Hoe de ijzerertsmarkt werkt

De prijzen van ijzererts zijn de afgelopen jaren vrijwel ingestort, veroorzaakt door een overaanbod en een afnemende vraag. Maar in 2018-19 leken de prijzen te stabiliseren.

De prijzen lagen in 2013 boven de $ 125 per ton, net toen ze eind 2015 langzaam daalden tot ongeveer $ 45. Vanaf half september 2019 zweefden ze rond de $ 95.

De daling van de ijzerertsprijzen in de afgelopen tijd deed vragen rijzen over de duurzaamheid van ijzererts mijnbouwprojecten over de hele wereld. Gedurende meerdere jaren zorgde de uitgebreide productie door de drie grote mijnbouwbedrijven voor hevige concurrentie in een markt met een vertraging van de vraag. Sommige ijzerertsmijnen, waaronder sommige in Canada, China en Afrika, krompen onder de druk.

Niettemin zijn producenten met exploitatiekosten die ver onder de huidige ijzerertsprijzen liggen, goed gepositioneerd om marktaandeel te veroveren. (Zie video: wet van vraag en aanbod. )

Belangrijkste leerpunten

• IJzererts is een gedolven grondstof en is de belangrijkste input voor geraffineerd ijzer en staal en aanverwante producten.
• De prijs van ijzererts schommelde de afgelopen tien jaar sterk, omdat de wereldwijde vraag was toegenomen en afnam door economische recessie en expansie.
• Beleggers kunnen toegang krijgen tot prijsschommelingen van ijzererts door te beleggen in openbare bedrijven die betrokken zijn bij de winning van ijzererts of die het gebruiken als een belangrijke input voor hun activiteiten.

Wat is ijzererts?

IJzererts is een mineraal dat rijk is aan ijzer en oxide. Het wordt gevonden in rotsen en mineralen in verschillende vormen, waaronder magnetiet, hematiet, geothiet, limoniet en sideriet.

Metaalijzer wordt voornamelijk gebruikt bij de productie van staal. En staal is essentieel voor veel industrieën. Het wordt gebruikt in technische toepassingen, reparatie en constructie van maritieme apparatuur en schepen, automobielindustrie, bouw en algemene industriële activiteiten.

Mijnbouw van ijzererts omvat het uitgraven van sedimentair gesteente, het extraheren van het metaalijzer en vervolgens het dumpen van afvalmaterialen, inclusief rotsen die geen erts zijn. Het gewonnen erts wordt vervolgens per spoor en schip naar markten over de hele wereld getransporteerd.

Prijsdaling

De prijs van ijzererts vertoonde een grote volatiliteit in de tien jaar die in 2009 begonnen (zie onderstaande figuur). Uit gegevens van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) blijkt dat de prijzen van ijzererts schommelden tussen een dieptepunt van US $ 45 per ton en een high van US $ 187 per ton in die periode. In de twee jaar voorafgaand aan die periode daalde de prijs van ijzererts met ongeveer 55%.

Deze ineenstorting van de prijzen van ijzererts kan worden toegeschreven aan een toename van het aanbod van ijzererts door de drie grote ijzerertsbedrijven (BHP Billiton (NYSE: BHP), Rio Tinto (NYSE: RIO) en Vale (NYSE: VALE)) en een vertraging van de groei van de Chinese vraag. Het resulteerde in de sluiting van enkele dure ijzerertsmijnen in China, Canada en Afrika.

Kosten zijn cruciaal

De bedrijfskosten van de vier grootste producenten van ijzererts behoren tot de laagste ter wereld en de toetredingsdrempels voor leveranciers tot de markt zijn hoog. Een volledig commerciële ijzerertsmijn vereist zware kapitaalinvesteringen in infrastructuur zoals spoorlijnen en zware machines. Voorafgaande kapitaalkosten voor mijnen kunnen variëren van US $ 160 per ton tot US $ 240 per ton, afhankelijk van het type metallisch ijzer dat economisch kan worden opgehaald op de mijnsite.

Bedrijfskosten variëren ook, voornamelijk afhankelijk van de schaal van activiteiten, de afstand tot de markt, overheidsvoorschriften en de brandstofkosten.

Gegevens uit bedrijfsrapporten suggereren dat de cash operationele kosten van de grote vier mijnbouwbedrijven US $ 23, 6 per ton zijn voor Vale (NYSE: VALE), US $ 20, 8 per ton voor Rio Tinto (NYSE: RIO), US $ 25, 89 per ton voor BHP Billiton (NYSE: BHP) en US $ 51 per ton voor Fortescue Mining Group (OTCBB: FSUMF).

Er zijn echter veel andere bedrijven voor de winning van ijzererts met contante kosten die ver hoger zijn dan US $ 60 per ton, en sommige bedrijven kosten zo hoog als US $ 120 per ton.

Grote spelers domineren

Een paar belangrijke spelers, zowel aan de vraagzijde als aan de aanbodzijde, beheersen de ijzerertsmarkt. Volgens gegevens van de US Geological Survey hebben de vijf belangrijkste ijzerertsproducerende landen ongeveer 85% van de productie en 73% van de reserves in handen (AFBEELDING 2).

De grootste ijzerertsreserves bevinden zich in Australië, gevolgd door Brazilië, Rusland, China en India. Desondanks is China de grootste producent van ijzererts ter wereld, gevolgd door Australië, Brazilië, India en Rusland.

Vier bedrijven domineren de wereldwijde ijzerertsproductie: BHP Billiton (NYSE: BHP), Vale (NYSE: VALE), Rio Tinto (NYSE: RIO) en Fortescue Metals Group (OTCBB: FSUMF). Samen hebben deze bedrijven meer dan 70% van de export van ijzererts in handen.

De strategie verloopt

Ondanks de daling van de ijzerertsprijzen in de afgelopen tijd, zijn de grote spelers in de industrie van plan het aanbod te vergroten om marktaandeel van kleinere spelers te veroveren. De vraag naar ijzererts zal naar verwachting nog vele jaren hoog blijven, gezien het vele gebruik in infrastructuur, transport en productie. IJzererts is nodig om een ​​economie te laten functioneren en productief te houden.

Uit de langetermijninvesteringsplannen van de drie grootste ijzerertsproducenten blijkt dat zij van plan zijn de kosten verder te verlagen en de productie agressief te verhogen. Op de lange termijn kunnen de goedkope ijzermijnen mogelijk de leemte opvullen die ontstaat wanneer kleinere bedrijven ten onder gaan. De winst in marktaandeel zal waarschijnlijk de marges, operationele cashflow en winst vergroten.

(Om te begrijpen waarom de grootschalige activiteiten van bepaalde bedrijven hen in staat stellen hun prijzen te verlagen en een voorsprong te krijgen op concurrenten, zie artikel: What Are Economies Of Scale .)

Het komt neer op

De ijzerertsmarkt is de afgelopen jaren erg zwak geweest. Aan de andere kant verhoogden grote mijnbouwbedrijven, met enorme schaalvoordelen en lage kosten, de productie agressief en stapten in om een ​​groter marktaandeel te claimen. Op de lange termijn zouden ijzerertsbedrijven met de laagste kosten sterker moeten zijn, vooral gezien het feit dat de toetredingsdrempels hoog zijn. De dreiging van een nieuwkomer die de dynamiek op de ijzerertsmarkt verandert, zoals die nu is, is laag.