Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
De Internationale Maritieme Organisatie (IMO) is een gespecialiseerd agentschap van de Verenigde Naties dat verantwoordelijk is voor maatregelen om de veiligheid en beveiliging van de internationale scheepvaart te verbeteren en mariene vervuiling door schepen te voorkomen. De IMO zelf stelt normen voor de veiligheid en beveiliging van de internationale scheepvaart. Het houdt toezicht op elk aspect van wereldwijde verzendvoorschriften, inclusief juridische kwesties en verzendefficiëntie.
Belangrijkste leerpunten
- De Internationale Maritieme Organisatie is een bureau dat tot taak heeft de beveiliging en veiligheid van de internationale scheepvaart te verbeteren.
- Een van de belangrijkste taken is het ontwikkelen van strategieën en maatregelen om de waterwegen schoon te houden door verontreiniging van schepen door schepen te voorkomen.
- Het bestuursorgaan van de IMO, de Vergadering, komt om de twee jaar bijeen, met de eerste vergadering in 1959.
- De IMO is niet verantwoordelijk voor de handhaving van hun beleid. Wanneer een regering een IMO-beleid aanvaardt, wordt het een nationale wet die onder haar verantwoordelijkheid valt.
Inzicht in de Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
De doelstellingen van de Internationale Maritieme Organisatie kunnen het beste worden samengevat met de slogan: "Veilige, veilige en efficiënte scheepvaart op schone oceanen." Kortom, de IMO bepaalt beleid voor internationale scheepvaart, waardoor verladers worden ontmoedigd compromissen te sluiten op het gebied van veiligheid, beveiliging en milieuprestaties om financiële problemen aan te pakken, en innovatie en efficiëntie te stimuleren.
De IMO is ook betrokken bij juridische kwesties met betrekking tot internationale scheepvaart, zoals aansprakelijkheids- en schadevergoedingsaangelegenheden en het faciliteren van internationaal maritiem verkeer. Het bestuursorgaan van de IMO, de assemblee die uit alle 173 lidstaten bestaat, komt over het algemeen om de twee jaar bijeen. De Algemene Vergadering behandelt zaken als gemeenteraadsverkiezingen, besluiten over het werkprogramma en de begroting.
Om de werklast te verdelen en ervoor te zorgen dat elk aandachtsgebied van de IMO de aandacht krijgt die het verdient, zijn er vijf comités die belast zijn met het maken van beleid en het ontwikkelen, doornemen en herzien van regels en richtlijnen. Die comités zijn onder meer het comité voor technische samenwerking, het comité voor maritieme veiligheid, het comité voor bescherming van het mariene milieu, het juridische comité en het faciliterende comité. Verder zijn er zeven subcommissies die onder deze commissies werken.
Het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee (SOLAS), het Internationaal Verdrag betreffende de normen voor zeevarenden inzake opleiding, diplomering en wachtdienst (STCW) en het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen (MARPOL) zijn enkele van de vitale verdragen van de Internationale Maritieme Organisatie.
IMO's verdrag, Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee, wordt beschouwd als het meest cruciale verdrag met betrekking tot veiligheid op zee. Het eerste ontwerp ervan werd aangenomen in 1914 na het zinken van de Titanic, vóór de oprichting van de IMO.
Speciale overwegingen
Het is belangrijk op te merken dat de IMO op geen enkele manier beleid implementeert of handhaaft. De IMO is opgericht om beleid vast te stellen, niet om het af te dwingen. Wanneer regeringen een IMO-conventie accepteren, komen ze overeen dat beleid tot nationale wetgeving te maken en die wetten te handhaven. De IMO heeft een auditprogramma ontwikkeld dat audits verplicht maakte, effectief vanaf januari 2016. Er is echter geen tegenmaatregel beschikbaar voor de VN als het land het door de IMO vastgestelde beleid niet handhaaft. In plaats daarvan geeft de IMO feedback en advies over de huidige prestaties van een land.
Geschiedenis van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
De IMO is opgericht door middel van een in 1948 in Genève aangenomen conventie. Het is in 1958 in werking getreden en voor het eerst in 1959 bijeengekomen. De IMO is gevestigd in het Verenigd Koninkrijk en heeft 173 lidstaten vanaf september 2019. Het heeft ook Non -Gouvernementele organisaties (NGO) en Intergouvernementele organisaties (IGO) als vertegenwoordigers. Een van de organisaties die integraal deel uitmaakt van de beleidsontwikkelingen bij de IMO is de Amerikaanse kustwacht.
Naast verzending staat een IMO ook bekend als een onafhankelijke marketingorganisatie. Dit is een organisatie die samen met verzekeringsmaatschappijen haar producten op de markt brengt. De taken van een IMO kunnen andere marketingtaken omvatten, zoals distributie.
IMO staat ook voor "naar mijn mening". Wat dat betekent is dat IMO gewoon kan betekenen dat iemand zijn perspectief of mening aanbiedt. Hoewel IMO een acroniem of afkorting is, wordt het ook beschouwd als een jargon dat niet veel wordt gebruikt in professioneel schrijven.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.