Hypotheekfraude
De bedoeling van hypotheekfraude is meestal om een groter leenbedrag te ontvangen dan zou zijn toegestaan als de aanvraag eerlijk was gedaan. Bijvoorbeeld opzettelijk vervalsen van informatie over een hypotheekaanvraag. Er zijn verschillende soorten hypotheekfraudeprogramma's, waaronder het kopen van stro, luchtleningen en dubbele verkoop.
Naast individuen die deelnemen aan hypotheekfraude, zijn grootschalige hypotheekfraudeprogramma's niet ongewoon. Hypotheekfraude is zo'n ernstig probleem dat het Amerikaanse ministerie van Justitie en het Federaal Bureau voor Onderzoek (FBI) 'Operation Malicious Mortgage' hebben opgezet als een speciale operatie om dergelijke gevallen te onderzoeken en te vervolgen. Straffen voor hypotheekfraude zijn stijve boetes, restitutie en gevangenisstraf tot 30 jaar.
Er zijn twee verschillende gebieden van hypotheekfraude: fraude voor winst en fraude voor huisvesting.
- Fraude voor winst: degenen die dit soort hypotheekfraude plegen, zijn vaak insiders in de industrie die hun gespecialiseerde kennis of autoriteit gebruiken om de fraude te plegen of te vergemakkelijken. Huidig onderzoek en wijdverspreide rapportage wijzen erop dat een hoog percentage hypotheekfraude collusie inhoudt tussen insiders in de sector, zoals bankmedewerkers, taxateurs, hypotheekmakelaars, advocaten, initiatiefnemers van leningen en andere professionals die zich bezighouden met de sector. Fraude voor winst is niet bedoeld om huisvesting veilig te stellen, maar eerder om het hypothecaire kredietproces te misbruiken om geld en eigen vermogen van geldschieters of huiseigenaren te stelen. De FBI geeft voorrang aan fraude voor winstgevallen.
- Fraude voor huisvesting: dit type fraude wordt meestal weergegeven door illegale acties van een lener die gemotiveerd is om een huis te verwerven of te behouden. De kredietnemer kan bijvoorbeeld inkomsten en activa-informatie verkeerd weergeven op een leningaanvraag of een taxateur ertoe verleiden de geschatte waarde van een onroerend goed te manipuleren.
UITBRAAK Hypotheekfraude
Hypotheekfraude is een financieel misdrijf dat gepaard gaat met het vervalsen van leningdocumenten of het anderszins proberen om illegaal te profiteren van het hypotheekproces. De FBI kenmerkt hypotheekfraude door een of andere materiële afwijking, verkeerde voorstelling of weglating met betrekking tot een hypothecaire lening waarop vervolgens door een geldschieter wordt vertrouwd. Een leugen die van invloed is op de beslissing van een bank - bijvoorbeeld om een lening goed te keuren, een verlaagd aflossingsbedrag te accepteren of om in te stemmen met bepaalde terugbetalingsvoorwaarden - is hypotheekfraude. De FBI en andere entiteiten die belast zijn met het onderzoeken van hypotheekfraude, met name in de nasleep van de instorting van de woningmarkt, hebben de definitie uitgebreid met fraude die gericht is op noodlijdende huiseigenaren.
Afgezien van liegen op een leningaanvraag bestaan er volgens Fannie Mae verschillende andere soorten hypotheekfraude:
- Kopers van stro zijn leningaanvragers die door fraudeurs worden gebruikt om hypotheken te verkrijgen en worden gebruikt om de echte koper te vermommen
of de ware aard van de transactie. - Een luchtlening is een lening aan een rietje of een niet-bestaande koper op een niet-bestaand onroerend goed.
- Een dubbele verkoop is de verkoop van één hypotheekbrief aan meer dan één belegger.
- Het illegaal omdraaien van onroerend goed treedt op wanneer onroerend goed wordt gekocht en snel wordt doorverkocht tegen een kunstmatig hoge prijs, met behulp van een
frauduleus opgeblazen beoordeling. - Ponzi, investeringsclub of chunking-regelingen omvatten de verkoop van onroerend goed tegen kunstmatig opgeblazen prijzen, opgezet als
investeringsmogelijkheden voor naïeve vastgoedbeleggers die een onwaarschijnlijk hoog rendement en lage risico's worden beloofd. - Een bailout voor de bouwer is wanneer een verkoper grote financiële prikkels aan de koper betaalt en een opgeblazen leenbedrag faciliteert met
het verhogen van de verkoopprijs, het verbergen van de stimulans en het gebruik van een frauduleus opgeblazen beoordeling. - Een buy-and-borgtocht is wanneer de huiseigenaar de huidige hypotheek heeft, maar de waarde van de woning is gedaald onder het verschuldigde bedrag (onder water), dus hij of zij vraagt een hypotheek op een ander huis aan. Nadat de nieuwe eigenschap is beveiligd, wordt de
koop en borg borg lener zal toestaan dat de eerste woning in afscherming. - Een reddingsplan voor marktafscherming omvat “specialisten” van afscherming die beloven de lener te helpen afscherming te voorkomen. De
leners betalen vaak voor diensten die ze nooit ontvangen en uiteindelijk hun huis verliezen. - Bij fraude bij korte verkoop profiteert de dader door voorwaardelijke transacties te verbergen of materiële informatie te vervalsen, inclusief de werkelijke waarde van het onroerend goed, zodat de beheerder geen geïnformeerde beslissing kan nemen over een korte verkoop.
- Een niet-arm's length short sale-regeling omvat een fictief koopaanbod van de handlanger van de huiseigenaar (stro
koper) in een poging om op frauduleuze wijze de schuldenlast van het onroerend goed te verminderen en de lener toe te staan in zijn / haar eigendom te blijven
huis. - In een short sale flip-regeling manipuleert de dader de short sale-kredietgever om een korte uitbetaling goed te keuren en verbergt hij een onmiddellijke voorwaardelijke verkoop aan een vooraf afgesproken eindkoper tegen een aanzienlijk hogere verkoopprijs.
- In een omgekeerde hypotheekfraude regeling, manipuleert de dader een senior om een omgekeerde hypotheeklening te verkrijgen en stort vervolgens de opbrengst van de omgekeerde hypotheeklening van het senior slachtoffer in.
- Bij affiniteitsfraude vertrouwen daders op een gemeenschappelijke band en benutten ze het vertrouwen en de vriendschap die typisch in de groep bestaan
van personen met een gemeenschappelijke band om het schema te ondersteunen. Bepaalde etnische, religieuze, professionele of leeftijdsgebonden groepen zijn gericht. - In omgekeerde bezettingsfraude koopt een lener een huis als een vastgoedbelegging en vermeldt huuropbrengsten als inkomsten om in aanmerking te komen voor de hypotheek. Maar dan in plaats van het huis te huren, neemt de lener het huis in gebruik als hoofdverblijfplaats.
.
.