Caveat Emptor
Caveat-emptor is een neo-Latijnse uitdrukking die "laat de koper opletten" betekent. Het is een principe van contractenrecht in veel rechtsgebieden dat de koper de verplichting oplegt om due diligence te doen voordat hij een aankoop doet. De term wordt vaak gebruikt in onroerend goed transacties, maar is van toepassing op andere goederen, evenals sommige diensten.
Caveat Emptor begrijpen
De uitdrukking is een oud principe dat is bedoeld om geschillen op te lossen die voortvloeien uit informatie-asymmetrie, de alomtegenwoordige situatie waarin de verkoper meer dan de koper weet over de kwaliteit van een goed of dienst. Als Hasan een auto van Allison wil kopen, is hij verantwoordelijk voor het verzamelen van de nodige informatie om een geïnformeerde aankoop te doen. Hij zou haar moeten vragen hoeveel kilometer er op staat, of er belangrijke onderdelen moeten worden vervangen, of het regelmatig wordt onderhouden, enzovoort. Als hij de auto eenvoudig voor de vraagprijs koopt en weinig of geen moeite doet om de werkelijke waarde ervan te beoordelen, en de auto vervolgens kapot gaat, is Allison niet aansprakelijk voor schade op grond van het waarschuwingssysteem.
Uitzonderingen op Caveat Emptor
In de praktijk zijn er veel uitzonderingen op dit principe. Als Allison bijvoorbeeld loog over de kilometerstand of onderhoudsbehoeften van de auto, zou ze fraude hebben gepleegd en zou Hasan in theorie recht hebben op schadevergoeding. Marktwerking vermindert in sommige gevallen de toepasbaarheid van caveat emptor. Garanties zijn kwaliteitsgaranties of tevredenheid die verkopers vrijwillig (in grote lijnen) aan kopers verstrekken; als de verkopers een kwaliteitsproduct leveren, hoeven ze niet vaak terugbetalingen of vervangingen te verstrekken en zijn kopers geneigd deze leveranciers te kiezen op basis van een kwaliteitsperceptie.
Overheden drukken zich ook terug tegen het principe van voorbehouden emptor om de belangen van de consument te beschermen. Informele transacties zoals die tussen Allison en Hasan zijn meestal niet gereguleerd, maar in sectoren zoals financiële dienstverlening - vooral sinds de financiële crisis van 2008 - heeft de koper vaak recht op duidelijke, grotendeels gestandaardiseerde, informatie over het product. Veel beleggers zijn bekend met wat in de volksmond de 'veilige havenverklaring' wordt genoemd, die voldoet aan de waarborgen tegen bedrijven die potentiële kopers zouden misleiden over de kwaliteit van hun aandelen.
Tegelijkertijd versterken dergelijke verklaringen, evenals de wettelijk verplichte driemaandelijkse rapporten die zij vergezellen, het principe van voorbehouden emptor, waardoor de verwachting wordt bevestigd dat de koper toegang heeft tot alle informatie die hij nodig heeft om een redelijk geïnformeerde beslissing te nemen.
In het VK is het concept van caveat emptor nu minder van toepassing dan in het verleden. Over het algemeen biedt de Sale of Goods Act van 1979 consumenten strengere bescherming dan hun Amerikaanse tegenhangers genieten.
In onroerend goed
Caveat-emptor is met name belangrijk bij onroerendgoedtransacties. In de VS moeten huizenbouwers een impliciete fitnessgarantie geven aan kopers van nieuwe eigendommen. Latere transacties zijn echter onderworpen aan de regels van de waarschuwingsteken, ervan uitgaande dat er geen fraude is gepleegd. Nieuwe woningen komen met de verwachting dat de verkoper aansprakelijk is voor fouten. Wat betreft oude eigendommen: koper pas op!