Hoe rendement op eigen vermogen winstgevende aandelen kan ontdekken

Investeren in bedrijven die efficiënter winst maken dan hun concurrenten, kan zeer winstgevend zijn voor portefeuilles. Return on equity (ROE) kan beleggers helpen onderscheid te maken tussen bedrijven die winst maken en bedrijven die winst verbranden. Anderzijds hoeft ROE niet noodzakelijk het hele verhaal over een bedrijf te vertellen en moet het zorgvuldig worden gebruikt.

Wat is rendement op eigen vermogen?

Door de winst te meten die een bedrijf uit activa kan genereren, biedt ROE een maat voor winstgenererende efficiëntie. ROE helpt beleggers te bepalen of een bedrijf een lean, profit machine of een inefficiënte operator is.

Bedrijven die goed winst maken met hun activiteiten, hebben doorgaans een concurrentievoordeel - een functie die zich doorgaans vertaalt in een superieur rendement voor beleggers. De relatie tussen de winst van het bedrijf en het rendement van de belegger maakt ROE een bijzonder waardevolle meetwaarde om te onderzoeken.

Om bedrijven met een concurrentievoordeel te vinden, kunnen beleggers vijfjaarsgemiddelden van de ROE van bedrijven binnen dezelfde branche gebruiken.

Belangrijkste leerpunten

• Rendement op eigen vermogen (ROE) wordt berekend door het nettoresultaat van een bedrijf te delen door het eigen vermogen van het bedrijf, waardoor wordt bepaald hoe efficiënt een bedrijf winst genereert.
• ROE kan worden vervormd door verschillende factoren, zoals een bedrijf dat een grote waardevermindering op zich neemt of een programma voor het terugkopen van aandelen instelt.
• Een ander nadeel van het gebruik van ROE om een ​​aandeel te evalueren, is dat het immateriële activa van een bedrijf - zoals intellectueel eigendom en merkherkenning - van de berekening uitsluit.
• Hoewel ROE beleggers kan helpen bij het identificeren van een potentieel winstgevend aandeel, heeft het nadelen en is het niet het enige gegeven dat een belegger moet beoordelen bij het evalueren van een aandeel.

ROE-berekening

De ROE-ratio van een bedrijf wordt berekend door het nettoresultaat van het bedrijf te delen door het eigen vermogen of de boekwaarde. De formule is:

Rendement op eigen vermogen = nettoresultaat Eigen vermogen \ textit {Rendement op eigen vermogen =} \ dfrac {\ textit {nettoresultaat}} {\ textit {eigen vermogen}} Rendement op eigen vermogen = eigen vermogen

U kunt het netto-inkomen vinden op de resultatenrekening, maar u kunt ook de som van de laatste vier kwartalen van de inkomsten nemen. Het eigen vermogen bevindt zich ondertussen op de balans en is gewoon het verschil tussen de totale activa en de totale passiva. Het eigen vermogen vertegenwoordigt de materiële activa die door het bedrijf zijn geproduceerd. Zowel het nettoresultaat als het eigen vermogen moeten dezelfde periode bestrijken.

Hoe moet ROE worden geïnterpreteerd?

ROE biedt een nuttig signaal van financieel succes, omdat het kan aangeven of het bedrijf winst maakt zonder nieuw eigen vermogen in de onderneming te storten. Een gestaag stijgende ROE is een hint dat het management aandeelhouders meer geeft voor hun geld, dat wordt vertegenwoordigd door het eigen vermogen. Eenvoudig gezegd geeft ROE aan hoe goed het management het kapitaal van investeerders gebruikt.

Het blijkt echter dat een bedrijf zijn inkomsten niet sneller dan zijn huidige ROE kan laten groeien zonder extra geld op te halen. Dat wil zeggen, een bedrijf dat nu een ROE van 15% heeft, kan zijn inkomsten niet sneller dan 15% per jaar verhogen zonder geld te lenen of meer aandelen te verkopen. Het werven van fondsen brengt echter kosten met zich mee. Door extra schulden te verminderen in het nettoresultaat en door meer aandelen te verkopen, neemt de winst per aandeel (EPS) af door het totale aantal uitstaande aandelen te verhogen.

ROE is dus in feite een snelheidslimiet voor de groeisnelheid van een bedrijf, en daarom vertrouwen geldmanagers erop om het groeipotentieel te meten. Velen specificeren zelfs 15% als hun minimaal aanvaardbare ROE bij het evalueren van investeringskandidaten.

ROE is imperfect

ROE is geen absolute indicator voor investeringswaarde. De ratio krijgt immers een grote boost wanneer de waarde van het eigen vermogen, de noemer, daalt.

Als een bedrijf bijvoorbeeld een grote waardevermindering opneemt, vindt de vermindering van de inkomsten (ROE's teller) alleen plaats in het jaar dat de kosten in rekening worden gebracht. Die afschrijving maakt daarom een ​​significantere deuk in het eigen vermogen (de noemer) in de volgende jaren, waardoor een algemene stijging van de ROE wordt veroorzaakt zonder enige verbetering in de bedrijfsactiviteiten.

Met een soortgelijk effect als waardeverminderingen, drukken aandeleninkopen gewoonlijk ook verhoudingsgewijs veel meer op het eigen vermogen dan op de winst. Als gevolg hiervan geven buybacks ook een kunstmatige boost aan ROE.

Beleggers die op zoek zijn naar een winstgevende aandelen, moeten ook andere belangrijke statistieken bekijken, zoals rendement op geïnvesteerd kapitaal (ROIC), winst per aandeel (EPS) en rendement op totale activa (ROTA).

Bovendien vertelt een hoge ROE u niet of een bedrijf buitensporige schulden heeft en meer van zijn fondsen inzamelt door te lenen in plaats van aandelen uit te geven. Vergeet niet dat het eigen vermogen activa minus passiva is, die vertegenwoordigen wat de onderneming verschuldigd is, inclusief haar schulden op lange en korte termijn. Dus, hoe meer schulden een bedrijf heeft, hoe minder eigen vermogen het heeft. En hoe minder aandelen een bedrijf heeft, hoe hoger de ROE-ratio.

ROE-voorbeeld

Stel dat twee bedrijven hetzelfde bedrag aan activa ($ 1.000) en hetzelfde netto-inkomen ($ 120) hebben, maar verschillende niveaus van schuld: bedrijf A heeft $ 500 aan schulden en dus $ 500 aan eigen vermogen ($ 1.000 - $ 500), terwijl bedrijf B $ 200 aan schulden en $ 800 aan eigen vermogen ($ 1.000 - $ 200). Bedrijf A toont een ROE van 24% ($ 120 / $ 500), terwijl bedrijf B met minder schulden een ROE van 15% ($ 120 / $ 800) vertoont. Aangezien ROE gelijk is aan het nettoresultaat gedeeld door het eigen vermogen, vertoont onderneming A, de onderneming met hogere schulden, het hoogste rendement op eigen vermogen.

Bedrijf A ziet eruit alsof het een hogere winstgevendheid heeft, terwijl het echt gewoon meer veeleisende verplichtingen heeft tegenover zijn schuldeisers. De hogere ROE kan daarom gewoon een masker zijn voor toekomstige problemen. Voor een transparantere weergave die u helpt dit masker te doorzien, moet u ook het rendement op geïnvesteerd kapitaal (ROIC) van het bedrijf onderzoeken, waaruit blijkt in hoeverre de schuld het rendement drijft.

ROE en immateriële activa

Een andere valkuil van ROE betreft de manier waarop immateriële activa worden uitgesloten van het eigen vermogen. Om conservatief te zijn, laat het accountantsberoep in het algemeen het bezit van een bedrijf van zaken als handelsmerken, merknamen en patenten weg van berekeningen op basis van activa en aandelen. Als gevolg hiervan wordt het eigen vermogen vaak ondergewaardeerd in verhouding tot de waarde ervan en kunnen ROE-berekeningen op hun beurt misleidend zijn.

Een bedrijf zonder andere activa dan een handelsmerk is een extreem voorbeeld van een situatie waarin de uitsluiting van immateriële activa door de boekhouding ROE zou verstoren. Na correctie voor immateriële activa zou het bedrijf geen activa en waarschijnlijk geen aandelenkapitaal meer hebben. ROE op deze manier gemeten zou astronomisch zijn, maar zou weinig begeleiding bieden voor beleggers die winstefficiëntie willen meten.

Het komt neer op

Laten we eerlijk zijn - geen enkele statistiek kan een perfect hulpmiddel zijn om fundamentals te onderzoeken. Maar in tegenstelling tot de vijfjaarlijkse gemiddelde ROE's binnen een specifieke industriële sector, benadrukken bedrijven wel een concurrentievoordeel en talent voor het leveren van aandeelhouderswaarde.

Zie ROE als een handig hulpmiddel voor het identificeren van marktleiders. Een hoge ROE kan een niet-herkend waardepotentieel aangeven, zolang u weet waar de cijfers van de ratio vandaan komen.