Mercantilisme en kolonies in Groot-Brittannië

Engeland is in vergelijking met de Verenigde Staten klein en bevat weinig natuurlijke hulpbronnen. Mercantilisme, een economisch beleid gericht op het vergroten van de rijkdom van een land door export, bloeide in Groot-Brittannië tussen de 16e en 18e eeuw. Tussen 1640-1660 genoot Groot-Brittannië de grootste voordelen van mercantilisme. Tijdens deze periode suggereerde de heersende economische wijsheid dat de kolonies van het rijk grondstoffen en hulpbronnen aan het moederland konden leveren en vervolgens als exportmarkten voor de afgewerkte producten konden worden gebruikt. Men dacht dat de resulterende gunstige handelsbalans de nationale rijkdom zou vergroten. Groot-Brittannië stond niet alleen in deze gedachtegang. De Fransen, Spanjaarden en Portugezen streden met de Britten om kolonies; men dacht dat er geen grote natie kon bestaan ​​en zelfvoorzienend zou zijn zonder koloniale middelen. Vanwege deze zware afhankelijkheid van zijn koloniën legde Groot-Brittannië beperkingen op aan de manier waarop zijn kolonies hun geld konden uitgeven of activa konden distribueren.

Belangrijkste leerpunten

• Mercantilisme in Groot-Brittannië bestond uit de economische positie dat, om de welvaart te vergroten, zijn kolonies de leverancier van grondstoffen en de exporteur van afgewerkte producten zouden zijn.
• Mercantilisme veroorzaakte vele daden tegen de mensheid, waaronder slavernij en een onevenwichtig handelssysteem.
• Tijdens de mercantilistische periode van Groot-Brittannië werden koloniën geconfronteerd met periodes van inflatie en buitensporige belastingen, die grote ellende veroorzaakten.

Gecontroleerde productie en handel

Gedurende deze tijd waren er veel duidelijke overtredingen en mensenrechtenschendingen die door imperiale Europese rijken werden begaan in hun kolonies in Afrika, Azië en Amerika; hoewel, niet al deze werden direct gerationaliseerd door mercantilisme. Mercantilisme leidde echter tot de goedkeuring van enorme handelsbeperkingen, die de groei en vrijheid van koloniale bedrijven belemmerden.

In de jaren 1660 keurde Engeland bijvoorbeeld de Acts of Trade and Navigation (aka Navigation Acts) goed, een reeks wetten die zijn ontworpen om de Amerikaanse koloniën afhankelijker te maken van producten uit Groot-Brittannië. Britse autoriteiten hebben verder een reeks beschermde goederen opgesomd die alleen aan Britse handelaren konden worden verkocht, waaronder suiker, tabak, katoen, indigo, bont en ijzer.

In "Wealth of Nations" betoogde vader van de moderne economie Adam Smith dat vrijhandel in plaats van mercantilisme een bloeiende economie bevordert.

Slavenhandel

In deze periode werd de handel driehoekig tussen het Britse rijk, zijn koloniën en buitenlandse markten. Dit bevorderde de ontwikkeling van de slavenhandel in veel kolonies, waaronder Amerika. De koloniën leverden rum, katoen en andere producten die door imperialisten in Afrika sterk worden geëist. Op hun beurt werden slaven teruggebracht naar Amerika of West-Indië en geruild voor suiker en melasse.

Inflatie en belastingen

De Britse regering eiste ook handel in goud en zilver en zocht altijd naar een positief handelsevenwicht. De koloniën hadden vaak onvoldoende passement over om op hun eigen markten te circuleren; dus gingen ze in plaats daarvan over op het uitgeven van papieren valuta. Mismanagement van gedrukte valuta resulteerde in perioden van inflatie. Bovendien was Groot-Brittannië in een vrijwel constante staat van oorlog. Belasting was nodig om het leger en de marine te ondersteunen. De combinatie van belastingen en inflatie veroorzaakte grote koloniale ontevredenheid.