Hoe profiteren bedrijven van renteswaps?

In de kern zijn renteswaps een afgeleid instrument gebaseerd op het uitgangspunt van een comparatief voordeel. Om te zien hoe renteswaps beide partijen ten goede komen, probeert u de voordelen van handel in een macro-setting te begrijpen en vervolgens deze lessen toe te passen op micro-swaptransacties.

Er zijn andere mogelijke voordelen - er kunnen informatieasymmetrieën bestaan ​​op de kapitaalmarkten, of de twee partijen kunnen eenvoudigweg verschillende risicoprofielen hebben - maar de meest voorkomende voordelen worden afgeleid van comparatieve voordelen op verschillende kredietmarkten.

Wat is een comparatief voordeel?

Vergelijkend voordeel verwijst naar het vermogen van een entiteit om een ​​goed of dienst te produceren tegen lagere opportuniteitskosten dan een andere entiteit. Dit idee is gericht op relatieve efficiëntie, niet op absolute efficiëntie.

Overweeg het volgende voorbeeld: tijdens een uur werken kan Tom vijf bomen of 10 struiken planten. Tijdens hetzelfde werkuur kan Jerry twee bomen of acht struiken planten. Tom is absoluut efficiënter dan Jerry in het planten van beide soorten planten.

Voor elke struik die Tom plant, geeft hij echter de helft van een boom op (zijn alternatieve kosten); Jerry hoeft maar een kwart van een boom op te offeren om een ​​struik te planten. Jerry is relatief efficiënter in het planten van struiken dan Tom. Dit is het relatieve voordeel van Jerry.

Stel dat Tom een ​​boom voor Jerry plant in ruil voor Jerry die drie struiken voor hem plant. Tom zou normaal gesproken anderhalve boom moeten opgeven om drie struiken te planten. Ondertussen zou Jerry vier struiken moeten opgeven om zelf een boom te planten. Door zich te specialiseren en te handelen, profiteren beide partijen ervan.

Vergelijkend voordeel in renteswaps

Neem nu bijvoorbeeld de meest eenvoudige versie van een renteswap. De ene partij ruilt rentebetalingen met vaste rente in ruil voor variabele rentebetalingen van een andere partij. Elk vertoont een comparatief voordeel op een bepaalde kredietmarkt.

Een bedrijf met een hogere kredietwaardigheid betaalt bijvoorbeeld minder om fondsen te werven onder identieke voorwaarden dan een minder kredietwaardig bedrijf. De financieringspremie die door de onderneming met een lagere rating wordt betaald, is groter in vergelijking met leningen met vaste rente dan voor leningen met variabele rente.

Hoewel het bedrijf met de hogere kredietwaardigheid lagere voorwaarden zou kunnen krijgen op zowel vaste als variabele rentemarkten, heeft het slechts een comparatief voordeel in één daarvan. Stel dat bedrijf AA kan lenen op de vastrentende markten tegen 10 procent of de zesmaandelijkse LIBOR tegen LIBOR + 0, 35 procent. Bedrijf BBB kan vast lenen op 11, 25 procent of de LIBOR voor zes maanden + één procent.

Beide bedrijven willen over 10 jaar $ 10 miljoen lenen. Een wederzijds winstgevende swap kan als volgt worden onderhandeld: Bedrijf AA leent tegen een vast tarief van 10 procent en BBB leent tegen LIBOR + één procent. Bedrijf AA stemt ermee in BBB-rente te betalen tegen de vaste LIBOR voor zes maanden (niet + één procent) en ontvangt in ruil een vast tarief van 9, 9 procent.

Het netto-effect is dat bedrijf AA daadwerkelijk leent tegen LIBOR + 0, 1 procent, of 0, 25 procent minder dan wanneer het rechtstreeks zou gaan naar kredietverstrekkers met variabele rente. Bedrijf BBB leent in feite netto een vaste rente van 10, 9 procent (de ene procent op LIBOR en 9, 9 procent bij AA), wat 0, 35 procent minder is dan een directe vaste lening. In dit voorbeeld hebben de twee bedrijven hun relatieve opportuniteitskosten verschillen.