India's beleid voor twee kinderen

China staat erom bekend dat het in 1979 een beleid voor één kind heeft ingesteld. Hoewel het beleid effectief was om de bevolkingsgroei tegen te gaan, beweren critici dat de bijwerkingen van het beleid vandaag de dag veel maatschappelijke problemen in China hebben veroorzaakt.

Ondanks de problemen in verband met het Chinese beleid voor één kind, werkt India al vele jaren aan het opstellen van hun eigen wetgeving inzake gezinsplanning. Vanaf 2014 hebben 11 Indiase staten wetten aangenomen om te voorkomen dat Indiase burgers niet meer dan twee kinderen krijgen.

India's beleid voor twee kinderen

Deze wetten voor gezinsplanning zijn gericht op politici, zowel huidige als aspirant-politici. Volgens het beleid kunnen mensen die in panchayat (lokale overheid) verkiezingen lopen worden gediskwalificeerd als ze het beleid voor twee kinderen niet hebben gerespecteerd. Het idee achter de wet is dat gewone burgers opkijken naar hun lokale politici en het voorbeeld van hun gezinsgrootte volgen.

Sommige regeringen zijn nog een stap verder gegaan: er zijn wetten in sommige staten die niet-politici ontmoedigen om meer dan twee kinderen te krijgen. Voorbeelden van deze belemmeringen zijn onder meer weigering van overheidsrechten voor de derde of hogere kinderen, het weigeren van gezondheidszorg voor moeders en kinderen, het weigeren van voedingssupplementen voor zwangere vrouwen met hun derde of hoger kind, gevangenis en boetes voor vaders, een algemene afname van sociale voorzieningen voor grote gezinnen en beperkingen op benoeming en promotie van overheidsposities.

kritieken

Bijna vanaf het begin zijn deze wetten in twijfel getrokken. Mensen wijzen er snel op dat India een land is met een bloeiende technologie-industrie, die afhankelijk is van jongeren. De vrees bestaat dat door het aantal kinderen dat kan worden geboren te beperken, er niet voldoende geschoolde jongeren in de volgende generatie zullen zijn om de technologische revolutie van India voort te zetten.

Critici beweren ook dat de bevolkingsgroei van India op natuurlijke wijze zal vertragen naarmate het land rijker wordt en meer opgeleid wordt. Er zijn al goed gedocumenteerde problemen met het Chinese beleid voor één kind, namelijk het gebrek aan evenwicht tussen de geslachten als gevolg van een sterke voorkeur voor jongens en miljoenen kinderen zonder papieren die zijn geboren uit ouders die al hun enige kind hadden. Deze problemen dreigen in India te worden herhaald met de uitvoering van hun beleid voor twee kinderen.

Gevolgen van negatieve bevolkingsgroei

Door zich te bemoeien met het geboortecijfer, ziet India een toekomst tegemoet met een ernstige negatieve bevolkingsgroei, een ernstig probleem dat de meeste ontwikkelde landen proberen terug te draaien. Met een negatieve bevolkingsgroei is het aantal ouderen dat sociale voorzieningen ontvangt groter dan de jonge belastinggrondslag die betaalt voor de sociale voorzieningen. In dit geval moeten de belastingen worden verhoogd en kunnen jongeren meer bijdragen dan ze in de toekomst zullen ontvangen.

In China staat dit probleem bekend als het 4-2-1-probleem (vier grootouders, twee ouders en één kind). Het 4-2-1-probleem legt een zware last op het kind om zijn ouders en grootouders zowel direct als indirect te ondersteunen, en daarom heeft China inspanningen geleverd om dit te voorkomen door bepaalde gezinnen extra kinderen te geven. Het is iets dat India ook in de toekomst moet overwegen.

Discriminatie van vrouwen

Een laatste kritiek op het tweekindbeleid van India is dat de wetten anti-vrouwen zijn. Mensenrechtenactivisten beweren dat niet alleen de wet vrouwen discrimineert vanaf de geboorte (door abortus of kindermoord op vrouwelijke foetussen en baby's), maar dat echtscheiding en gezinsverlating toenemen als een man met een groot gezin wil rennen politiek ambt. Bovendien zijn vrouwen in India in het algemeen ongeschoold en analfabeet en zijn ze zich als zodanig vaak niet bewust van het beleid voor twee kinderen. Er zijn gevallen geweest waarin vrouwen met veel kinderen probeerden weg te rennen voor een politiek ambt om vervolgens te worden afgewezen vanwege een wet waarvan ze niet wisten dat die bestond.

Het komt neer op

De Indiase regering, misschien geïnspireerd door het Chinese beleid voor één kind, heeft een aantal wetten opgesteld, die van staat tot staat verschillen, die politici dwingen om maximaal twee kinderen het goede voorbeeld te geven. De wetten worden zwaar bekritiseerd, zowel in India als in het buitenland, en worden, hoewel aangepast om de negatieve gevolgen van het eenkindbeleid van China te voorkomen, nog steeds als problematisch en discriminerend beschouwd.