Hoe New York het centrum van Amerikaanse financiën werd

Hoewel New York City nog steeds wordt geëvenaard door Londen als 's werelds toonaangevende financiële centrum, is er geen twijfel dat Wall Street, gelegen aan de zuidpunt van Manhattan, het centrum is van de Amerikaanse financiën. Maar het is niet altijd zo geweest. De allereerste bank en effectenbeurs in de VS was eigenlijk in Philadelphia, en een tijd lang was het die stad, en niet New York, die de pijler van de Amerikaanse financiële wereld vormde. Ondanks het eerste voordeel van Philadelphia hielpen New York echter een aantal geografische, economische en politieke factoren om de stad van broederliefde in te halen om het belangrijkste financiële centrum van de natie te worden.

Het voordeel van Philly

Een van de eerste tekenen van de aanvankelijke financiële suprematie van Philadelphia was de oprichting van de Bank of Pennsylvania in 1780 en haar rol bij het helpen financieren van de Revolutionaire Oorlog. Als de grootste stad en acterend kapitaal van het land tijdens het laatste decennium van de 18e eeuw, zou het de locatie worden voor de eerste federaal gecharterde bank van het land - de Eerste Bank van de Verenigde Staten. Het fungeerde als de facto centrale bank en vestigde Philadelphia als het eerste centrum van Amerikaanse financiën.

Het falen van de Eerste Bank om haar charter in 1811 om politieke redenen te vernieuwen, heeft deze suprematie niet verstoord, omdat financiële instabiliteit na de oorlog van 1812 zou bijdragen tot het charteren van de Tweede Bank van de Verenigde Staten in 1816, ook gevestigd in Philadelphia. Als enige federale gecharterde bank van de natie - en gezien de speciale privileges die ermee gepaard gingen - oefende de bank haar macht en invloed uit op de rest van de door de staat gecharterde banken, wat opmerkelijk was in de geschiedenis van de Amerikaanse bankregelgeving.

De effectenbeurs van Philadelphia illustreerde verder haar plaats als het toonaangevende financiële centrum. De Philadelphia Stock Exchange, opgericht in 1790, is inderdaad ouder dan de New York Stock Exchange (NYSE) en zelfs in 1815 keken Londense banken naar Philadelphia in plaats van New York om Amerikaanse effecten te kopen.

Keerpunten

New York besefte de dominantie van de effectenbeursmarkt van Philadelphia en besloot zijn eigen beurs te formaliseren door in 1817 de New York Stock and Exchange Board op te richten, die later de NYSE werd. Met een nieuwe beurs en de thuisbasis van meer banken dan zijn zuidelijke concurrent, probeerde New York investeerders weg te lokken van Philadelphia.

Tegen die tijd had New York Philadelphia al overtroffen als de nationale leider in commerciële handel. Het was de belangrijkste kuststad tegen 1789, Philadelphia inhalen in de waarde van de invoer in 1796, en in de waarde van de uitvoer in het volgende jaar. Hoewel de superioriteit van New York in commerciële handel duidelijk was in 1815, zou het pas na 1825 volledig worden geconsolideerd.

De suprematie van New York in de handel heeft veel te maken met geografische factoren, maar het werd ook geholpen door een aantal meer voorwaardelijke ontwikkelingen. New York was niet alleen een centrale locatie voor inkomende Europese handelaren, maar de havens bleken veel handiger te zijn dan die van Philadelphia of Boston. Dieper, bleek de Hudson River veel bevaarbaarder en minder vatbaar voor bevriezing dan zowel de Delaware River als de Charles River.

Het geografische voordeel van New York werd aangevuld met de aanleg van het Eriekanaal (1817-1825) en met de oprichting van de Black Ball Line in 1818. Terwijl het Eriekanaal de Hudson River verbond met de Great Lakes en bijgevolg met de snelst groeiende delen van Amerika ten westen van de Appalachian Mountains, bood de Black Ball Line de eerste geregelde transatlantische passagiersdienst ooit. Zowel het kanaal als de lijn hielpen om de plaats van New York als centrum van de commerciële handel en centrale transporthub te verstevigen.

Als de eerste toegangspoort voor veel immigranten, werd New York een geschikte plek voor hen om zich te vestigen, waardoor een niet te stoppen toename van de bevolking van de stad werd gestimuleerd die tegen 1820 10% groter zou zijn dan die van Philadelphia en tot tweemaal zo groot door 1860. De stroom immigranten heeft ook bijgedragen tot een verdere toename van de productie en de commerciële activiteit.

Maar deze nieuwe immigranten brachten ook een meer avontuurlijke, risicovolle geest met zich mee, in tegenstelling tot de voorzichtiger aard van het Quaker-erfgoed van Philadelphia. Als gevolg hiervan ontwikkelde New York snel een reputatie als een stad van innovatieve zakelijke ondernemingen met een ondernemersethos dat zich leende voor speculatief investeringsgedrag. Speculatie heeft de volumineuze handel op de effectenmarkten van New York verder versterkt door ze overspoeld te houden met liquiditeit.

Om de toenemende hoeveelheid aandelenhandel in New York te financieren, ontwikkelde zich een markt voor callleningen. Door effecten als onderpand te gebruiken, konden beurshandelaren geld van de banken lenen om te gebruiken voor verdere speculatieve beleggingen. Dit gedrag bleek wederzijds voordelig voor de banken van New York en haar aandelenmarkt, aangezien de banken rente verdienden op de leningen terwijl het geleende geld de verdere handel in effecten mogelijk maakte. (Overweeg voor meer informatie over de geschiedenis van Wall Street, de geboorte van de NYSE en hoe bubbels ontstaan.)

New York krijgt de overhand

Tegen de jaren 1930, nadat het het dominante handelscentrum van de natie was geworden, bewaarde Wall Street nu de belangrijkste tegoeden van alle Amerikaanse banken. Het enige dat New York er echt van weerhield de titel van het toonaangevende financiële centrum van de natie te claimen, was het bestaan ​​van de in Philadelphia gevestigde Second Bank van de Verenigde Staten, waarvan het charter in 1836 zou aflopen.

Wat bankiers van Wall Street erg irritant was geworden, was het feit dat New York de belangrijkste bron van inkomsten van de federale douane was, maar in plaats van te worden gedeponeerd bij banken in New York, werden ze gedeponeerd bij de Second Bank. Terwijl de toenmalige president Andrew Jackson zijn eigen redenen had om vijandig te zijn tegenover de Tweede Bank, kregen de belangen van de Wall Street-bankiers een stem via Martin Van Buren, een invloedrijke New Yorker die Jackson's adviseur werd.

Ongeacht de precieze motieven slaagde de Tweede Bank van de Verenigde Staten er niet in om haar charter in 1836 te vernieuwen en in wezen het lot van New York als het centrum van de Amerikaanse financiën te bepalen. Dit lot zou verder worden versterkt door de National Banking Acts van 1863 en 1864, waardoor New York bovenaan een hiërarchische bankstructuur zou staan. De versie van de wet uit 1864 bepaalde dat alle nationale banken 15% aan wettig geld in New York moesten aanhouden.

Het komt neer op

Hoewel het de thuisbasis is van de eerste bank en effectenbeurs van het land, zijn de aanvankelijke voordelen van Philadelphia niet voldoende om haar financiële dominantie over de groeiende invloed van New York te behouden. Door gebruik te maken van zijn unieke geografische kenmerken, was New York in staat Philadelphia in te halen als het transport- en immigratiecentrum van het land. Van daaruit overtrof het snel zijn zuidelijke concurrent in de commerciële handel en verwierf het uiteindelijk Amerikaanse financiële suprematie - een rol die het tot op de dag van vandaag behoudt.