Hoe Equity Portfolio Management werkt

Veel analisten van beleggingsonderzoek veranderen in de loop van de tijd vaak in portefeuillebeheerders. Het doel van vrijwel alle beleggingsanalyses is immers om een ​​investeringsbeslissing te nemen of iemand te adviseren er een te nemen. Het analyseren van aandelen en het beheren van aandelenportefeuilles zijn nauw met elkaar verbonden: daarom hebben de meeste analisten een goede opleidingsachtergrond in zowel aandelenanalyse als onderwerpen als de moderne portefeuilletheorie (MPT).

In de financiële sector, zoals in veel beroepen, kan de toepassing van theoretische of academische concepten in de praktijk echter verder gaan dan denken over de specialiteit en training. Het runnen van een groep aandelenportefeuilles omvat aandacht voor detail, softwarevaardigheden en administratieve efficiëntie.

Kortom, u moet de mechanismen van het beheer van aandelenportefeuilles kennen om een ​​groep afzonderlijke portefeuilles te maken en te beheren, zodat ze niet alleen goed presteren, maar ook als een homogeen element presteren.

belangrijkste leerpunten

• Bepaalde mechanische elementen voor portefeuillebeheer moeten worden geleerd voordat daadwerkelijk aandelenportefeuilles worden gebouwd en beheerd.
• Portefeuillebeheerders kunnen worden beperkt door de stijl, waarden en aanpak van de beleggingsonderneming waarvoor ze werken.
• Inzicht in de fiscale gevolgen van portefeuillebeheer is van primair belang bij het opbouwen en beheren van portefeuilles in de loop van de tijd.
• Portfoliomodellering is een goede manier om de analyse en evaluatie van een belangrijke set aandelen toe te passen op een set portefeuilles in één groep of stijl.
• Portfoliomodellering kan een efficiënte link zijn tussen aandelenanalyse en portfoliobeheer.

Limieten voor portefeuillebeheerders

Professionele portefeuillebeheerders die voor een vermogensbeheerder werken, hebben meestal geen keuze over de algemene beleggingsfilosofie die de portefeuilles beheert die zij beheren. Een beleggingsonderneming kan strikt gedefinieerde parameters hebben voor aandelenselectie en activabeheer. Een bedrijf kan zichzelf bijvoorbeeld definiëren als een stijl voor selectie van waardebeleggingen en gebruikt bepaalde handelsrichtlijnen om die stijl te volgen.

Bovendien worden portefeuillebeheerders meestal beperkt door richtlijnen voor marktkapitalisatie. Small-cap managers kunnen beperkt zijn tot het selecteren van aandelen in de marktkapitalisatie van $ 200 miljoen tot $ 3 miljard.

Er kan ook een "huisstijl" zijn bij de selectie ten opzichte van economische trends. Sommige portefeuillebeheerders hanteren een bottom-up benadering waarbij investeringsbeslissingen worden genomen door aandelen te selecteren zonder rekening te houden met sectoren of economische voorspellingen. Anderen zijn top-down georiënteerd en gebruiken hele sectoren of macro-economische trends als uitgangspunt voor analyse en aandelenselectie. Veel stijlen gebruiken een combinatie van deze benaderingen.

Natuurlijk spelen ook de voorkeuren van de individuele manager een rol. Toch is de eerste stap in portfoliobeheer het begrijpen van het beleggingsuniversum en de mantra van uw specifieke organisatie.

Portefeuillebeheerders en fiscale overwegingen

Inzicht in de fiscale gevolgen van portefeuillebeheeractiviteiten is
van primair belang bij het opbouwen en uitvoeren van portefeuilles in de loop van de tijd.

Veel institutionele portefeuilles, zoals die voor pensioen- of pensioenfondsen, zijn niet elk jaar belast. Hun fiscaal beschermde status geeft hun portefeuillebeheerders meer flexibiliteit dan bij belastbare portefeuilles.

Niet-belastbare portefeuilles kunnen zichzelf meer blootstellen aan dividendinkomsten en kortetermijn vermogenswinsten dan hun belastbare tegenhangers. Managers van belastbare portefeuilles moeten mogelijk speciale aandacht besteden aan perioden van voorraadbeheer, belastingpartijen, kortetermijn vermogenswinsten, vermogensverliezen, belastingverkoop en dividendinkomsten gegenereerd door hun bezit. Ze kunnen zich houden aan een lagere omloopsnelheid van de portefeuille (vergeleken met niet-belastbare portefeuilles) om belastbare gebeurtenissen te voorkomen.

Een portfoliomodel bouwen

Of een manager nu één portefeuille beheert of er 1.000 in één beleggingsproduct of -stijl in aandelen, het bouwen en onderhouden van een portfoliomodel is een gemeenschappelijk aspect van het beheer van aandelenportefeuilles.

Een portfoliomodel is een standaard waarmee individuele portefeuilles worden vergeleken. Over het algemeen wijzen portfoliomanagers een wegingspercentage toe aan elk aandeel in het portfoliomodel. Vervolgens worden individuele portefeuilles aangepast om te matchen met deze wegingsmix.

Portfoliomodellen worden vaak gemaakt met behulp van gespecialiseerde software voor investeringsbeheer, hoewel algemene programma's zoals Microsoft Excel ook kunnen werken.

Na een mix van bedrijfsanalyses, sectoranalyses en macro-economische analyses kan de portfoliomanager bijvoorbeeld besluiten dat hij een relatief groot gewicht van een bepaald aandeel nodig heeft. In de stijl van deze portefeuillebeheerder is een relatief grote weging 4% van de totale portefeuillewaarde. Door de weging van andere aandelen in het model te verminderen, of door de algehele weging in contanten te verminderen, zou de portfoliomanager in staat zijn om voldoende aandelen van een bepaald bedrijf in alle portefeuilles te kopen om het gewicht van het model van 4% te evenaren.

Alle portefeuilles zullen op elkaar lijken en op het portefeuillemodel, althans wat betreft de weging van 4% op dat specifieke aandeel.

Op deze manier kan de portfoliomanager alle portefeuilles op een vergelijkbare of identieke manier beheren, gezien de specifieke stijl die door die portfoliogroep is opgelegd. Van alle portefeuilles kan worden verwacht dat ze op een gestandaardiseerde manier rendement genereren ten opzichte van elkaar. Ze zullen ook op elkaar lijken wat het risico / opbrengstprofiel betreft. Alle analyse- en beveiligingsevaluaties die de portfoliobeheerder uitvoert, zijn in feite gebaseerd op een model en niet op de afzonderlijke portefeuilles.

Aangezien de vooruitzichten voor individuele aandelen in de loop van de tijd verbeteren of verslechteren, hoeft de portfoliomanager alleen de wegingen van die aandelen in het portfoliomodel te wijzigen om het rendement van alle werkelijke portefeuilles die eronder vallen te optimaliseren.

De efficiëntie van portfoliomodellering

Modellering zorgt voor opmerkelijke analytische efficiëntie. De portfoliobeheerder hoeft slechts 30 of 40 aandelen te bezitten die in gelijke verhoudingen in alle portefeuilles zijn, in plaats van 100 of 200 aandelen in verschillende verhoudingen in vele accounts.

Wijzigingen op deze 30 of 40 aandelen kunnen eenvoudig op alle portefeuilles worden toegepast door de modelgewichten in het portfoliomodel in de loop van de tijd te wijzigen. Aangezien de vooruitzichten voor individuele aandelen in de loop van de tijd veranderen, hoeft de portfoliomanager alleen zijn of haar modelwegingen te wijzigen om de beleggingsbeslissing in alle portefeuilles tegelijkertijd te activeren.

Het portfoliomodel kan ook worden gebruikt om alle dagelijkse transacties op individueel portefeuilleniveau af te handelen. Nieuwe accounts kunnen snel en efficiënt worden opgezet door eenvoudig te kopen tegen het model. Contante stortingen en opnames kunnen op een vergelijkbare manier worden verwerkt.

Als de portefeuille groot genoeg is, hoeft het model alleen te worden toegepast op de verandering in activagrootte om een ​​portefeuille te bouwen die het portfoliomodel weerspiegelt. Kleinere portefeuilles kunnen worden beperkt door partijbeperkingen, die van invloed kunnen zijn op het vermogen van de portfoliomanager om nauwkeurig te kopen of verkopen tot een bepaald percentage.