Hoe budgettaire beslissingen van de overheid invloed hebben op de publieke sector

Kwesties waarmee de publieke sector wordt geconfronteerd, zijn niet anders dan sommige problemen waarmee de oudste en grootste bedrijven van Amerika worden geconfronteerd, alleen op een bredere schaal. Elk genomen budgettair besluit heeft invloed op verschillende sectoren van de samenleving die afhankelijk zijn van overheidsprogramma's. Sommige programma's zijn gegarandeerd, andere niet wanneer er moeilijke economische beslissingen moeten worden genomen. De gevolgen van budgettaire beperkingen worden gevoeld op programma's die als "discretionair" worden beschouwd.

De publieke sector is dat deel van de economie dat wordt gecontroleerd door de overheid. Elementaire diensten omvatten infrastructuur (bijv. Wegen), gezondheidszorg voor armen en ouderen (bijv. Medicaid / Medicare), openbaar vervoer, de politie en andere defensieagentschappen en openbaar onderwijs. Deze diensten worden onderworpen aan het jaarlijkse budgetproces. Veel sociale diensten kunnen op elk moment worden opgeofferd wanneer budgettaire beperkingen bezuinigen. Om dit proces beter te begrijpen, hebben we een vereenvoudigd financieel voorbeeld samengesteld van een voorbeeldregering en de keuzes die zij maakt.

Voorbeeld: XYZ-inkomstenbronnen van de overheid

Overheid XYZ heeft slechts een paar bronnen van inkomsten, waarvan de meeste in de vorm van belastingen zijn. Individuele inkomstenbelastingen en loonheffingen genereren de meeste inkomsten. Vennootschapsbelasting, accijnzen en andere belastingen (zoals schenk- of vermogensbelasting) brengen de resterende belastinginkomsten met zich mee. Inkomsten uit inkomsten uit investeringen, douane / rechten en vergoedingen of kosten voor andere ontvangsten vormen het resterende kleine deel van de inkomsten. Elke verandering in deze bronnen, zoals wanneer bedrijven naar een andere regio verhuizen of het inkomen van de inwoners daalt, resulteert in een daling van het inkomen van de overheid XYZ. De enige manier om een ​​tekort te compenseren, is door belastingen te verhogen of uitgaven te verlagen. Het heffen van belastingen is nooit een populaire zet en regering XYZ, vooral tijdens een recessie of andere moeilijke periode, probeert deze tactiek te vermijden. De andere manier van handelen, uitgaven verlagen, wordt de standaardoptie.

Voorbeeld: verplichte XYZ-verplichtingen van de overheid

Overheid XYZ heeft veel verplichtingen, sommige zijn discretionair en andere verplicht. Het jaarlijkse niveau van verplichte uitgaven, vaak aangeduid als rechtenuitgaven, voor programma's zoals openbare gezondheidszorg, pensioenuitkeringen en voedselsubsidies, hangt af van de subsidiabiliteit van de ontvanger in vergelijking met de discretionaire uitgaven die jaarlijks opnieuw worden geautoriseerd. Deelname aan deze programma's is op een gekwalificeerde basis, maar de overheid XYZ is verplicht om het juiste niveau van voordeel te bieden voor alle gekwalificeerde deelnemers, een uitgave die kan resulteren in een verbluffend percentage van haar inkomsten. Om deze programma's te elimineren of drastisch te verminderen, zou een wetswijziging nodig zijn, een moeilijk vooruitzicht voor de overheid XYZ.

Naast de voordelen voor de openbare gezondheidszorg, pensionering en voedsel, heeft de overheid XYZ het mandaat om de pensioenregelingen van haar werknemers, de gezondheidszorg, het salaris en andere voordelen te financieren. Deze verplichtingen verschillen niet van die voor grote, traditionele bedrijven in de Verenigde Staten. Tekorten in pensioenfondsen en gepensioneerde gezondheidszorg zijn een enorme bron van spanning geworden voor veel langdurige bedrijven. Pensioentekorten komen voort uit verschillende legacy-problemen. Bedrijven met huidige of resterende gedefinieerde pensioenregelingen hebben de last van financieringsmismatches gevoeld, aangezien het aantal gepensioneerden het aantal huidige werknemers dat het plan betaalt is overtroffen en de veronderstelde hindernissen (het verwachte rendement van de markt) niet aan de verwachtingen hebben voldaan. Overheid XYZ zal moeten bijdragen aan het pensioenplan om het verschil te maken. Nu is dit niet altijd het geval geweest. In jaren met sterke marktrendementen kan de gefinancierde status aanzienlijk verbeteren, maar de overheid XYZ moet budgetteren voor consistentere bijdragen, zodat deze verplichtingen jaar na jaar niet te ver uit de hand lopen. Er is een vergelijkbare dynamiek met voordelen voor gepensioneerden in de gezondheidszorg.

Voorbeeld: Discretionaire verplichtingen van de overheid XYZ

Discretionaire uitgaven zijn het gedeelte van het budget dat de leider van de regering XYZ vraagt ​​en de andere leden van de regering XYZ elk jaar goedkeuren (of gepast). Discretionaire programma's omvatten militaire en defensie, onderwijs, voedsel en landbouw, snelweg en infrastructuur, en rechtbanken. Hulp aan andere regeringen is ook vastgelegd in deze emmer. Uitgaven voor deze programma's zijn de focus van veel omstreden debatten en de gevolgen voor de burgers van XYZ zijn voelbaar en doordringend.

Voorbeeld: XYZ-budgettaire beperkingen voor de overheid - een domino-effect

De resultaten van budgettaire beperkingen of meevallers worden alleen gevoeld in de discretionaire bestedingsprogramma's tenzij nieuwe wetten worden aangenomen die verplichte verplichtingen zouden veranderen. Laten we eens kijken naar een voorbeeld van een beperking om de impact van beslissingen van regering XYZ op zijn inwoners te zien. Regering XYZ stemt om uitgaven aan wegen en infrastructuur te elimineren. Het effect van deze bezuinigingen heeft een positief effect op de financiën van de overheid XYZ, aangezien het niet langer geld uitgeeft aan deze programma's. Maar velen ondervinden een negatieve impact: de bedrijven die wegenbouwmachines produceren en verkopen, de leveranciers van wegenbouwmateriaal, de bouwvakkers die geen baan meer hebben om snelwegen te bouwen, de restaurants in de buurt van de bouwplaats die voedsel leveren aan de arbeiders en zo verder in de keten. Deze ene beslissing om een ​​begrotingspost te elimineren heeft een sterke, spinnenwebachtige negatieve uitkomst gehad op zoveel facetten van de samenleving van XYZ.

Aan de andere kant, wanneer budgettaire meevallers optreden, besluit de overheid XYZ de landbouwsubsidies te verhogen, zodat boeren kunnen investeren in betere technologie om de groeiopbrengsten te verbeteren. Er is een negatieve invloed op de financiën van de overheid XYZ, maar velen voelen een positief resultaat: de boeren die inkomsten ontvangen van de overheid om de opbrengsten te verbeteren, de fabrikanten van landbouwmachines die nieuwe apparatuur verkopen, landbouwzaad- en grondbedrijven die hun diensten verkopen en goederen om opbrengsten te verbeteren, enzovoort. Er kan een verschuiving zijn in de arbeidscomponent - nieuwe technologie kan het aantal vereiste handarbeiders vervangen - maar dat kan meer werkgelegenheid voor geschoolde technologiearbeiders betekenen. Het langetermijneffect van de toename van de discretionaire uitgaven voor landbouwsubsidies is lagere voedselprijzen voor consumenten, die dan dat geld kunnen sparen en kunnen uitgeven aan andere delen van de economie (meer belastinginkomsten creëren).

Het komt neer op

De publieke sector moet tegemoet komen aan de behoeften van talrijke, diverse constituenten. Het wordt vaak geconfronteerd met tegenstrijdige beslissingen over hoe een eindig inkomstenniveau het best kan worden besteed aan een bijna oneindige potentiële reeks programma's. Soms dekken de inkomsten de kosten of overschrijden ze en soms doen ze dat niet. Tijdens periodes van dwang neemt de overheid beslissingen over welke discretionaire programma's zij betaalt, vermindert of beëindigt. Soms kan het aanvoelen als een "beroven van Peter om Paul te betalen" beslissing met wijdverspreide gevolgen door vele lagen van de samenleving, en de negatieve externe effecten kunnen onbedoelde gevolgen hebben.