Hoe te beleggen als een hedgefonds

Ooit afgevraagd hoe hedgefondsbeheerders denken en hoe ze soms in staat zijn om explosieve rendementen te genereren voor hun beleggers? Je bent niet alleen. Jarenlang hebben hedgefondsen een bepaald niveau van mysterie over hen en hun manier van werken behouden; en jarenlang hebben overheidsbedrijven en particuliere beleggers geprobeerd de methoden achter hun (soms) schijnbare waanzin te achterhalen.

Het is onmogelijk om de strategie van elk hedgefonds te ontdekken en te begrijpen - er zijn er immers duizenden. Er zijn echter enkele constanten als het gaat om de beleggingsstijl, de gebruikte analysemethoden en hoe markttendensen worden geëvalueerd.

Cashflow is koning

Hedgefondsen kunnen in alle soorten en maten voorkomen. Sommigen kunnen een zware nadruk leggen op arbitragesituaties (zoals buyouts of aandelenaanbiedingen), terwijl anderen zich concentreren op speciale situaties. Anderen proberen nog steeds marktneutraal te zijn en winst te maken in elke omgeving, of gebruiken gecompliceerde dubbele lange / korte beleggingsstrategieën.

Hoewel veel beleggers statistieken bijhouden zoals winst per aandeel (EPS), hebben veel hedgefondsen ook de neiging om een ​​andere belangrijke maatstaf: kasstroom goed in de gaten te houden.

Cashflow is belangrijk omdat bottom-line EPS kan worden gemanipuleerd of gewijzigd door eenmalige gebeurtenissen, zoals kosten of belastingvoordelen. Cashflow en het kasstroomoverzicht volgen de geldstroom, zodat het u kan vertellen of het bedrijf een groot bedrag aan investeringen heeft gegenereerd, of dat het geld van derden heeft opgenomen, en hoe het operationeel presteert. Vanwege het detail en de opsplitsing van het kasstroomoverzicht in drie delen (operaties, investeringen en financiering) wordt het als een zeer waardevol instrument beschouwd.

Deze verklaring kan de belegger ook een tip geven als het bedrijf problemen heeft met het betalen van zijn rekeningen of een aanwijzing geeft over hoeveel contant geld het heeft om aandelen in te kopen, schulden af ​​te lossen of een andere potentieel waardeverhogende transactie uit te voeren.

Voer transacties uit via meerdere makelaars of voer arbitrage

Wanneer de gemiddelde persoon een aandeel koopt of verkoopt, doet hij dat meestal via een voorkeursmakelaar. De transactie is over het algemeen eenvoudig en duidelijk, maar hedgefondsen, in hun poging om elke mogelijke winst uit te persen, hebben de neiging om transacties via meerdere makelaars uit te voeren, afhankelijk van welke de beste commissie, de beste uitvoering of andere diensten biedt om het hedgefonds te helpen.

Fondsen kunnen ook een effect kopen op de ene beurs en het verkopen op een andere als het een iets grotere winst betekent (een basisvorm van arbitrage). Vanwege hun grotere omvang gaan veel fondsen een stap verder en kunnen ze elk jaar een paar extra procentpunten aan rendement behalen door te profiteren van kleine prijsverschillen.

Hedgefondsen kunnen ook zoeken naar en proberen misbruik te maken van verkeerde prijzen in de markt. Als bijvoorbeeld de prijs van een effect op de New York Stock Exchange niet synchroon handelt met het bijbehorende futurescontract op de beurs van Chicago, zou een handelaar tegelijkertijd de duurdere van de twee kunnen verkopen en de andere kunnen kopen, waardoor hij profiteert van de verschil.

Deze bereidheid om de envelop te verleggen en te wachten op de grootst mogelijke winst, kan gemakkelijk een paar extra procentpunten in de loop van een jaar aanpakken, zolang de potentiële posities elkaar echt opheffen.

Hefboomwerking en derivaten gebruiken

Hedgefondsen gebruiken doorgaans hefboomwerking om hun rendement te vergroten. Ze kunnen effecten op marge kopen, of leningen en kredietlijnen verkrijgen om nog meer aankopen te financieren. Het idee is om een ​​kans te grijpen of er gebruik van te maken. De korte versie van het verhaal gaat dat als de investering een voldoende groot rendement kan genereren om rentekosten en commissies (op geleende fondsen) te dekken, dit soort handel een zeer effectieve strategie kan zijn.

Het nadeel is dat wanneer de markt zich beweegt tegen het hedgefonds en zijn hefboomposities, het resultaat desastreus kan zijn. Onder dergelijke omstandigheden moet het fonds de verliezen plus de boekwaarde van de lening opeten. De bekende ineenstorting van 1998 van hedgefonds Long-Term Capital Management vond alleen door dit fenomeen plaats.

Hedgefondsen kunnen opties kopen, die vaak slechts voor een fractie van de aandelenkoers worden verhandeld. Ze kunnen ook futures of termijncontracten gebruiken om het rendement te verbeteren of het risico te beperken. Deze bereidheid om hun posities met derivaten te benutten en risico's te nemen, is wat hen in staat stelt zich te onderscheiden van beleggingsfondsen en de gemiddelde particuliere belegger. Dit verhoogde risico is ook de reden waarom beleggen in hedgefondsen, op enkele uitzonderingen na, voorbehouden is aan vermogende en erkende beleggers, die worden beschouwd als volledig op de hoogte van (en wellicht beter in staat zijn om) de betrokken risico's op te vangen.

Unieke kennis uit goede bronnen

Veel beleggingsfondsen vertrouwen meestal op informatie die ze verkrijgen van beursvennootschappen of hun onderzoeksbronnen en relaties die ze hebben met het topmanagement.

Het nadeel van beleggingsfondsen is echter dat een fonds veel posities kan hebben (soms in de honderden), zodat hun grondige kennis van een bepaald bedrijf enigszins beperkt kan zijn.

Hedgefondsen - met name die met geconcentreerde portefeuilles - hebben vaak het vermogen en de bereidheid om een ​​bedrijf goed te leren kennen. Bovendien kunnen ze gebruikmaken van meerdere verkoopbronnen voor informatie en relaties opbouwen die ze hebben ontwikkeld met het topmanagement, en zelfs, in sommige gevallen, secundair en tertiair personeel, evenals misschien distributeurs die het bedrijf gebruikt, ex-werknemers of een diverse andere contacten. Omdat de winsten van fondsbeheerders nauw verbonden zijn met prestaties, zijn hun beleggingsbeslissingen meestal gemotiveerd door één ding - om geld te verdienen voor hun beleggers.

Beleggingsfondsen cultiveren enigszins vergelijkbare relaties en doen ook uitgebreide due diligence voor hun portefeuilles. Maar hedgefondsen worden niet tegengehouden door benchmarkbeperkingen of diversificatieregels. Daarom kunnen ze in ieder geval in theorie meer tijd per positie doorbrengen; en nogmaals, de manier waarop hedgefondsbeheerders worden betaald, is een sterke motivator, die hun belangen rechtstreeks kan afstemmen op die van beleggers.

Ze weten wanneer ze moeten worden gevouwen

Veel particuliere beleggers lijken te kopen in een aandeel met één hoop in gedachten: de prijs van het effect in waarde zien stijgen. Er is niets mis met geld willen verdienen, maar heel weinig beleggers overwegen hun exitstrategie, of tegen welke prijs en onder welke voorwaarden ze overwegen te verkopen.

Hedgefondsen zijn een heel ander dier. Ze worden vaak betrokken bij een aandeel om te profiteren van een bepaalde gebeurtenis of gebeurtenissen, zoals de voordelen die worden behaald uit de verkoop van een actief, een reeks positieve inkomstenreleases, nieuws over een aangroeiende acquisitie of een andere katalysator.

Zodra dat evenement zich echter voordoet, hebben ze vaak de discipline om hun winst te boeken en door te gaan naar de volgende mogelijkheid. Dit is belangrijk om op te merken, omdat een exitstrategie het beleggingsrendement kan vergroten en verliezen kan helpen beperken.

Beleggingsfondsdirecteuren houden vaak ook de uitgangsdeur in de gaten, maar een enkele positie kan slechts een fractie van een percentage van het totale bezit van een beleggingsfonds vertegenwoordigen, dus het is niet zo belangrijk om de absoluut beste uitvoering te krijgen tijdens de uitweg. Omdat ze vaak minder posities aanhouden, moeten hedgefondsen meestal altijd actief zijn en klaar zijn om winst te boeken.

Het komt neer op

Hoewel vaak mysterieus, gebruiken of gebruiken hedgefondsen enkele tactieken en strategieën die voor iedereen beschikbaar zijn. Ze hebben echter vaak een duidelijk voordeel als het gaat om contacten in de branche, gebruikmakend van beleggbare activa, brokercontacten en de mogelijkheid om toegang te krijgen tot prijzen en handelsinformatie.