Beleggingsfonds versus ETF: wat is het verschil?

Beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF's) hebben veel gemeen. Beide soorten fondsen bestaan ​​uit een mix van veel verschillende activa en vertegenwoordigen een gemeenschappelijke manier voor beleggers om te diversifiëren. Er zijn echter belangrijke verschillen in de manier waarop ze worden beheerd. ETF's kunnen als aandelen worden verhandeld, terwijl beleggingsfondsen alleen aan het einde van elke handelsdag kunnen worden gekocht op basis van een berekende prijs. Beleggingsfondsen worden ook actief beheerd, wat betekent dat een fondsbeheerder beslissingen neemt over hoe activa in het fonds worden toegewezen. ETF's worden daarentegen meestal passief beheerd en eenvoudiger gebaseerd op een bepaalde marktindex.

Volgens het Investment Company Institute waren er 8.059 beleggingsfondsen met een totaal van $ 17, 71 biljoen aan activa per december 2018. Dat is vergeleken met het ICI-onderzoek naar ETF's, die in totaal 1.988 ETF's rapporteerden met $ 3, 37 biljoen aan gecombineerde activa voor dezelfde periode.

Belangrijkste leerpunten

• Beleggingsfondsen worden meestal actief beheerd om activa binnen het fonds te kopen of verkopen in een poging de markt te verslaan en beleggers te helpen winst te maken.
• ETF's worden meestal passief beheerd, omdat ze doorgaans een specifieke marktindex volgen; ze kunnen worden gekocht en verkocht als aandelen.
• Beleggingsfondsen hebben doorgaans hogere vergoedingen en hogere kostenratio's dan ETF's, hetgeen deels de hogere kosten weerspiegelt van actief beheer.
• Beleggingsfondsen zijn ofwel open-end - de handel is tussen beleggers en het fonds en het aantal beschikbare aandelen is onbeperkt; of closed-end - het fonds geeft een bepaald aantal aandelen uit, ongeacht de vraag van de belegger.
• De drie soorten ETF's zijn op de beurs verhandelde open-end indexfondsen, beleggingsfondsen en schenkersfondsen.

Beleggingsfondsen versus ETF's

Beleggingsfondsen

Beleggingsfondsen hebben doorgaans een hogere minimale beleggingsvereiste dan ETF's. Die minima kunnen variëren, afhankelijk van het type fonds en bedrijf. Voor het Vanguard 500 Index Investor Fund is bijvoorbeeld een minimale investering van $ 3.000 vereist, terwijl voor het Amerikaanse Amerikaanse groeifonds een initiële storting van $ 250 vereist is.

Veel beleggingsfondsen worden actief beheerd door een fondsbeheerder of een team dat beslissingen neemt om aandelen of andere effecten binnen dat fonds te kopen en verkopen om de markt te verslaan en hun beleggers te helpen winst te maken. Deze fondsen brengen meestal hogere kosten met zich mee, omdat ze veel meer tijd, moeite en mankracht vereisen.

Aankopen en verkopen van beleggingsfondsen vinden rechtstreeks plaats tussen beleggers en het fonds. De prijs van het fonds wordt niet bepaald tot het einde van de werkdag wanneer de intrinsieke waarde (NIW) wordt bepaald.

Twee soorten beleggingsfondsen

Er zijn twee wettelijke classificaties voor beleggingsfondsen:

• Open fondsen. Deze fondsen domineren de beleggingsfondsenmarkt qua volume en beheerd vermogen. Bij open-end fondsen vinden de aan- en verkoop van fondsaandelen rechtstreeks plaats tussen beleggers en de fondsmaatschappij. Er is geen limiet aan het aantal aandelen dat het fonds kan uitgeven. Dus, naarmate meer beleggers het fonds inkopen, worden er meer aandelen uitgegeven. Federale voorschriften vereisen een dagelijks waarderingsproces, markeren op de markt genoemd, dat vervolgens de prijs per aandeel van het fonds aanpast om veranderingen in de waarde van de portefeuille (activa) weer te geven. De waarde van de aandelen van een persoon wordt niet beïnvloed door het aantal uitstaande aandelen.
• Closed-end fondsen. Deze fondsen geven slechts een specifiek aantal aandelen uit en geven geen nieuwe aandelen uit naarmate de vraag van beleggers groeit. Prijzen worden niet bepaald door de intrinsieke waarde (NAV) van het fonds, maar worden bepaald door de vraag van beleggers. Aankopen van aandelen vinden vaak plaats tegen een premie of korting op NAV.

Het is belangrijk om rekening te houden met de verschillende kostenstructuren en fiscale implicaties van deze twee beleggingskeuzes voordat u beslist of en hoe deze in uw portefeuille passen.

Exchange-Traded Funds (ETF's)

ETF's kunnen veel minder kosten voor een startpositie - zo weinig als de kosten van één aandeel, plus vergoedingen of commissies. Een ETF wordt gecreëerd of ingewisseld in grote partijen door institutionele beleggers en de aandelen worden de hele dag door verhandeld tussen beleggers als een aandeel. Net als een aandeel kunnen ETF's short worden verkocht. Die bepalingen zijn belangrijk voor handelaren en speculanten, maar van weinig belang voor langetermijnbeleggers. Maar omdat ETF's continu door de markt worden geprijsd, bestaat de mogelijkheid dat de handel plaatsvindt tegen een andere prijs dan de werkelijke NIW, waardoor arbitrage mogelijk wordt.

ETF's bieden belastingvoordelen voor beleggers. Als passief beheerde portefeuilles realiseren ETF's (en indexfondsen) doorgaans minder kapitaalwinsten dan actief beheerde beleggingsfondsen.

ETF's zijn fiscaal efficiënter dan beleggingsfondsen vanwege de manier waarop ze zijn gecreëerd en ingewisseld.

Beleggingsfonds versus ETF-voorbeeld

Stel bijvoorbeeld dat een belegger $ 50.000 terugbetaalt uit een traditioneel Standard & Poor's 500 Index (S&P 500) fonds. Om de belegger te betalen, moet het fonds voor $ 50.000 aan aandelen verkopen. Als gewaardeerde aandelen worden verkocht om het geld voor de belegger vrij te maken, vangt het fonds die meerwaarde op die vóór het einde van het jaar aan aandeelhouders wordt uitgekeerd. Als gevolg hiervan betalen aandeelhouders de belastingen voor de omzet binnen het fonds. Als een ETF-aandeelhouder $ 50.000 wil inwisselen, verkoopt de ETF geen aandelen in de portefeuille. In plaats daarvan biedt het aandeelhouders "in natura aflossingen", die de mogelijkheid beperken om kapitaalwinsten te betalen.

Drie soorten ETF's

Er zijn drie wettelijke classificaties voor ETF's:

• Exchange-Traded Open-End Index Mutual Fund. Dit fonds is geregistreerd onder de SEC's Investment Company Act van 1940, waarbij dividenden op de dag van ontvangst worden herbelegd en elk kwartaal contant aan de aandeelhouders worden betaald. Uitlenen van effecten is toegestaan ​​en derivaten kunnen in het fonds worden gebruikt.
• Exchange-Traded Unit Investment Trust (UIT). Op de beurs verhandelde UIT's vallen ook onder de Investment Company Act van 1940, maar deze moeten proberen hun specifieke indexen volledig te repliceren, investeringen in een enkele uitgave te beperken tot 25 procent of minder, en aanvullende wegingslimieten instellen voor gediversifieerde en niet-gediversifieerde fondsen. UIT's herinvesteren dividenden niet automatisch, maar betalen driemaandelijks contante dividenden. Enkele voorbeelden van deze structuur zijn de QQQQ en Dow DIAMONDS (DIA).
• Exchange-Traded Grantor Trust. Dit type ETF lijkt sterk op een closed-end fonds, maar een belegger bezit de onderliggende aandelen in de bedrijven waarin de ETF is belegd. Dit omvat het hebben van de stemrechten verbonden aan het aandeelhouder zijn. De samenstelling van het fonds verandert echter niet. Dividenden worden niet herbelegd, maar worden rechtstreeks aan aandeelhouders uitgekeerd. Beleggers moeten handelen in 100 aandelenpartijen. Certificaten van houdstermaatschappijen (HOLDR's) zijn een voorbeeld van dit type ETF.