Niet-gedekte beveiliging
Een niet-gedekt effect is een SEC-aanduiding waaronder de kostenbasis van effecten met een kleine en beperkte reikwijdte mogelijk niet aan de IRS wordt gerapporteerd. De aangepaste kostenbasis van niet-gedekte effecten wordt alleen aan de belastingbetaler gerapporteerd en niet aan de IRS.
Wat is een gedekte beveiliging?
In 2008 keurde het Congres wetgeving goed die vereist dat makelaars de aangepaste kostenbasis voor effecten en beleggingsfondsen aan zowel de beleggers als de Internal Revenue Service (IRS) rapporteren, effectief belastingjaar 2011. Sinds 2011 is de kostenbasis van bepaalde effecten gerapporteerd via formulier 1099-B dat aangeeft of het kapitaalverlies of de winst uit de verkoop van het effect op korte of lange termijn is. Elke transactie die plaatsvindt op of na dit effectieve jaar is een gedekt effect en wordt gerapporteerd op formulier 1099-B. Een gedekte beveiliging is gedefinieerd als:
- Alle aandelen in een onderneming, inclusief American Depositary Receipts (ADR's), verworven op of na 1 januari 2011
- Beleggingsfondsen verworven op of na 1 januari 2012
- Aandelen of ADR's verkregen via een dividendherbeleggingplan (DRIP) op of na 1 januari 2012
- Minder complexe obligaties, derivaten en opties gekocht op of na 1 januari 2014
- Complexere obligaties, derivaten en opties gekocht op of na 1 januari 2016
Inzicht in niet-gedekte beveiliging
Niet-gedekte effecten verwijzen naar beleggingen die vóór de hierboven vermelde ingangsdatum zijn gekocht. De gedetailleerde kostenbasis na de verkoop van een niet-gedekt effect hoeft niet door een makelaar aan de IRS te worden gemeld. De bruto-opbrengst of aflossingswaarde van een verkoop kan echter nog steeds aan de IRS worden gerapporteerd. Hoewel een makelaar de kostenbasis nog steeds aan de belegger of belastingbetaler zal rapporteren, is het aan de belegger om deze informatie via schema D op formulier 1040 aan de IRS te rapporteren voor verkochte aandelen, al dan niet gedekt. Zelfs als de belastingbetaler geen kostenbasisrapport ontvangt, moet hij zijn aangepaste kostenbasis nog steeds rapporteren aan de IRS.
De IRS beschouwt effecten als niet-gedekt als ze door een bedrijfsactie worden verworven en als hun kostenbasis is afgeleid van andere niet-gedekte effecten.
Zakelijke acties, zoals aandelensplitsingen, aandelendividenden en terugkopen, resulteren meestal in extra aandelen voor de belegger. De extra aandelen worden geclassificeerd als niet-gedekt als ze werden ontvangen via niet-gedekte aandelen. Bijvoorbeeld, een persoon die in 2010 100 aandelen heeft gekocht in een bedrijf dat drie-voor-één splitst in 2013, krijgt nog eens 200 aandelen. Hoewel de 200 aandelen na 2011 werden verworven, worden ze als niet-gedekt beschouwd omdat ze werden gescheiden van aandelen die vóór 2011 waren verworven.
Met een dividend herinvesteringsplan (DRIP) kan een belegger zijn dividenden herinvesteren voor extra aandelen in dezelfde onderneming. Een beleggingsgarantie die in 2011 is gekocht maar in hetzelfde jaar is overgedragen naar een DRIP die de gemiddelde kostenmethode gebruikt om de kostenbasis voor een actief te berekenen, is een niet-gedekte zekerheid. Maar als de overdracht na 2011 plaatsvond, blijft het een gedekte beveiliging.
Aandelen worden ook als niet-gedekt beschouwd indien ze worden verkocht door buitenlandse tussenpersonen en buitenlanders, dat wil zeggen personen die gedurende minstens 183 dagen van het kalenderjaar niet in het land aanwezig zijn. Wat deze entiteiten betreft, zijn makelaars vrijgesteld van het uitgeven van formulier 1099-B om de kostenbasis van voorraadverkopen te rapporteren.
De verkoop van beleggingen is onderverdeeld in gedekte en niet-gedekte effecten met behulp van formulier 8949. Transacties met niet-gedekte effecten die niet op formulier 1099-B zijn gerapporteerd, worden op formulier 8949 gerapporteerd, waarbij code C wordt gebruikt voor kortlopende deelnemingen en code F voor langlopende termijnbedrijven.
Belangrijkste leerpunten
- Een niet-gedekt effect is een SEC-aanduiding waaronder de kostenbasis van effecten met een kleine en beperkte reikwijdte mogelijk niet aan de IRS wordt gerapporteerd
- Een in 2011 gekocht beleggingseffect dat in hetzelfde jaar is overgedragen naar een DRIP dat de gemiddelde kostenmethode gebruikt om de kostenbasis te berekenen, is een niet-gedekt effect.
- Aandelen worden als niet-gedekt beschouwd indien ze worden verkocht door buitenlandse tussenpersonen en buitenlanders, dwz personen die minstens 183 dagen van het kalenderjaar niet in het land aanwezig zijn.
- De verkoop van beleggingen wordt ook onderverdeeld in gedekte en niet-gedekte effecten met behulp van formulier 8949.