Schuld op middellange / middellange termijn
Middellanglopende (tussentijdse) schuld is een soort obligatie of ander vastrentend effect met een vervaldatum die is vastgesteld op twee tot tien jaar. Obligaties en andere vastrentende producten worden meestal geclassificeerd op basis van hun vervaldatum, omdat dit de belangrijkste variabele is in de rendementsberekeningen.
Belangrijkste leerpunten
- Tussentijdse (middellange) schuld verwijst naar obligaties met een vervaldatum tussen twee en tien jaar.
- De rendementen op deze vastrentende effecten zullen de neiging hebben om te vallen tussen schulden op korte en lange termijn.
- Met een recente daling van de uitgifte van langlopende schulden is de schuld op middellange termijn belangrijker geworden voor emittenten en beleggers.
Inzicht in schulden op middellange / middellange termijn
Schuld wordt doorgaans ingedeeld in looptijden. Er zijn drie schulden: schulden op korte, lange en middellange termijn. Een kortlopend schuldbewijs is er een die binnen een korte periode, meestal binnen een jaar, vervalt. Een voorbeeld van kortlopende schulden is een Treasury-factuur, of T-factuur, uitgegeven door de US Treasury met een looptijd van 4 weken, 13 weken, 26 weken en 52 weken.
Langlopende schulden hebben betrekking op vastrentende effecten die meer dan 10 jaar na de uitgifte- of aankoopdatum aflopen. Voorbeelden van langlopende schulden zijn de 20- en 30-jarige staatsobligaties. Langlopende schulden zijn gevoeliger voor rentewijzigingen dan kortlopende schulden, aangezien de kans groter is dat rentevoeten binnen een langere periode stijgen dan binnen een korter tijdsbestek.
In de afgelopen jaren is de uitgifte van langlopende obligaties gestaag afgenomen. In feite werd de 30-jarige Amerikaanse schatkistobligatie stopgezet in 2002 omdat de spread tussen obligaties op middellange en lange termijn altijd dieptepunten bereikte. Hoewel de 30-jarige Schatkist in 2006 nieuw leven werd ingeblazen, werd de 10-jarige obligatie voor veel beleggers met vastrentende waarden de "nieuwe 30-jarige", en het tarief werd voor veel berekeningen als de referentierente beschouwd.
Midden- of middellangetermijnschulden worden geclassificeerd als schulden die over twee tot tien jaar aflopen. Doorgaans is de rente op deze schuldbewijzen groter dan die op kortlopende schulden van vergelijkbare kwaliteit, maar minder dan die op langlopende obligaties met vergelijkbare rating. Het renterisico op middellange schuld is hoger dan dat van kortlopende schuldinstrumenten maar lager dan het renterisico op langlopende obligaties.
Bovendien heeft een schuld op middellange termijn, in vergelijking met kortlopende schulden, een groter risico dat hogere inflatie de waarde van verwachte rentebetalingen kan uithollen. Voorbeelden van middellangetermijnschulden zijn de schatkistobligaties uitgegeven met looptijden van 2 tot 10 jaar.
Obligaties en opbrengsten op middellange termijn
Tijdens de looptijd van een schuldbewijs op middellange termijn kan de emittent de looptijd of het nominale rendement van de obligatie aanpassen aan de behoeften van de emittent of de eisen van de markt - een proces dat bekend staat als schapregistratie. Net als gewone obligaties, worden middellanglopende obligaties geregistreerd bij de Securities and Exchange Commission (SEC) en worden ze meestal ook uitgegeven als coupon-dragende instrumenten.
Het rendement op een 10-jaars schatkist is een belangrijke maatstaf op de financiële markten omdat het wordt gebruikt als een benchmark die andere rentetarieven, zoals hypotheekrente, stuurt. De 10-jarige schatkist wordt verkocht op een veiling en geeft het vertrouwen van de consument in economische groei aan. Om deze reden let de Federal Reserve op de 10-jaars schatkistopbrengst alvorens een beslissing te nemen om het tarief voor gevoede fondsen te wijzigen. Naarmate de rente op de schatkist op 10 jaar stijgt, stijgen ook de rentetarieven op leningen van 10 tot 15 jaar en vice versa.
De Treasury-rentecurve kan ook worden geanalyseerd om te begrijpen waar een economie zich in de conjunctuur bevindt. De 10-jarige nota ligt ergens in het midden van de curve en geeft dus een indicatie van hoeveel rendement investeerders nodig hebben om hun geld gedurende tien jaar vast te leggen. Als beleggers denken dat de economie het de komende tien jaar beter zal doen, zullen ze een hoger rendement op hun investeringen op middellange tot lange termijn nodig hebben. In een standaard (of positieve) rentecurveomgeving betalen obligaties op middellange termijn een hoger rendement voor een bepaalde kredietkwaliteit dan kortlopende obligaties, maar een lager rendement in vergelijking met langlopende (10+ jaar) obligaties.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.