Gemeenschappelijke meetmethoden voor beleggingsrisicobeheer

Risicobeheer is een cruciaal proces dat wordt gebruikt om investeringsbeslissingen te nemen. Het proces omvat het identificeren en analyseren van de hoeveelheid risico die aan een belegging is verbonden, en dit risico accepteren of beperken. Enkele veel voorkomende risicomaatstaven zijn standaarddeviatie, bèta, value at risk (VaR) en conditionele risicowaarde (CVaR).

Standaardafwijking

Standaardafwijking meet de spreiding van gegevens ten opzichte van de verwachte waarde. De standaardafwijking wordt gebruikt bij het nemen van een investeringsbeslissing om de historische volatiliteit van een belegging te meten ten opzichte van het jaarlijkse rendement. Het geeft aan hoeveel het huidige rendement afwijkt van het verwachte historische normale rendement. Een aandeel met een hoge standaarddeviatie ervaart bijvoorbeeld een hogere volatiliteit en daarom is er een hoger risiconiveau aan het aandeel verbonden.

beta

Beta is een andere veel voorkomende maat voor risico. Bèta meet de hoeveelheid systematisch risico dat een individuele zekerheid of een industriële sector heeft ten opzichte van de gehele aandelenmarkt. De markt heeft een bèta van 1 en kan worden gebruikt om het risico van een beveiliging in te schatten. Als de bèta van een effect gelijk is aan 1, beweegt de prijs van het effect in de tijd met de markt mee. Een effect met een bèta groter dan 1 geeft aan dat het volatieler is dan de markt. Omgekeerd, als de bèta van een effect kleiner is dan 1, geeft dit aan dat het effect minder volatiel is dan de markt. Stel bijvoorbeeld dat de bèta van een beveiliging 1.5 is. In theorie is de beveiliging 50 procent volatieler dan de markt.

Value at Risk (VaR)

Value at Risk (VaR) is een statistische maatstaf die wordt gebruikt om het risiconiveau van een portefeuille of bedrijf te beoordelen. De VaR meet het maximale potentiële verlies met een zekere mate van vertrouwen gedurende een specifieke periode. Stel bijvoorbeeld dat een beleggingsportefeuille een VaR heeft van 10 procent van $ 5 miljoen voor één jaar. Daarom heeft de portefeuille een kans van 10 procent om meer dan $ 5 miljoen te verliezen over een periode van een jaar.

Voorwaardelijke risicowaarde (CVaR)

Voorwaardelijke risicowaarde (CVaR) is een andere risicomaatstaf die wordt gebruikt om het staartrisico van een belegging te beoordelen. Gebruikt als een uitbreiding van de VaR, beoordeelt de CVaR de waarschijnlijkheid, met een zekere mate van vertrouwen, dat er een breuk in de VaR zal zijn; het probeert te beoordelen wat er gebeurt met een investering die de maximale verliesdrempel overschrijdt. Deze maatregel is gevoeliger voor gebeurtenissen die zich voordoen in de staart van een verdeling - het staartrisico. Stel bijvoorbeeld dat een risicomanager gelooft dat het gemiddelde verlies op een belegging $ 10 miljoen is voor de slechtste procent van de mogelijke resultaten voor een portefeuille. Daarom is de CVaR, of het verwachte tekort, $ 10 miljoen voor de staart van één procent.

Categorieën risicobeheer

Naast de specifieke maatregelen is risicobeheer onderverdeeld in twee brede categorieën: systematisch en niet-systematisch risico.

Systematisch risico

Systematisch risico hangt samen met de markt. Dit risico is van invloed op de totale markt van het effect. Het is onvoorspelbaar en niet te diversifiëren; het risico kan echter worden beperkt door hedging. Politieke onrust is bijvoorbeeld een systematisch risico dat meerdere financiële markten kan beïnvloeden, zoals de obligatie-, aandelen- en valutamarkten. Een belegger kan zich tegen dit soort risico's indekken door putopties op de markt zelf te kopen.

Niet-systematisch risico

De tweede risicocategorie, niet-systematisch risico, houdt verband met een bedrijf of sector. Het staat ook bekend als diversifieerbaar risico en kan worden beperkt door diversificatie van activa. Dit risico is alleen inherent aan een specifieke voorraad of sector. Als een belegger een olievoorraad koopt, neemt hij het risico van zowel de olie-industrie als het bedrijf zelf.

Stel bijvoorbeeld dat een belegger in een oliemaatschappij belegt en hij gelooft dat de dalende olieprijs invloed heeft op de onderneming. De belegger kan proberen zijn tegenovergestelde positie in te nemen of zijn positie af te dekken door een putoptie op ruwe olie of op de onderneming te kopen, of hij kan proberen het risico te verminderen door diversificatie door aandelen in retail- of luchtvaartmaatschappijen te kopen. Hij beperkt een deel van het risico als hij deze routes neemt om zijn blootstelling aan de olie-industrie te beschermen. Als hij zich niet bezighoudt met risicobeheer, kunnen de aandelen- en olieprijzen van het bedrijf aanzienlijk dalen en kan hij zijn gehele investering verliezen, wat zijn portefeuille ernstig kan beïnvloeden.