Hoe bereken ik het rendement van een voor inflatie gecorrigeerde obligatie?

Standaard rendementsberekeningsmethoden zijn nog steeds van toepassing op voor inflatie gecorrigeerde obligaties, alleen beleggers hebben meer kans om aandacht te besteden aan het reële rendement met een voor inflatie gecorrigeerde obligatie. Voor inflatie gecorrigeerde obligaties hebben een rendement dat lager lijkt te zijn dan niet-gecorrigeerde (nominale) obligaties. De obligatierendementen voor voor inflatie gecorrigeerde obligaties worden gespecificeerd als een percentage dat hoger is dan de gemeten inflatie.

Bereken de jaarlijkse groei en trek de inflatie af om het reële (in plaats van het nominale) rendement van een obligatie te vinden. Dit is gemakkelijker voor voor inflatie gecorrigeerde obligaties dan voor niet-gecorrigeerde obligaties, die alleen in nominale wijzigingen worden genoteerd.

Overweeg het verschil tussen een Amerikaanse schatkistobligatie (T-obligatie) en een door Treasury beschermde inflatiebeveiligde waarde (TIPS). Een standaard T-obligatie met een nominale waarde van $ 1.000 en een couponrente van 7% levert altijd $ 70 op. Een TIPS, daarentegen, past zijn nominale waarde aan op basis van de inflatie. Als de inflatie in de loop van een jaar 5% is, zou een nominale waarde van $ 1.000 TIPS veranderen in een nominale waarde van $ 1.050, zelfs als de secundaire marktprijs van de TIPS in dezelfde periode zou dalen.

Een TIPS van $ 1.000 nominaal met een coupon van 4% zou in eerste instantie een rendement van $ 40 genereren. Als de inflatie de nominale waarde zou aanpassen naar $ 1.050, zou de couponbetaling in plaats daarvan $ 42 zijn ($ 40 x 1, 05). Stel dat de TIPS voor $ 925 op de secundaire markt werden verhandeld. De berekening van het reële rendement zou de secundaire marktprijs (zoals elke andere obligatie) van $ 925 gebruiken, maar de inflatie gecorrigeerde couponbetaling van $ 42 gebruiken. De werkelijke opbrengst zou 4, 54% (42 ÷ 925) bedragen.

Obligaties die gekoppeld zijn aan de consumentenprijsindex (CPI), genereren bijvoorbeeld opbrengsten met een ingebedde inflatie-veronderstelling. Als nominale staatsobligaties 5% opleveren en TIPS 3% voor dezelfde looptijd, wordt aangenomen dat de geannualiseerde CPI 2% zal zijn. Als de feitelijke inflatie in de loop van het jaar meer dan 2% bedraagt, ontvangen de TIPS-obligatiehouders een hoger reëel rendement dan de nominale obligatiehouders. Die drempel van 2% wordt het inflatiebreekpunt genoemd, waarboven de TIPS een betere waarde wordt dan de nominale obligatie.