De zwakke, sterke en semi-sterke efficiënte markthypothesen

Hoewel de efficiënte markthypothese als geheel theoretiseert dat de markt over het algemeen efficiënt is, wordt de theorie aangeboden in drie verschillende versies: zwak, semi-sterk en sterk.

De basale efficiënte markthypothese stelt dat de markt niet kan worden verslagen, omdat deze alle belangrijke bepalende informatie in de huidige aandelenkoersen opneemt. Daarom worden aandelen tegen de meest eerlijke waarde verhandeld, wat betekent dat ze niet ondergewaardeerd of overgewaardeerd kunnen worden gekocht. De theorie bepaalt dat de enige mogelijkheid die beleggers hebben om een ​​hoger rendement op hun beleggingen te behalen, is via puur speculatieve beleggingen die een aanzienlijk risico vormen.

Zwakke vorm

De drie versies van de efficiënte markthypothese zijn verschillende graden van dezelfde basistheorie. De zwakke vorm suggereert dat de aandelenkoersen van vandaag alle gegevens van prijzen in het verleden weerspiegelen en dat geen enkele vorm van technische analyse effectief kan worden gebruikt om beleggers te helpen handelsbeslissingen te nemen. Voorstanders van de theorie van de zwakke vormefficiëntie zijn van mening dat als fundamentele analyse wordt gebruikt, ondergewaardeerde en overgewaardeerde aandelen kunnen worden bepaald, en beleggers de financiële overzichten van bedrijven kunnen onderzoeken om hun kansen te vergroten op het behalen van meer dan marktgemiddelde winst.

Semi-sterke vorm

De semi-sterke vormefficiëntietheorie volgt de overtuiging dat, omdat alle openbare informatie wordt gebruikt bij de berekening van de huidige koers van een aandeel, beleggers geen technische of fundamentele analyse kunnen gebruiken om een ​​hoger rendement op de markt te behalen. Degenen die zich abonneren op deze versie van de theorie zijn van mening dat alleen informatie die niet direct beschikbaar is voor het publiek beleggers kan helpen hun rendement te verhogen naar een prestatieniveau dat hoger ligt dan dat van de algemene markt.

Sterke vorm

De sterke vormversie van de efficiënte markthypothese stelt dat alle informatie - zowel de informatie die beschikbaar is voor het publiek als alle informatie die niet publiekelijk bekend is - volledig wordt verwerkt in de huidige aandelenkoersen, en er is geen type informatie dat een belegger een voordeel op de markt. Voorstanders van deze graad van theorie suggereren dat beleggers geen rendement kunnen behalen op investeringen die het normale marktrendement overtreffen, ongeacht de opgehaalde informatie of uitgevoerd onderzoek.

Afwijkingen

Er zijn anomalieën die de efficiënte markttheorie niet kan verklaren en die de theorie zelfs volledig kan tegenspreken. De koers / winstverhouding (P / E) laat bijvoorbeeld zien dat bedrijven die handelen met lagere P / E-veelvouden vaak verantwoordelijk zijn voor het genereren van hogere rendementen. Het verwaarloosde bedrijfseffect suggereert dat bedrijven die niet uitgebreid worden bestreken door marktanalisten soms verkeerd worden geprijsd in verhouding tot hun werkelijke waarde en beleggers de mogelijkheid bieden om aandelen met verborgen potentieel te kiezen. Het januari-effect toont historisch bewijs dat aandelenkoersen - met name small-capaandelen - in januari de neiging hebben een opleving te vertonen.

Hoewel de efficiënte markthypothese een belangrijke pijler van moderne financiële theorieën is en een grote steun heeft, vooral in de academische gemeenschap, heeft het ook een groot aantal critici. De theorie blijft controversieel en beleggers blijven proberen de marktgemiddelden te overtreffen met hun aandelenselecties.