Investeringsrente kosten
Een investeringsrente is een bedrag aan rente dat wordt betaald op opbrengsten van leningen die worden gebruikt om beleggingen of effecten te kopen. Beleggingsrente-kosten omvatten margestortingen die worden gebruikt om effecten op een effectenrekening aan te wenden en rente op een lening die wordt gebruikt om onroerend goed te kopen voor belegging. Een investeringsrente is aftrekbaar binnen bepaalde beperkingen.
UITBREIDING Investeringsrente-uitgaven
Een aftrekbare investeringsrente is beperkt tot het bedrag aan ontvangen beleggingsinkomsten, zoals dividenden en rente. Als een belegging wordt aangehouden voor zowel zakelijk als persoonlijk gewin, moeten alle ontvangen inkomsten naar evenredigheid tussen hen worden verdeeld. Persoonlijke investeringskosten worden gerapporteerd in Bijlage A van 1040.
Een veel voorkomend voorbeeld van dit soort uitgaven is de toepassing van opbrengsten van een margeverlening, afgesloten met een makelaarsovereenkomst, om aandelen te kopen.
Wat kwalificeert als een investeringsrente
Een belangrijk aspect van de rentelasten van investeringen is het onroerend goed dat wordt aangehouden voor investeringen, waarvan de opbrengst van de lening werd gebruikt om te kopen. Volgens de belastingwetgeving omvat dit onroerend goed dat winst of verlies oplevert. Naast rente en dividenden kan dit ook royalties omvatten die niet zijn afgeleid van de normale bedrijfsuitoefening.
Er zijn verschillende beperkingen op de inhoudingen die op investeringskosten kunnen worden geclaimd. De aftrek kan niet worden geclaimd als de opbrengst van de lening naar een onroerend goed ging dat niet-belastbare inkomsten genereert, zoals belastingvrije obligaties. De aftrek op beleggingsrente kan ook niet groter zijn dan de beleggingsopbrengsten die dat jaar zijn verdiend. Het is mogelijk dat een dergelijk overschot wordt overgedragen naar de belastingaangifte van het volgende jaar.
De investering kan niet zijn gedaan in de richting van een zogenaamde passieve onderneming, bijvoorbeeld als een belastingbetaler een lening heeft afgesloten om te investeren in een bedrijf waarvan hij eigenaar is, maar hij neemt geen actieve, materiële rol in het beheer van dat bedrijf. De rente op die lening komt niet in aanmerking als investeringskosten. Evenzo kan, indien de lening werd verstrekt ter verkrijging van een huurwoning, dit eigen risico niet worden gevorderd met de rente die op die lening is betaald. Volgens de belastingwetgeving wordt het huren van een huis of een ander onroerend goed doorgaans als een passieve activiteit beschouwd; de rentelasten voor een dergelijke investering komen niet in aanmerking voor een dergelijk eigen risico.
Het zou echter mogelijk kunnen zijn om een investeringsrente te claimen als een belastingbetaler een lening aangaat tegen het eigen vermogen in zijn woning en die opbrengst vervolgens gebruikt voor beleggingen in aandelen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.