Marshall Plan
Het Marshall-plan was een door de VS gesponsord programma dat na de Tweede Wereldoorlog werd geïmplementeerd om Europese landen te helpen die ten gevolge van de oorlog waren vernietigd. Het werd opgesteld door de Amerikaanse staatssecretaris George Marshall tijdens een toespraak aan de Harvard University in 1947. Het plan werd goedgekeurd door het Congres als het European Recovery Program (ERP).
Belangrijkste leerpunten
- Het Marshall-plan is vernoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George Marshall, die het in 1947 heeft voorgesteld.
- Het plan gaf 13 miljard dollar aan buitenlandse hulp aan Europese landen die fysiek en economisch waren verwoest door de Tweede Wereldoorlog.
- Tegen de tijd dat het plan eindigde, in 1951, zagen alle landen die hulp ontvingen hun economieën groeien tot beter dan vooroorlogse niveaus.
Het Marshallplan begrijpen
Het Marshall-plan gaf meer dan $ 13 miljard aan hulp aan Europese landen - inclusief zijn vijanden uit de Tweede Wereldoorlog, Duitsland en Italië - en was cruciaal bij het revitaliseren van hun naoorlogse economieën. Tegen de tijd dat de Amerikaanse financiering eindigde, in 1951, hadden de economieën van alle Europese ontvangers de vooroorlogse niveaus overtroffen. Om deze reden werd het plan als een succes beschouwd.
De definitie van het Marshallplan lag in een eenvoudig concept. De staatssecretaris geloofde dat de stabiliteit van de Europese regeringen afhing van de economische stabiliteit van het volk. Europa moest vervoersknooppunten, wegen, landbouw, fabrieken en steden herbouwen die tijdens de lange oorlog grote verliezen leden. De Verenigde Staten waren de enige grote mogendheden die tijdens de oorlog geen schade hadden geleden. Het was logisch dat Amerika ingreep om de wederopbouw te helpen.
De VS stelden het Marshall-plan voor omdat het het enige land in de Tweede Wereldoorlog was dat geen schade had geleden als gevolg van de gevechten.
Geschiedenis van het Marshallplan
Marshall zag het communisme als een bedreiging voor de Europese stabiliteit. De invloedssfeer van de Sovjet-Unie nam tijdens de Tweede Wereldoorlog toe en de spanningen tussen Oost- en West-Europa namen toe. De Sovjetunie geloofde dat het Marshallplan een manier was om zich te mengen in de interne aangelegenheden van Europese landen. Dat geloof belette Sovjet-satellietlanden, zoals Polen en Tsjechoslowakije, om hulp van de Verenigde Staten te aanvaarden. Het leidde er ook, althans gedeeltelijk, toe dat de economie van de Sovjet-Unie aanzienlijk werd overtroffen door die van West-Europa en de VS
Het plan van $ 13 miljard begon met de verzending van voedsel en nietjes naar Europese havens in Nederland en Frankrijk. Tractoren, turbines, draaibanken en andere industriële apparatuur, plus de brandstof om de machines van stroom te voorzien, arriveerden kort daarna. Tussen 1948 en 1951 ging maar liefst 3% van wat Amerikanen produceerden naar de herstelinspanning in Europa. Goed voor inflatie, is het $ 13 miljard hulppakket meer dan $ 130 miljard waard in 2019 dollar.
Het Marshall-plan was meer dan een economisch plan. De staatssecretaris dacht dat de samenwerking van alle Europese landen tot meer eenheid zou leiden. De basis van het plan leidde tot de oprichting van de NAVO als een defensieve alliantie tegen toekomstige aanvallers. Marshall verdiende de Nobelprijs voor de vrede in 1953 voor zijn inspanningen, maar de blijvende gevolgen van het plan gingen tot ver in de toekomst.
De afhankelijkheid van Amerikaanse hulp bood handelsmogelijkheden tussen Europa en de Verenigde Staten. De roep om eenheid tussen Europese landen vormde het basisidee achter de Europese Unie. Zonder Amerikaanse interventie zou het uitgebreide netwerk van spoorwegen, snelwegen en luchthavens in Europa niet bestaan in de hedendaagse samenleving. Zoals president Harry Truman zei, waren de Verenigde Staten de 'eerste grote natie die de overwonnenen voedde en ondersteunde'.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.