Hoe overheden de nationale schuld verminderen

Welke methoden om de overheidsschuld te verminderen zijn in de geschiedenis het meest succesvol gebleken? De antwoorden zullen je misschien verbazen.

Fiscaal en monetair beleid zijn gebieden waar iedereen een mening heeft, maar weinig mensen zijn het eens over een bepaald idee. Hoewel het verminderen van schulden en het stimuleren van de economie de algemene doelstellingen zijn van de meeste regeringen in ontwikkelde economieën, omvat het bereiken van die doelstellingen vaak tactieken die elkaar uitsluiten en soms ronduit tegenstrijdig lijken.

Schuld uitgeven met obligaties

Neem bijvoorbeeld de uitgifte van overheidsschuld. Overheden geven vaak obligaties uit om geld te lenen. Dit stelt hen in staat om belastingverhogingen te voorkomen en biedt geld om uitgaven te betalen, terwijl het ook de economie stimuleert door overheidsuitgaven, waardoor in theorie extra belastinginkomsten worden gegenereerd door welvarende bedrijven en belastingbetalers.

Belangrijkste leerpunten

• In plaats van belastingen te heffen, geven overheden vaak schulden uit in de vorm van obligaties om geld in te zamelen.
• In tijden van financiële malaise kunnen overheden juist de uitgegeven obligaties terugkopen. Dit beleid werd na de financiële crisis van 2007-2008 in de VS Quantitative Easing genoemd.
• Belastingverhogingen alleen zijn zelden genoeg om de economie te stimuleren en schulden af ​​te lossen.
• Er zijn voorbeelden in de geschiedenis waar bezuinigingen en belastingstijgingen samen hebben bijgedragen aan het verlagen van het tekort.
• Bailouts en wanbetalingen kunnen ook een overheid helpen een schuldenprobleem op te lossen, maar deze benaderingen hebben ook opmerkelijke nadelen.

Het uitgeven van schulden lijkt een logische benadering, maar houd er rekening mee dat de overheid rente moet betalen aan haar schuldeisers en dat het geleende geld op een gegeven moment moet worden terugbetaald. Historisch gezien heeft het uitgeven van schulden een economische impuls gegeven aan verschillende landen, maar op zichzelf is de verbeterde economische groei niet bijzonder effectief geweest om de overheidsschuld op lange termijn rechtstreeks te verminderen.

Wanneer de economie pijn lijdt, zoals tijdens periodes van hoge werkloosheid, kunnen overheden ook proberen de economie te stimuleren door juist die obligaties te kopen die ze hebben uitgegeven. De Amerikaanse Federal Reserve heeft bijvoorbeeld sinds november 2008 een paar keer een kwantitatieve versoepeling doorgevoerd, wat een plan was om grote hoeveelheden staatsobligaties en andere financiële effecten te kopen om de economische groei te stimuleren en het herstel van de financiële crisis in 2007-2008 te bevorderen.

Veel financiële experts geven de voorkeur aan een kwantitatieve versoepeling op korte termijn. Op de langere termijn is het kopen van de eigen schuld echter niet effectiever gebleken dan het lenen van een weg naar welvaart door obligaties uit te geven.

Manieren waarop overheden de federale schuld verminderen

Rentevoetmanipulatie

Het op een laag niveau houden van rentetarieven is een andere manier waarop overheden de economie proberen te stimuleren, belastinginkomsten te genereren en uiteindelijk de nationale schuld te verminderen. Lagere rentetarieven maken het voor particulieren en bedrijven gemakkelijker om geld te lenen. Op hun beurt geven die leners dat geld uit aan goederen en diensten, wat banen en belastinginkomsten oplevert.

Lage rentetarieven waren het beleid van de Verenigde Staten, de Europese Unie, het Verenigd Koninkrijk en andere landen in tijden van economische stress, met enige mate van succes. Dat gezegd hebbende, rentetarieven die gedurende langere tijd op of nabij nul zijn gehouden, zijn geen wondermiddel gebleken voor door schulden geteisterde regeringen.

Bezuinigingen instellen

Canada had in de jaren negentig te maken met een begrotingstekort met bijna twee cijfers. Door diepgaande bezuinigingen (20% of meer binnen vier jaar) door te voeren, heeft de natie haar begrotingstekort binnen drie jaar teruggebracht tot nul en haar overheidsschuld binnen vijf jaar met een derde verminderd. Canada heeft dit alles bereikt zonder belastingen te heffen.

In theorie zouden andere landen dit voorbeeld kunnen evenaren. In werkelijkheid zijn de begunstigden van de door de belastingbetaler gevoede uitgaven vaak terughoudend met voorgestelde bezuinigingen. Politici worden vaak uit hun ambt gestemd wanneer hun kiezers ontevreden zijn met beleid, waardoor ze vaak niet de politieke wil hebben om de noodzakelijke bezuinigingen door te voeren. Tientallen jaren van politieke ruzie over de sociale zekerheid in de Verenigde Staten is hiervan een goed voorbeeld, waarbij politici acties vermijden die de kiezers boos maken. In extreme gevallen, zoals Griekenland in 2011, gingen demonstranten de straat op toen de regeringsspie werd uitgeschakeld.

Belastingen verhogen

Regeringen heffen vaak belastingen op om uitgaven te betalen. Belastingen kunnen federale, provinciale en in sommige gevallen lokale inkomsten en bedrijfsbelasting zijn. Andere voorbeelden zijn de alternatieve minimumbelasting, zondebelasting (op alcohol- en tabaksproducten), vennootschapsbelasting, vermogensbelasting, Federal Insurance Contributions Act (VAIS) en onroerendgoedbelasting.

Hoewel belastingverhogingen gebruikelijk zijn, hebben de meeste landen te maken met grote en groeiende schulden. Het is waarschijnlijk dat de hogere schuldniveaus grotendeels het gevolg zijn van het niet bezuinigen van de uitgaven. Wanneer de kasstromen toenemen en de uitgaven blijven stijgen, maken de verhoogde inkomsten weinig uit voor het totale schuldniveau.

Succesverlagingen verlagen

Zweden was tegen 1994 bijna in verval. Tegen het einde van de jaren negentig had het land echter een evenwichtige begroting door een combinatie van bezuinigingen en belastingverhogingen. De Amerikaanse schuld werd in 1947, 1948 en 1951 afgelost onder Harry Truman. President Dwight D. Eisenhower slaagde erin de overheidsschuld in 1956 en 1957 te verminderen. Uitgavenbesparingen en belastingverhogingen speelden een rol bij beide inspanningen.

Een pro-business, pro-handelsbenadering is een andere manier waarop landen hun schuldenlast kunnen verminderen. Saoedi-Arabië verminderde bijvoorbeeld zijn schuldenlast van 80% van het bruto binnenlands product in 2003 tot slechts 10, 2% in 2010 door olie te verkopen.

Bailout voor nationale schulden

Het verkrijgen van rijke landen om uw nationale schulden te vergeven of contant geld te overhandigen is een strategie die meer dan een paar keer is toegepast. Veel landen in Afrika zijn de begunstigden geweest van schuldvergeving. Helaas heeft zelfs deze strategie zijn fouten.

Eind jaren tachtig werd de schuldenlast van Ghana bijvoorbeeld aanzienlijk verminderd door schuldvergeving. In 2011 heeft het land opnieuw een zware schuldenlast. Griekenland, dat in 2010-2011 miljarden dollars aan bailout-fondsen had gekregen, was niet veel beter na de eerste rondes van infusies in contanten. Amerikaanse reddingsoperaties gaan helemaal terug tot 1792.

Het in gebreke blijven van de staatsschuld, waaronder faillissement en / of herstructurering van betalingen aan crediteuren, is een veel voorkomende en vaak succesvolle strategie voor schuldvermindering. Noord-Korea, Rusland en Argentinië hebben allemaal deze strategie toegepast. Het nadeel is dat het voor landen na een standaard moeilijker en duurder wordt om te lenen.

Controverse met elke methode

Om Mark Twain te citeren: "Er zijn drie soorten leugens: leugens , verdomde leugens en statistieken." Nergens is dit meer waar als het gaat om overheidsschuld en fiscaal beleid.

Schuldvermindering en overheidsbeleid zijn ongelooflijk polariserende politieke onderwerpen. Critici van elke positie hebben problemen met bijna alle claims op het gebied van budget- en schuldvermindering, ruzie over onjuiste gegevens, onjuiste methodologieën, rook- en mirrors-administratie en talloze andere problemen. Terwijl sommige auteurs bijvoorbeeld beweren dat de Amerikaanse schuld sinds 1961 nooit is gedaald, beweren anderen dat deze sindsdien meerdere keren is gedaald. Soortgelijke tegenstrijdige argumenten en gegevens om ze te ondersteunen kunnen worden gevonden voor bijna elk aspect van elke discussie over federale schuldvermindering.

$ 22 biljoen

Het recordniveau van de Amerikaanse staatsschuld bereikte in 2019.

Hoewel er verschillende methoden zijn die landen op verschillende tijdstippen en met verschillende niveaus van succes hebben toegepast, is er geen magische formule voor het verminderen van schulden die even goed werkt voor elke natie in elk geval. Net zoals bezuinigingen en belastingverhogingen succes hebben aangetoond, heeft default voor meer dan enkele landen gewerkt (althans als de maatstaf voor succes schuldvermindering is in plaats van goede relaties met de wereldwijde bankgemeenschap).

Over het algemeen is de beste strategie misschien een strategie van Polonius uit Shakespeare's Hamlet en omarmd door Benjamin Franklin toen hij zei: "Noch een lener noch een geldschieter."