Zeerecht
Maritiem recht, ook bekend als admiraliteitswet, is een verzameling wetten, conventies en verdragen die van toepassing zijn op particuliere maritieme bedrijven en andere nautische zaken, zoals scheepvaart of delicten op open water. Internationale regels voor het gebruik van de oceanen en zeeën staan bekend als de Wet van de Zee.
Inzicht in maritieme wetgeving
In de meeste ontwikkelde landen volgt de maritieme wetgeving een afzonderlijke code en is deze een onafhankelijk rechtsgebied van nationale wetten. De Verenigde Naties (VN) hebben via de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) tal van verdragen uitgegeven die kunnen worden gehandhaafd door de marine en kustwacht van landen die het verdrag hebben ondertekend waarin deze regels zijn vastgelegd. Het maritiem recht regelt veel van de verzekeringsclaims met betrekking tot schepen en vracht; burgerlijke zaken tussen reders, zeelieden en passagiers; en piraterij.
Conventies worden regelmatig aangepast om nieuwe bedrijfspraktijken en technologieën bij te houden.
Bovendien regelt de maritieme wet de registratie-, vergunning- en inspectieprocedures voor schepen en scheepvaartcontracten; maritieme verzekering; en het vervoer van goederen en passagiers.
De IMO (opgericht in 1948 als de intergouvernementele maritieme adviesorganisatie en in werking getreden in 1958) is verantwoordelijk voor het actueel houden van bestaande internationale maritieme verdragen, en voor het ontwikkelen van nieuwe overeenkomsten wanneer en wanneer dat nodig is.
Tegenwoordig zijn er tientallen conventies die alle aspecten van maritieme handel en transport regelen. De IMO noemt drie conventies als kern:
- Het Internationaal Verdrag voor de veiligheid van mensenlevens op zee
- Het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen
- Het Internationaal Verdrag betreffende de normen voor zeevarenden inzake opleiding, diplomering en wachtdienst
Op haar website heeft de IMO een volledige lijst van bestaande conventies, hun historische wijzigingen en toelichtingen.
Belangrijkste leerpunten
- Maritiem recht regelt particuliere maritieme vragen, geschillen of overtredingen en andere nautische aangelegenheden.
- In de meeste ontwikkelde landen volgt de maritieme wet een afzonderlijke code en is een onafhankelijke jurisdictie van nationale wetten.
- De IMO zorgt ervoor dat bestaande internationale maritieme conventies up-to-date worden gehouden en ontwikkelt nieuwe overeenkomsten wanneer dat nodig is.
De regeringen van de van de 174 IMO-lidstaten zijn verantwoordelijk voor de implementatie van IMO-conventies voor schepen die in hun land zijn geregistreerd. Lokale overheden handhaven de bepalingen van IMO-verdragen wat hun schepen betreft en stellen de sancties vast voor inbreuken. In sommige gevallen moeten schepen certificaten aan boord hebben om aan te tonen dat ze zijn geïnspecteerd en aan de vereiste normen hebben voldaan.
Speciale overwegingen
Het land van registratie bepaalt de nationaliteit van een schip. Voor de meeste schepen is het nationale register het land waar de eigenaren wonen en hun bedrijf exploiteren.
Rederijen registreren hun schepen vaak in landen die buitenlandse registratie toestaan. De "buitenlandse vlaggen" worden genoemd. Deze buitenlandse registratie is handig voor belastingplanning en om te profiteren van soepele lokale wetten. Twee voorbeelden van "goedkope vlaggen" -landen zijn Panama en Bermuda.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.