett gebruikte de waarde-beleggende technieken die hij op school leerde, evenals zijn talent voor het begrijpen van de algemene zakelijke omgeving, om koopjes te vinden op de aandelenmarkt.

Berkshire Hathaway kopen

In 1962 zag Warren de mogelijkheid om te investeren in een textielbedrijf in New England, Berkshire Hathaway, en kocht een deel van zijn aandelen. Warren begon agressief aandelen te kopen nadat een geschil met het management hem ervan overtuigde dat het bedrijf een verandering in leiderschap nodig had. Ironisch genoeg is de aankoop van Berkshire Hathaway een van de grootste spijt van Warren. (Zie voor meer informatie: Altijd wedden op Berkshire Hathaway .)

Inzicht in de schoonheid van het bezitten van verzekeringsmaatschappijen - klanten betalen vandaag premies om mogelijk decennia later betalingen te ontvangen - Warren gebruikte Berkshire Hathaway als een holdingmaatschappij om National Indemnity Company te kopen (de eerste van vele verzekeringsmaatschappijen die hij zou kopen) en gebruikte de aanzienlijke kasstroom om verdere acquisities financieren.

Als een waarde-investeerder is Warren een soort duizendpoot als het gaat om kennis van de industrie. Berkshire Hathaway is een goed voorbeeld. Buffett zag een bedrijf dat goedkoop was en kocht het, ongeacht het feit dat hij geen expert was in textielproductie. Geleidelijk verlegde Buffett de focus van Berkshire van zijn traditionele inspanningen, in plaats daarvan het als een holdingmaatschappij te gebruiken om in andere bedrijven te investeren. Warren heeft in de afgelopen decennia bedrijven in verschillende industrieën gekocht, aangehouden en verkocht.

Enkele van de bekendste dochterondernemingen van Berkshire Hathaway zijn, maar zijn niet beperkt tot, GEICO (ja, die kleine Gecko is van Warren Buffett), Dairy Queen, NetJets, Benjamin Moore & Co. en Fruit of the Loom. Nogmaals, dit zijn slechts enkele bedrijven waarvan Berkshire Hathaway een meerderheidsbelang heeft.

Het bedrijf heeft ook belangen in vele andere bedrijven, waaronder American Express Co. (AXP), Costco Wholesale Corp. (COST), DirectTV (DTV), General Electric Co. (GE), General Motors Co. (GM), Coca- Cola Co. (KO), International Business Machines Corp. (IBM), Wal-Mart Stores Inc. (WMT), Proctor & Gamble Co. (PG) en Wells Fargo & Co. (WFC).

(gerelateerd: Hoe kiest Warren Buffett de bedrijven die hij koopt?)

Berkshire ellende en beloningen

De zaken voor Buffett zijn echter niet altijd rooskleurig geweest. In 1975 werden Buffett en zijn zakenpartner, Charlie Munger, door de Securities and Exchange Commission (SEC) onderzocht op fraude. De twee beweerden dat ze niets verkeerd hadden gedaan en dat de aankoop van Wesco Financial Corporation alleen maar verdacht leek vanwege hun complexe systeem van bedrijven.

Verdere problemen kwamen met een grote investering in Salomon Inc. In 1991 kwam er nieuws over een handelaar die meerdere keren de biedingsregels van de Schatkist overtrof, en alleen door intensieve onderhandelingen met de Schatkist slaagde Buffett erin om een ​​verbod op het kopen van Schatkistbiljetten en daaropvolgend faillissement af te wenden voor het bedrijf.

In recentere jaren trad Buffett op als financier en facilitator van belangrijke transacties. Tijdens de Grote Recessie investeerde Warren en leende geld aan bedrijven die met financiële rampen te maken hadden. Ongeveer 10 jaar later komen de effecten van deze transacties naar boven en ze zijn enorm:

• Een lening aan Mars Inc. resulteerde in een winst van $ 680 miljoen
• Wells Fargo & Co. (WFC), waarvan Berkshire Hathaway bijna 120 miljoen aandelen heeft gekocht tijdens de Grote Recessie, is meer dan 7 keer hoger dan in 2009
• American Express Co. (AXP) is ongeveer vijf keer gestegen sinds de investering van Warren in 2008
• Bank of America Corp. (BAC) betaalt $ 300 miljoen per jaar en Berkshire Hathaway heeft de optie om extra aandelen te kopen voor ongeveer $ 7 elk - minder dan de helft van wat het vandaag verhandelt
• Goldman Sachs Group Inc. (GS) betaalde $ 500 miljoen aan dividenden per jaar en een terugbetalingsbonus van $ 500 miljoen toen ze de aandelen terugkocht.

Onlangs is Warren een partnerschap aangegaan met 3G Capital om JH Heinz Company en Kraft Foods samen te voegen om de Kraft Heinz Food Company (KHC) te creëren. Het nieuwe bedrijf is het op twee na grootste voedingsmiddelen- en drankenbedrijf in Noord-Amerika en het op vier na grootste ter wereld en heeft een jaarlijkse omzet van $ 28 miljard. In 2017 kocht hij een aanzienlijk belang in Pilot Travel Centers, de eigenaren van de Pilot Flying J-keten van truckstops. Hij wordt meerderheidsaandeelhouder gedurende een periode van zes jaar.

Bescheidenheid en rustig leven betekende dat het Forbes enige tijd kostte om Warren op te merken en hem toe te voegen aan de lijst van rijkste Amerikanen, maar toen ze dat eindelijk deden in 1985, was hij al een miljardair. Vroege beleggers in Berkshire Hathaway hadden slechts $ 275 per aandeel kunnen kopen en tegen 2014 had de aandelenkoers $ 200.000 bereikt en werd dit jaar eerder dit jaar iets minder dan $ 300.000 verhandeld.

Buffett vergelijken met Graham

Buffett heeft zichzelf '85% Graham' genoemd. Net als zijn mentor heeft hij zich gericht op de basisprincipes van het bedrijf en een "blijf op koers" -benadering - een benadering waarmee beide mannen enorme persoonlijke nesteieren konden bouwen. Op zoek naar een sterk rendement op investering (ROI), zoekt Buffett doorgaans naar aandelen die nauwkeurig worden gewaardeerd en robuuste rendementen bieden voor beleggers.

Buffett investeert echter met een meer kwalitatieve en geconcentreerde aanpak dan Graham. Graham vond het liefst ondergewaardeerde, gemiddelde bedrijven en diversifieerde zijn belangen onder hen; Buffett is voorstander van kwaliteitsbedrijven die al redelijke waarderingen hebben (hoewel hun aandelen nog steeds iets meer waard moeten zijn) en het vermogen tot grote groei.

Andere verschillen liggen in hoe intrinsieke waarde in te stellen, wanneer een gok te wagen en hoe diep je moet duiken in een bedrijf dat potentieel heeft. Graham vertrouwde veel meer op kwantitatieve methoden dan Buffett, die zijn tijd doorbrengt met het daadwerkelijk bezoeken van bedrijven, praten met het management en het begrijpen van het specifieke bedrijfsmodel van het bedrijf. Als gevolg hiervan was Graham beter in staat en comfortabeler te investeren in veel kleinere bedrijven dan Buffett. Overweeg een analogie met honkbal: Graham was bezorgd over schommelen op goede velden en op de basis komen; Buffett wacht het liefst op worpen die hem in staat stellen een thuisrun te scoren. Velen hebben Buffett gecrediteerd met een natuurlijk geschenk voor timing dat niet kan worden gerepliceerd, terwijl de methode van Graham vriendelijker is voor de gemiddelde belegger.

Buffett Fun Feiten

Buffett begon pas op 75-jarige leeftijd grootschalige donaties aan goede doelen te doen.

Buffett heeft enkele interessante opmerkingen gemaakt over inkomstenbelastingen. In het bijzonder vraagt ​​hij zich af waarom zijn effectieve vermogenswinstbelastingtarief van ongeveer 20% een lager inkomstenbelastingtarief is dan dat van zijn secretaresse - of wat dat betreft dan dat dat wordt betaald door de meeste arbeiders uit de middenklasse per uur of in loondienst. Als een van de twee of drie rijkste mannen ter wereld, die lang geleden een massa rijkdom heeft opgebouwd die vrijwel geen enkele hoeveelheid toekomstige belastingen ernstig kan aantasten, biedt de heer Buffett zijn mening vanuit een staat van relatieve financiële zekerheid die vrijwel zonder parallel. Zelfs als bijvoorbeeld elke toekomstige dollar die Warren Buffett verdient wordt belast tegen het tarief van 99%, is het twijfelachtig dat dit zijn levensstandaard zou beïnvloeden.

Buffett heeft The Intelligent Investor beschreven als het beste boek over beleggen dat hij ooit heeft gelezen, met Security Analysis een goede tweede. Andere favoriete lectuur omvat:

• Gewone aandelen en ongewone winsten door Philip A. Fisher, die potentiële investeerders adviseert om niet alleen de financiële overzichten van een bedrijf te onderzoeken, maar ook om het management te evalueren. Fisher richt zich op investeringen in innovatieve bedrijven en Buffett heeft hem al lang hoog in het vaandel staan.
• The Outsiders van William N. Thorndike profileert acht CEO's en hun blauwdrukken voor succes. Onder de profielen bevindt zich Thomas Murphy, vriend van Warren Buffett en regisseur van Berkshire Hathaway. Buffett heeft Murphy geprezen en hem 'algemeen de beste bedrijfsmanager die ik ooit heb ontmoet' genoemd.
• Stresstest door voormalig minister van Financiën, Timothy F. Geithner, vertelt de financiële crisis van 2008-9 vanuit een grimmig first-person perspectief. Buffett noemt het een must-read voor managers, een leerboek om onder onvoorstelbare druk niveau te houden.
• Business Adventures: Twelve Classic Tales from the World of Wall Street door John Brooks is een verzameling artikelen die in de jaren zestig in The New Yorker is gepubliceerd. Elk pakt bekende mislukkingen in de zakenwereld aan en beschrijft ze als waarschuwende verhalen. Buffett leende zijn exemplaar ervan aan Bill Gates, die naar verluidt het nog moet teruggeven.

Het komt neer op

De investeringen van Warren Buffett zijn niet altijd succesvol geweest, maar ze waren goed doordacht en volgden waardeprincipes. Door op nieuwe kansen te letten en vast te houden aan een consistente strategie, worden Buffett en het textielbedrijf dat hij lang geleden verwierf door velen beschouwd als een van de meest succesvolle beleggingsverhalen aller tijden. Maar je hoeft geen genie te zijn 'om gedurende een heel leven succesvol te beleggen', beweert de man zelf. "Wat nodig is, is een degelijk intellectueel kader voor het nemen van beslissingen en het vermogen om te voorkomen dat emoties dat kader aantasten."