Hoe wordt de prijs van een derivaat bepaald?

Verschillende soorten derivaten hebben verschillende prijsmechanismen. Een derivaat is een financieel contract met een waarde op basis van een onderliggende waarde. De meest voorkomende afgeleide typen zijn futures-contracten, termijncontracten, opties en swaps. Meer exotische derivaten kunnen gebaseerd zijn op factoren zoals het weer of koolstofemissies.

Futures-contracten zijn financiële contracten om in de toekomst een onderliggende grondstof te kopen of verkopen tegen een bepaalde prijs. Daarom is de waarde van het futurescontract gebaseerd op de contante prijs van de grondstof. Overweeg bijvoorbeeld een maïsfuturescontract dat 5000 bushels maïs vertegenwoordigt. Als mais wordt verhandeld tegen $ 5 per bushel, is de waarde van het contract $ 25.000. Futures-contracten zijn gestandaardiseerd om een ​​bepaald bedrag en een bepaalde kwaliteit van de onderliggende grondstof te bevatten, zodat ze op een gecentraliseerde beurs kunnen worden verhandeld. De futures-prijs beweegt ten opzichte van de spotprijs voor de grondstof op basis van vraag en aanbod voor die grondstof.

Opties op aandelen en op de beurs verhandelde fondsen zijn ook gangbare derivatencontracten. Opties geven de koper het recht, in tegenstelling tot de verplichting, om 100 aandelen van een aandeel te kopen of verkopen tegen een uitoefenprijs voor een vooraf bepaalde tijd.

Het bekendste prijsmodel voor opties is de Black-Scholes-methode. Deze methode houdt rekening met de onderliggende aandelenkoers, de uitoefenprijs van de optie, de tijd tot de optie vervalt, de onderliggende aandelenvolatiliteit en de risicovrije rentevoet om een ​​waarde voor de optie te bieden.