Hoe de Federal Reserve het monetaire beleid herziet

Monetair beleid is hoe een centrale bank (ook bekend als de "bank van de bank" of de "bank van het laatste redmiddel") de vraag, het aanbod, de prijs van geld en krediet beïnvloedt om de economische doelstellingen van een land te sturen. Na de Federal Reserve Act van 1913 kreeg de Federal Reserve (de Amerikaanse centrale bank) de bevoegdheid om het Amerikaanse monetaire beleid te formuleren. Om dit te doen, gebruikt de Federal Reserve drie instrumenten: open-markttransacties, de disconteringsvoet en reservevereisten.

Binnen de Federal Reserve (ook bekend als de Fed), is het Federal Open Market Committee (FOMC) verantwoordelijk voor de uitvoering van open-markttransacties, terwijl de Raad van Bestuur zorgt voor de discontovoet en de reserveverplichtingen.

Belangrijkste leerpunten

• De Federal Reserve, de centrale bank in de VS, gebruikt open-markttransacties, disconteringsvoeten en reserveverplichtingen om monetair beleid te formuleren.
• De Federal Reserve rekent een federaal fondsentarief aan bewaarinstellingen die hun federale fondsen lenen aan andere bewaarinstellingen.
• Open-markttransacties omvatten het kopen en verkopen van door de overheid uitgegeven effecten.
• De disconteringsvoet is de rentevoet die banken en soortgelijke instellingen moeten betalen om reservefondsen te lenen.

Wat is het tarief van de federale fondsen?

De drie hierboven genoemde instrumenten worden samen gebruikt om de vraag naar en het aanbod van de geldsaldi te bepalen die bewaarinstellingen, zoals commerciële banken, aanhouden bij Federal Reserve-banken. Het dollarbedrag dat bij de Federal Reserve wordt geplaatst, wijzigt het tarief van de federale fondsen. Dit is het rentetarief waartegen banken en andere bewaarinstellingen hun deposito's van de Federale Bank aan andere bewaarinstellingen lenen.

Banken zullen vaak geld van elkaar lenen om de behoeften van hun klanten van de ene op de andere dag te dekken, dus de federale fondsrente is in wezen de rentevoet die de ene bank bij de andere in rekening brengt voor het 's nachts lenen van geld. Het uitgeleende geld is gestort in de Federal Reserve op basis van het monetaire beleid van het land.

De federale fondsenkoers is wat andere korte en lange rentetarieven en wisselkoersen voor vreemde valuta vaststelt. Het beïnvloedt ook andere economische fenomenen, zoals inflatie. Om eventuele aanpassingen aan het monetaire beleid en de federale fondsenkoers te bepalen, komt het FOMC acht keer per jaar samen om de economische situatie van de natie met betrekking tot economische doelstellingen en de wereldwijde financiële situatie te herzien.

Wat zijn open-markttransacties?

Open-markttransacties zijn in wezen het kopen en verkopen van door de overheid uitgegeven effecten (zoals Amerikaanse T-facturen) door de Federal Reserve. Het is de primaire methode waarmee het monetaire beleid wordt geformuleerd. Het kortetermijndoel van deze transacties is het verkrijgen van een voorkeursbedrag van reserves die door de centrale bank worden aangehouden om de geldprijs te wijzigen via het tarief van de federale fondsen.

Wanneer de Federal Reserve besluit T-facturen van de markt te kopen, beoogt deze de liquiditeit op de markt te vergroten, of het aanbod van geld, waardoor de kosten van het lenen of de rentevoet dalen.

Aan de andere kant is een beslissing om T-facturen aan de markt te verkopen een signaal dat de rente zal worden verhoogd. Dit komt omdat de actie geld uit de markt zal halen (te veel liquiditeit kan inflatie tot gevolg hebben), waardoor de vraag naar geld en de kosten van het lenen toenemen.

Wat is het kortingspercentage?

De disconteringsvoet is in wezen de rentevoet die banken en andere bewaarinstellingen moeten betalen van de Federal Reserve. In het kader van het federale programma kunnen gekwalificeerde bewaarinstellingen krediet ontvangen onder drie verschillende faciliteiten: primair krediet, secundair krediet en seizoensgebonden krediet.

Elke vorm van krediet heeft zijn eigen rentevoet, maar de primaire rentevoet wordt doorgaans de disconteringsvoet genoemd.

• Het primaire tarief wordt gebruikt voor kortlopende leningen, die 's nachts worden uitgebreid tot bank- en depositofaciliteiten met een solide financiële reputatie. Dit tarief wordt meestal boven het markttarief op de korte termijn geplaatst.
• De secundaire kredietrente is iets hoger dan de primaire rente en wordt uitgebreid tot faciliteiten met liquiditeitsproblemen of ernstige financiële crises.
• Ten slotte is seizoenskrediet voor instellingen die seizoensgebonden extra ondersteuning nodig hebben, zoals een boerenbank. Seizoensgebonden krediettarieven worden vastgesteld op basis van een gemiddelde van gekozen markttarieven.

Wat zijn reservevereisten?

De reserveverplichting is de hoeveelheid geld die een bewaarinstelling verplicht is te houden in Federal Reserve-kluizen om haar verplichtingen tegen deposito's van klanten te dekken. De Raad van Bestuur bepaalt de verhouding van reserves die moet worden aangehouden ten opzichte van verplichtingen die onder reserveverordeningen vallen. Het werkelijke bedrag aan reserves in de kluis in dollars is dus afhankelijk van het bedrag van de verplichtingen van de bewaarinstelling.

Verplichtingen die reserves moeten hebben, omvatten netto transactierekeningen, niet-persoonlijke termijndeposito's en verplichtingen in euro's.

Sinds december 1990 hadden niet-persoonlijke termijndeposito's en verplichtingen in euro's een reserveverhouding van nul (wat betekent dat er voor dit soort rekeningen geen reserves hoeven te worden aangehouden).

Het komt neer op

Door het aanbod, de vraag en de kosten van geld te beïnvloeden, heeft het monetaire beleid van de centrale bank invloed op de economische situatie van een land. Door een van de drie methoden te gebruiken - open-markttransacties, disconteringsvoet of reservevereisten - wordt de Federal Reserve rechtstreeks verantwoordelijk voor de geldende rentetarieven en andere gerelateerde economische situaties die van invloed zijn op bijna elk financieel aspect van ons dagelijks leven.