Wederzijdse verzekeringsmaatschappij
Een onderlinge verzekeringsmaatschappij is eigendom van verzekeringnemers. Het enige doel van een onderlinge verzekeringsmaatschappij is verzekeringsdekking te bieden aan haar leden en polishouders, en haar leden hebben het recht om management te selecteren. Federale wetgeving, in plaats van nationale wetgeving, bepaalt of een verzekeraar kan worden geclassificeerd als een onderlinge verzekeringsmaatschappij.
UITBRAAK Wederzijdse verzekeringsmaatschappij
Er bestaan onderlinge verzekeringsmaatschappijen om ervoor te zorgen dat de aan verzekeringnemers beloofde voordelen op de lange termijn kunnen worden betaald. Omdat ze niet worden verhandeld op beurzen, kunnen onderlinge verzekeringsmaatschappijen de druk vermijden om winstdoelstellingen op korte termijn te bereiken. Leden van een onderlinge verzekeringsmaatschappij hebben recht op overtollige premies, wat betekent dat als verliezen en kosten lager zijn dan het aantal premies dat aan de onderneming is betaald, de leden een dividenduitkering of een premievermindering ontvangen. In het algemeen is het doel van de onderlinge verzekeringsmaatschappij om de dekking van haar leden te verzekeren tegen of tegen de kostprijs, aangezien dividenden die aan leden worden terugbetaald, een overschot aan premiebetalingen vertegenwoordigen.
Grote bedrijven kunnen een onderlinge verzekeringsmaatschappij vormen als een vorm van zelfverzekering, door afdelingen met afzonderlijke budgetten samen te werken of door samen te werken met andere vergelijkbare bedrijven. Een groep artsen kan bijvoorbeeld besluiten dat ze een betere verzekeringsdekking en lagere premies kunnen krijgen door fondsen te poolen om hun vergelijkbare risicotype te dekken.
Onderlinge verzekeringsmaatschappijen halen een groot deel van hun financiering uit ledenpremies, wat het moeilijk kan maken om fondsen te werven om bedrijven te verwerven als ze stijgingen moeten uitbreiden. Wanneer een onderlinge verzekeringsmaatschappij overschakelt van ledenbezit naar verhandeling op de aandelenmarkt, wordt dit 'demutualisatie' genoemd. Deze verschuiving kan ertoe leiden dat polishouders aandelen verwerven in de nieuwe beursgenoteerde onderneming. Omdat ze niet openbaar worden verhandeld, kan het voor polishouders moeilijker zijn om te bepalen hoe financieel solvabel een onderlinge verzekeringsmaatschappij is, of hoe deze de dividenden berekent die ze terugstuurt naar haar leden.
Geschiedenis van onderlinge verzekeringsmaatschappijen
Wederzijdse verzekering als concept begon in Engeland in de late 17e eeuw om verliezen als gevolg van brand te dekken. Het begon in de Verenigde Staten in 1752 toen Benjamin Franklin de Philadelphia Contributionhip for the Insurance of Houses From Loss by Fire oprichtte. Onderlinge verzekeringsmaatschappijen bestaan nu bijna overal ter wereld.
In de afgelopen 20 jaar heeft de verzekeringssector grote veranderingen ondergaan, vooral nadat de wetgeving in de jaren negentig enkele van de barrières tussen verzekeringsmaatschappijen en banken heeft weggenomen. Als zodanig nam de snelheid van demutualisatie toe, omdat veel onderlinge ondernemingen hun activiteiten wilden diversifiëren buiten de verzekering en toegang wilden tot meer kapitaal. Sommige bedrijven hebben volledig omgezet in aandelenbezit, terwijl andere onderlinge holdingvennootschappen zijn die eigendom zijn van de polishouders van een geconverteerde onderlinge verzekeringsmaatschappij. Holdings krijgen ook de mogelijkheid om bankdochterondernemingen te bezitten.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.