Vrijhandelszone
Een vrijhandelszone is een regio waarin een groep landen een vrijhandelsovereenkomst heeft ondertekend en weinig of geen handelsbelemmeringen in de vorm van tarieven of quota tussen elkaar handhaaft. Vrijhandelszones faciliteren internationale handel en de bijbehorende voordelen van handel samen met de internationale arbeidsverdeling en specialisatie. Vrijhandelszones zijn echter bekritiseerd vanwege zowel de kosten die gepaard gaan met een toenemende economische integratie als vanwege de kunstmatige beperking van de vrijhandel.
Belangrijkste leerpunten
- Een vrijhandelszone is een groep landen die onderling zijn overeengekomen om handelsbelemmeringen tussen hen te beperken of weg te nemen.
- Vrijhandelszones hebben de neiging om vrijhandel en de internationale arbeidsverdeling te bevorderen, hoewel de bepalingen van de overeenkomst en de daaruit voortvloeiende reikwijdte van vrijhandel afhankelijk zijn van politiek en internationale betrekkingen.
- Vrijhandelszones hebben voordelen en kosten, en bijbehorende boosters en tegenstanders.
Inzicht in vrijhandelszones
Een vrijhandelszone is een groep landen die weinig of geen handelsbelemmeringen hebben in de vorm van tarieven of quota tussen elkaar. Vrijhandelszones hebben de neiging het volume van de internationale handel tussen de lidstaten te vergroten en hen in staat te stellen hun specialisatie in hun respectieve relatieve voordelen te vergroten.
Om een vrijhandelszone te ontwikkelen, moeten de deelnemende landen regels opstellen voor de werking van de nieuwe vrijhandelszone. Welke douaneprocedures moet elk land volgen? Welke tarieven zijn toegestaan en wat zijn de kosten? Hoe zullen de deelnemende landen handelsgeschillen oplossen? Hoe worden goederen vervoerd voor handel? Hoe worden intellectuele eigendomsrechten beschermd en beheerd? Hoe deze vragen worden beantwoord in een specifieke vrijhandelsovereenkomst, is meestal gebaseerd op politieke invloeden binnen en machtsverhoudingen tussen landen. Dit is bepalend voor de reikwijdte en mate van "vrije" handel. Het doel is om een handelsbeleid te ontwikkelen waarover alle landen in het vrijhandelsgebied het eens kunnen worden.
Vrijhandel levert kosten en baten op. Vrijhandelszones kunnen ten goede komen aan consumenten, die betere toegang hebben tot goedkopere en / of hogere kwaliteit buitenlandse goederen en die kunnen zien dat de prijzen dalen naarmate overheden de tarieven verlagen of afschaffen. Producenten kunnen worstelen met toegenomen concurrentie, maar ze kunnen ook een sterk uitgebreide markt van potentiële klanten of leveranciers verwerven. Werknemers in sommige landen en industrieën zullen banen verliezen en te maken krijgen met gerelateerde ontberingen wanneer de productie naar gebieden gaat waar comparatief voordeel of thuismarkteffecten deze industrieën over het algemeen efficiënter maken. Sommige investeringen in vast fysiek kapitaal en menselijk kapitaal zullen uiteindelijk waarde verliezen of als volledig verzonken kosten. Vrijhandelszones kunnen ook de economische ontwikkeling in landen als geheel aanmoedigen, wat ten goede komt aan een deel van de bevolking die een hogere levensstandaard zal zien. Voorstanders van vrijhandelszones benadrukken de voordelen, terwijl degenen die ertegen zijn zich op de kosten concentreren.
Vrijhandelszones zijn favoriet bij sommige voorstanders van vrije markteconomie. Anderen beweren in plaats daarvan dat echte vrijhandel geen ingewikkelde verdragen tussen regeringen of politieke entiteiten vereist en dat de voordelen van handel gemakkelijk kunnen worden behaald door eenvoudig handelsbeperkingen op te heffen, zelfs eenzijdig. Ze beweren soms dat de uitkomsten van vrijhandelsovereenkomsten de invloed van speciale rentedruk en het zoeken naar huur evenzeer vertegenwoordigen als de resultaten van vrijhandel. Sommige voorstanders van de vrije markt wijzen erop dat vrijhandelszones patronen van internationale specialisatie en arbeidsverdeling kunnen verstoren door handel naar handelsblokken te beïnvloeden of zelfs expliciet te beperken, in tegenstelling tot het toestaan van natuurlijke marktkrachten om productiepatronen en handel tussen landen te bepalen.
Vrijhandelszones en de Verenigde Staten
De Verenigde Staten nemen vanaf 2019 deel aan 14 vrijhandelszones met 20 landen. Een van de meest bekende en grootste vrijhandelszones werd gecreëerd door de ondertekening van de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) op 1 januari 1994. Deze overeenkomst tussen Canada, de Verenigde Staten en Mexico stimuleert de handel tussen deze Noord-Amerikaanse landen. In 2018 hebben de VS, Canada en Mexico de Verenigde Staten-Mexico-Canada-overeenkomst (USMCA) ondertekend om NAFTA bij te werken en gedeeltelijk ongedaan te maken.
Naast NAFTA is er de Dominicaanse Republiek-Midden-Amerikaanse Vrijhandelszone (DR-CAFTA), die de Dominicaanse Republiek, Costa Rica, El Salvador, Nicaragua, Honduras en Guatemala omvat. De Verenigde Staten hebben ook vrijhandelsovereenkomsten met Australië, Bahrein, Chili, Colombia, Panama, Peru, Singapore, Israël, Jordanië, Korea, Oman en Marokko. De Verenigde Staten hebben zich onlangs teruggetrokken uit het Trans-Pacific Partnership (TPP), hoewel de overeenkomst zal doorgaan zonder de Verenigde Staten als deelnemer. De Verenigde Staten hebben ook gewerkt aan een Europese handelsovereenkomst, de Transatlantic Trade and Investment Partnership (T-TIP) genaamd, met als doel een "hoogwaardig, breed gedragen regionaal pact" te vormen, aldus het Amerikaanse kantoor Handelsvertegenwoordiger.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.