Het Kyoto-protocol
Het Kyoto-protocol is een internationale overeenkomst die tot doel heeft de uitstoot van koolstofdioxide (CO2) en de aanwezigheid van broeikasgassen (BKG) in de atmosfeer te verminderen. Het essentiële principe van het Kyoto-protocol was dat industrielanden de hoeveelheid CO2-uitstoot moesten verminderen.
Het protocol werd aangenomen in Kyoto, Japan in 1997, toen broeikasgassen snel ons klimaat, het leven op aarde en de planeet zelf bedreigden. Tegenwoordig leeft het Kyoto-protocol voort in andere vormen en de problemen ervan worden nog steeds besproken.
Belangrijkste leerpunten
- Het Kyoto-protocol is een internationale overeenkomst die de geïndustrialiseerde landen oproept hun broeikasgasemissies aanzienlijk te verminderen.
- Andere akkoorden, zoals het Doha-amendement en het Klimaatakkoord van Parijs, hebben ook geprobeerd de wereldwijde opwarming van de aarde in toom te houden.
- Vandaag zijn de gesprekken die met het Kyoto-protocol zijn begonnen, voortgezet en uiterst gecompliceerd, met politiek, geld en gebrek aan consensus.
Het Kyoto-protocol uitgelegd
Achtergrond
Het Kyoto-protocol verplichtte de geïndustrialiseerde landen hun broeikasgasemissies te verminderen op een moment dat de dreiging van de opwarming van de aarde snel groeide. Het protocol was gekoppeld aan het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC). Het werd aangenomen in Kyoto, Japan op 11 december 1997 en werd op 16 februari 2005 internationaal recht. Landen die het Kyoto-protocol hebben geratificeerd, kregen maximale koolstofemissieniveaus toegewezen voor specifieke perioden en namen deel aan de handel in koolstofkredieten. Als een land meer dan zijn toegewezen limiet zou hebben uitgestoten, zou het worden bestraft met een lagere emissiegrenswaarde in de volgende periode.
Belangrijke principes
Ontwikkelde, geïndustrialiseerde landen hebben in het kader van het Kyoto-protocol een belofte gedaan om hun jaarlijkse koolwaterstofemissies tegen 2012 met gemiddeld 5, 2% te verminderen. Dit aantal zou ongeveer 29% van de totale uitstoot van broeikasgassen ter wereld vertegenwoordigen. Doelen waren echter afhankelijk van het individuele land. Dit betekende dat elke natie tegen dat jaar een ander doel had te bereiken. Leden van de Europese Unie (EU) beloofden hun uitstoot met 8% te verminderen, terwijl de VS en Canada beloofden hun uitstoot tegen 2012 met respectievelijk 7% en 6% te verminderen.
Verantwoordelijkheden van ontwikkelde versus ontwikkelingslanden
Het Kyoto-protocol erkende dat ontwikkelde landen hoofdzakelijk verantwoordelijk zijn voor de huidige hoge niveaus van broeikasgasemissies in de atmosfeer als gevolg van meer dan 150 jaar industriële activiteit. Als zodanig legde het protocol een zwaardere last op ontwikkelde landen dan minder ontwikkelde landen. Het Kyoto-protocol verplichtte dat 37 geïndustrialiseerde landen plus de EU hun BKG-uitstoot verminderen. Aan ontwikkelingslanden werd gevraagd om vrijwillig te voldoen, en meer dan 100 ontwikkelingslanden, waaronder China en India, waren volledig vrijgesteld van de Kyoto-overeenkomst.
Een bijzondere functie voor ontwikkelingslanden
Het protocol verdeelde landen in twee groepen: bijlage I bevat ontwikkelde landen en niet-bijlage I verwijst naar ontwikkelingslanden. Het protocol legde emissiebeperkingen alleen op in bijlage I-landen. Niet-Annex I landen namen deel door te investeren in projecten die zijn ontworpen om de uitstoot in hun land te verminderen. Voor deze projecten verdienden ontwikkelingslanden koolstofkredieten, die ze konden verhandelen of verkopen aan ontwikkelde landen, waardoor de ontwikkelde landen een hoger niveau van maximale koolstofemissies voor die periode konden krijgen. In feite hielp deze functie de ontwikkelde landen om krachtig broeikasgassen te blijven uitstoten.
De betrokkenheid van de Verenigde Staten
De Verenigde Staten, die de oorspronkelijke Kyoto-overeenkomst hadden geratificeerd, stopten in 2001 met het protocol. De VS waren van mening dat de overeenkomst oneerlijk was, omdat geïndustrialiseerde landen alleen werden opgeroepen om de emissiereducties te beperken, en vonden dat dit de VS zou schaden economie.
Het Kyoto-protocol beëindigd in 2012, effectief half gebakken
De wereldwijde uitstoot nam nog steeds toe tegen 2005, het jaar waarin het Kyoto-protocol internationale wetgeving werd, hoewel het in 1997 werd aangenomen. Het leek goed te gaan met veel landen, waaronder die in de EU. Ze waren van plan hun doelstellingen onder de overeenkomst tegen 2011 te halen of te overtreffen. Maar anderen bleven tekortschieten. Neem de Verenigde Staten en China - twee van 's werelds grootste emitters. Ze produceerden genoeg broeikasgassen om de vooruitgang te verminderen die werd geboekt door landen die hun doelen bereikten. In feite was er wereldwijd een toename van de uitstoot met ongeveer 40% tussen 1990 en 2009.
Het Doha-amendement verlengde het Kyoto-protocol tot 2020
In december 2012, na afloop van de eerste verbintenisperiode van het protocol, kwamen partijen bij het Kyoto-protocol bijeen in Doha, Qatar om een wijziging van de oorspronkelijke Kyoto-overeenkomst aan te nemen. Dit zogenaamde Doha-amendement voegde nieuwe emissiereductiedoelstellingen toe voor de tweede verbintenisperiode, 2012-2020, voor de deelnemende landen. Het Doha-amendement had een kort leven. In 2015 ondertekenden alle UNFCCC-deelnemers tijdens de top over duurzame ontwikkeling in Parijs nog een ander pact, het Klimaatakkoord van Parijs, dat het Kyoto-protocol effectief verving.
Het klimaatakkoord van Parijs
Het klimaatakkoord van Parijs is een mijlpaal in een pact dat bijna elk land in 2015 heeft aangenomen om de klimaatverandering en de negatieve effecten ervan aan te pakken. De overeenkomst omvat verbintenissen van alle belangrijke BKG-emitterende landen om hun klimaatveranderende vervuiling terug te dringen en die verbintenissen in de loop van de tijd te versterken. Een belangrijke richtlijn van de deal roept op tot vermindering van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen om de temperatuurstijging van de aarde in deze eeuw te beperken tot 2 graden Celsius boven pre-industriële niveaus, terwijl maatregelen worden genomen om de toename te beperken tot 1, 5 graden. De Overeenkomst van Parijs biedt ook een manier voor ontwikkelde landen om ontwikkelingslanden te helpen bij hun inspanningen om de klimaatbeheersing aan te passen en het creëert een kader voor het transparant volgen en rapporteren van de klimaatdoelstellingen van landen.
Het Kyoto-protocol vandaag?
In 2016, toen het Klimaatakkoord van Parijs van kracht werd, waren de Verenigde Staten een van de belangrijkste drijfveren van de overeenkomst en president Obama begroette het als 'een eerbetoon aan Amerikaans leiderschap'. Op dat moment was Donald Trump kandidaat als president bekritiseerde de overeenkomst als een slechte deal voor het Amerikaanse volk en beloofde de Verenigde Staten terug te trekken indien verkozen.
Een ingewikkelde patstelling
In 2019 leeft de dialoog nog steeds, maar is uitgegroeid tot een complex moeras met politiek, geld, gebrek aan leiderschap, gebrek aan consensus en bureaucratie. Tegenwoordig zijn, ondanks talloze plannen en enkele acties, oplossingen voor de problemen van broeikasgasemissies en het broeikaseffect niet geïmplementeerd. Bijna alle wetenschappers die de atmosfeer bestuderen, geloven nu dat de opwarming van de aarde voornamelijk het resultaat is van menselijk handelen. Logischerwijs zou wat mensen door hun gedrag hebben veroorzaakt, kunnen worden verholpen doordat mensen hun gedrag veranderen. Het is voor velen frustrerend dat er nog geen samenhangende maatregelen zijn genomen om de door de mens veroorzaakte wereldwijde klimaatcrisis het hoofd te bieden.
Onthoud het internet
Het is van cruciaal belang dat we ervan overtuigd blijven dat we in feite deze kwesties kunnen oplossen die zo cruciaal zijn voor ons voortbestaan. Wij mensen hebben al enorme problemen op tal van gebieden opgelost via technische innovatie die tot radicaal nieuwe oplossingen heeft geleid. Bovendien, als iemand in 1958 had gesuggereerd dat ons eigen Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) - dat toezicht houdt op de ontwikkeling van geavanceerde technologieën voor gebruik door het Amerikaanse leger - de wereld zou leiden bij het creëren van internet - een systeem dat "iedereen kan verbinden en ding met elke andere persoon en ding op de planeet onmiddellijk en zonder kosten "- nou, ze zouden van het podium zijn uitgelachen ... of, erger nog.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.