Loss Given Default (LGD)
Verlies bij wanbetaling (LGD) is het bedrag dat een bank of andere financiële instelling verliest wanneer een kredietnemer in gebreke blijft met een lening, weergegeven als een percentage van de totale blootstelling op het moment van in gebreke blijven. De totale LGD van een financiële instelling wordt berekend na een beoordeling van alle uitstaande leningen met behulp van cumulatieve verliezen en blootstelling.
Belangrijkste leerpunten
- Het verlies bij wanbetaling (LGD) is een belangrijke berekening voor financiële instellingen die hun verwachte verliezen voorspellen doordat kredietnemers in gebreke blijven met leningen.
- Het verwachte verlies van een bepaalde lening wordt berekend als de LGD vermenigvuldigd met zowel de kans op wanbetaling als de blootstelling bij wanbetaling.
- Een belangrijk cijfer voor elke financiële instelling is het cumulatieve bedrag van de verwachte verliezen op alle uitstaande leningen.
Inzicht in verlies gegeven standaard (LGD)
Banken en andere financiële instellingen bepalen kredietverliezen door feitelijke wanbetalingen te analyseren. Kwantificerende verliezen kunnen complex zijn en vereisen een analyse van verschillende variabelen. Een analist houdt rekening met deze variabelen bij het beoordelen van alle door de bank uitgegeven leningen om de LGD te bepalen. Hoe kredietverliezen worden verantwoord in de jaarrekening van een bedrijf, omvat het bepalen van zowel een voorziening voor kredietverliezen als een voorziening voor dubieuze debiteuren.
Bedenk bijvoorbeeld dat bank A $ 2 miljoen leent aan bedrijf XYZ en dat het bedrijf in gebreke blijft. Het verlies van bank A is niet noodzakelijk $ 2 miljoen. Andere factoren moeten worden overwogen, zoals het bedrag van de activa die de bank als onderpand kan houden, of betalingen op afbetaling al zijn gedaan om het uitstaande saldo te verminderen en of de bank gebruik maakt van het gerechtelijk systeem voor herstelbetalingen van Bedrijf XYZ. Met deze en andere factoren in overweging kan Bank A in werkelijkheid een veel kleiner verlies hebben geleden dan de oorspronkelijke lening van $ 2 miljoen.
Het bepalen van de hoeveelheid verlies is een belangrijke en vrij veel voorkomende parameter in de meeste risicomodellen. LGD is een essentieel onderdeel van het Basel-model (Basel II), een reeks internationale bankregelgeving, omdat het wordt gebruikt bij de berekening van economisch kapitaal, verwacht verlies en wettelijk kapitaal. Het verwachte verlies wordt berekend als de LGD van een lening vermenigvuldigd met zowel de kans op wanbetaling (PD) als de exposure at default van de financiële instelling (EAD).
Hoewel er een aantal manieren zijn om LGD te berekenen, is de meest favoriete van veel analisten en accountants de bruto berekening. De reden hiervoor is grotendeels vanwege de eenvoudige formule, die geen rekening houdt met de waarde van het onderpand op de lening. Deze berekening van LGD vergelijkt het dollarbedrag van het potentiële of werkelijke verlies met het totale bedrag van de blootstelling op het moment dat een lening in gebreke blijft. Deze methode is ook het populairst, omdat academische analisten doorgaans alleen toegang hebben tot gegevens van de obligatiemarkt, wat betekent dat de waarden van onderpand niet beschikbaar, onbekend of onbelangrijk zijn.
De meest populaire methode bij accountants en analisten om de LGD te bepalen, is de bruto berekening, waarbij de waarde van het onderpand op de lening niet is betrokken.
Voorbeeld van verlies standaard gegeven
Stel je voor dat een lener een lening van $ 400.000 sluit voor een flat. Na een paar jaar op afbetaling van de lening te hebben betaald, wordt de kredietnemer geconfronteerd met financiële moeilijkheden en wanbetalingen wanneer de lening een uitstaand saldo of standaard een exposure van $ 300.000 heeft. De bank verhindert het appartement en kan het voor $ 240.000 verkopen. Het nettoverlies voor de bank is $ 60.000 ($ 300.000 - $ 240.000) en de LGD is 20% ($ 300.000 - $ 240.000) / $ 300.000).
In dit scenario zou het verwachte verlies worden berekend met de volgende vergelijking: LGD (20%) X waarschijnlijkheid van wanbetaling (100%) X blootstelling standaard ($ 300.000) = $ 60.000. Als de financiële instelling een potentieel maar niet bepaald verlies zou voorspellen, zou het verwachte verlies anders zijn. Met dezelfde cijfers uit het bovenstaande scenario, maar uitgaande van slechts 50% kans op wanbetaling, is de vergelijking van de verwachte verliesberekening: LGD (20%) X kans op wanbetaling (50%) X blootstelling bij wanbetaling ($ 300.000) = $ 30.000.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.