Kostenberekening
Cost accounting is een vorm van management accounting die tot doel heeft de totale productiekosten van een bedrijf vast te leggen door de variabele kosten van elke productiestap te beoordelen, evenals vaste kosten, zoals leasekosten.
Belangrijkste leerpunten
- Cost accounting wordt intern door het management gebruikt om volledig geïnformeerde zakelijke beslissingen te nemen.
- In tegenstelling tot financiële boekhouding, die informatie verstrekt aan externe gebruikers van financiële overzichten, is kostentoerekening niet verplicht om aan normen te voldoen en kan flexibel zijn om te voldoen aan de behoeften van het management.
- Cost accounting houdt rekening met alle inputkosten in verband met productie, inclusief zowel variabele als vaste kosten.
- Typen kostenberekening zijn standaardberekening, op activiteiten gebaseerde kostenberekening, lean accounting en marginale kostenberekening.
Kostenberekening
Inzicht in kostenberekening
Cost accounting wordt gebruikt door het interne managementteam van een bedrijf om alle variabele en vaste kosten te identificeren die aan het productieproces zijn verbonden. Het meet en registreert deze kosten eerst afzonderlijk en vergelijkt vervolgens de inputkosten met de outputresultaten om de financiële prestaties te meten en toekomstige zakelijke beslissingen te nemen. Er zijn veel soorten kosten betrokken bij kostenberekening, die hieronder worden gedefinieerd.
Soorten kosten
- Vaste kosten zijn kosten die niet variëren, afhankelijk van het productieniveau. Dit zijn meestal dingen zoals de hypotheek of leasebetaling op een gebouw of een apparaat dat wordt afgeschreven tegen een vast maandelijks tarief. Een verhoging of verlaging van de productieniveaus zou geen verandering in deze kosten veroorzaken.
- Variabele kosten zijn kosten die zijn gekoppeld aan het productieniveau van een bedrijf. Een bloemenwinkel die bijvoorbeeld de inventaris van bloemstukken voor Valentijnsdag uitbreidt, zal hogere kosten met zich meebrengen wanneer het een groter aantal bloemen koopt bij de plaatselijke kwekerij of tuincentrum.
- Bedrijfskosten zijn kosten die verband houden met de dagelijkse bedrijfsvoering van een onderneming. Deze kosten kunnen vast of variabel zijn, afhankelijk van de unieke situatie.
- Directe kosten zijn kosten die specifiek verband houden met het produceren van een product. Als een koffiebrander vijf uur koffie brandt, omvatten de directe kosten van het eindproduct de arbeidsuren van de koffiebrander en de kosten van de koffiebonen.
- Indirecte kosten zijn kosten die niet direct aan een product kunnen worden gekoppeld. In het voorbeeld van de koffiebrander zouden de energiekosten om de koffiebrander te verwarmen indirect zijn, omdat deze onnauwkeurig en moeilijk te traceren is tot individuele producten.
Kostenadministratie versus financiële boekhouding
Hoewel kostenberekening vaak door het management binnen een bedrijf wordt gebruikt om te helpen bij de besluitvorming, is financiële boekhouding meestal wat externe investeerders of crediteuren zien. Financiële boekhouding presenteert de financiële positie en prestaties van een bedrijf aan externe bronnen via financiële overzichten, die informatie bevatten over zijn inkomsten, uitgaven, activa en passiva. Kostenberekening kan het nuttigst zijn als hulpmiddel voor het management bij het budgetteren en bij het opzetten van kostenbeheersingsprogramma's, die de netto marges voor het bedrijf in de toekomst kunnen verbeteren.
Een belangrijk verschil tussen kostenadministratie en financiële boekhouding is dat, terwijl in financiële boekhouding de kosten worden geclassificeerd afhankelijk van het type transactie, kostenadministratie de kosten classificeert op basis van informatiebehoeften van het management. Kostenberekening, omdat het door het management als een interne tool wordt gebruikt, hoeft niet aan een specifieke standaard te voldoen, zoals algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) en, als gevolg, varieert het gebruik van bedrijf tot bedrijf of van afdeling tot afdeling.
Soorten kostenberekening
Standaardcalculatie
Standaardberekening wijst "standaard" -kosten, in plaats van werkelijke kosten, toe aan de kosten van verkochte goederen (COGS) en inventaris. De standaardkosten zijn gebaseerd op een efficiënt gebruik van arbeid en materialen om het goed of de service onder standaard bedrijfsomstandigheden te produceren, en ze zijn in wezen het begrote bedrag. Hoewel standaardkosten aan de goederen worden toegewezen, moet het bedrijf nog steeds de werkelijke kosten betalen. Het beoordelen van het verschil tussen de standaard (efficiënte) kosten en de werkelijke gemaakte kosten wordt variantieanalyse genoemd.
Als de variantieanalyse bepaalt dat de werkelijke kosten hoger zijn dan verwacht, is de variantie ongunstig. Als het bepaalt dat de werkelijke kosten lager zijn dan verwacht, is de variantie gunstig. Twee factoren kunnen bijdragen aan een gunstige of ongunstige variantie. Er zijn de kosten van de input, zoals de kosten van arbeid en materialen. Dit wordt beschouwd als een koersvariantie. Bovendien is er de efficiëntie of hoeveelheid van de gebruikte invoer. Dit wordt beschouwd als een volumevariantie. Als het XYZ-bedrijf bijvoorbeeld 400 widgets in een periode zou produceren, maar uiteindelijk 500 widgets zou produceren, zouden de materiaalkosten hoger zijn vanwege de totale geproduceerde hoeveelheid.
Activity-Based Costing
Activity-based costing (ABC) identificeert overheadkosten van elke afdeling en wijst deze toe aan specifieke kostenobjecten, zoals goederen of services. Het ABC-systeem van kostenberekening is gebaseerd op activiteiten, wat elke gebeurtenis, werkeenheid of taak met een specifiek doel is, zoals het instellen van machines voor productie, het ontwerpen van producten, het distribueren van afgewerkte goederen of het bedienen van machines. Deze activiteiten worden ook beschouwd als kostenfactoren en zijn de maatregelen die worden gebruikt als basis voor de toewijzing van overheadkosten.
Traditioneel worden overheadkosten toegewezen op basis van één generieke meting, zoals machine-uren. Onder ABC wordt een activiteitsanalyse uitgevoerd waar passende maatregelen worden geïdentificeerd als de kostenfactoren. Als gevolg hiervan is ABC veel nauwkeuriger en nuttiger als het gaat om managers die de kosten en winstgevendheid van hun specifieke services of producten beoordelen.
Cost-accountants die ABC gebruiken, kunnen bijvoorbeeld een enquête doorgeven aan productielijnmedewerkers, die vervolgens de hoeveelheid tijd die ze aan verschillende taken besteden, zullen verantwoorden. De kosten van deze specifieke activiteiten worden alleen toegewezen aan de goederen of diensten die de activiteit hebben gebruikt. Dit geeft het management een beter idee waar precies tijd en geld wordt besteed.
Laten we aannemen dat een bedrijf zowel snuisterijen als widgets produceert. De snuisterijen zijn zeer arbeidsintensief en vereisen nogal wat praktische inspanning van het productiepersoneel. De productie van widgets is geautomatiseerd en bestaat meestal uit het in een machine stoppen van de grondstof en vele uren wachten op het voltooide goed. Het zou geen zin hebben om machine-uren te gebruiken om overhead aan beide items toe te wijzen, omdat de snuisterijen nauwelijks machine-uren gebruikten. Onder ABC krijgen de snuisterijen meer overhead gerelateerd aan arbeid en aan de widgets meer overhead gerelateerd aan machinegebruik.
Lean Accounting
Het belangrijkste doel van lean accounting is het verbeteren van de financiële managementpraktijken binnen een organisatie. Lean accounting is een uitbreiding van de filosofie van lean manufacturing en productie, die de verklaarde intentie heeft om verspilling te minimaliseren en tegelijkertijd de productiviteit te optimaliseren. Als een boekhoudafdeling bijvoorbeeld in staat is verspilde tijd te besparen, kunnen werknemers die tijdwinst productiever richten op taken met toegevoegde waarde.
Bij het gebruik van lean accounting worden traditionele kostenmethoden vervangen door op waarden gebaseerde prijzen en lean-gerichte prestatiemetingen. Financiële besluitvorming is gebaseerd op de impact op de totale winstgevendheid van de onderneming. Waardestromen zijn de winstcentra van een bedrijf, een tak of divisie die direct bijdraagt aan de winstgevendheid.
Marginale kosten
Marginale kostenberekening (soms kosten-volume-winstanalyse genoemd) is de impact op de kosten van een product door een extra eenheid aan de productie toe te voegen. Het is nuttig voor economische beslissingen op korte termijn. Marginale kosten kunnen het management helpen de impact van verschillende niveaus van kosten en volume op het bedrijfsresultaat te identificeren. Dit type analyse kan door het management worden gebruikt om inzicht te krijgen in potentieel winstgevende nieuwe producten, verkoopprijzen voor bestaande producten en de impact van marketingcampagnes.
Het break-even punt, het productieniveau waarbij de totale omzet voor een product gelijk is aan de totale kosten, wordt berekend als de totale vaste kosten van een bedrijf gedeeld door de contributiemarge. De contributiemarge, berekend als de verkoopinkomsten minus variabele kosten, kan ook per eenheid worden berekend om te bepalen in welke mate een specifiek product bijdraagt aan de totale winst van het bedrijf.
Geschiedenis van kostenberekening
Geleerden geloven dat kostenberekening voor het eerst werd ontwikkeld tijdens de industriële revolutie, toen de opkomende economie van industriële vraag en aanbod fabrikanten dwong om hun vaste en variabele uitgaven te volgen om hun productieprocessen te optimaliseren. Dankzij kostenberekening konden spoorweg- en staalbedrijven de kosten beheersen en efficiënter worden. Aan het begin van de 20e eeuw was kostentoerekening een veel besproken onderwerp in de literatuur over bedrijfsbeheer.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.