Oliezanden
Oliezanden of teerzanden zijn zand en rotsmateriaal dat ruwe bitumen bevat, een dichte, viskeuze vorm van ruwe olie. Bitumen is te dik om zelfstandig te stromen, dus extractiemethoden zijn noodzakelijk. Oliezanden komen vooral voor in de regio's Athabasca, Cold Lake en Peace River in het noorden van Alberta en Saskatchewan, Canada, en in gebieden in Venezuela, Kazachstan en Rusland. Bitumen wordt op twee manieren gewonnen en verwerkt, mijnbouw en in situ.
Oliezanden worden verhandeld als onderdeel van de ruwe olieproducten.
ONDERBREKING Oliezanden
Oliënzand levert aanzienlijke inkomsten op voor Canada, maar niet zonder aanzienlijke kosten en risico's, evenals schade aan het milieu. De regering van Alberta schat dat er 1, 7 tot 2, 5 biljoen vaten olie in het oliezand zitten. Sommige industriegroepen en organisaties betwisten deze bewering echter.
Het eindproduct uit oliezand lijkt erg op, zo niet beter dan dat van conventionele olie die olieplatforms gebruikt voor extractie. Intensieve mijnbouw-, extractie- en opwaarderingsprocessen betekenen dat olie uit oliezanden doorgaans meerdere malen meer inkomsten kost om te produceren dan met conventionele methoden.
In oliezanden voor oppervlaktemijnbouw is het opruimen van grote stukken land en bomen de eerste stap. De bovengrond en klei worden verwijderd om het oliezand bloot te leggen. Deze oppervlaktemijningsmethode gebruikt grote vrachtwagens en schoppen om het zand te verwijderen, dat een volume van 1-20 procent van het werkelijke bitumen kan hebben. Na verwerking en opwaardering reist het resultaat naar raffinaderijen, voor raffinage tot benzine, vliegtuigbrandstof en andere aardolieproducten.
Een andere manier van mijnbouw is de in-situ ook wel in-situ herstel (ISR) of oplossingsmining genoemd. Het wordt voornamelijk gebruikt om bitumen te winnen in oliezand dat te diep onder het aardoppervlak is begraven voor herstel met een vrachtwagen en een schop. In situ-technologie injecteert stoom en chemicaliën diep onder de grond om het viskeuze bitumen van het zand te scheiden en naar de oppervlakte te pompen. Het bitumen doorloopt dan hetzelfde upgradeproces als bij de oppervlaktemijnbouwmethode.
Kosten voor het extraheren van olie uit oliezanden
De mijnbouwmethode wordt als zeer schadelijk voor het milieu beschouwd, omdat het honderden vierkante kilometers land, bomen en dieren in het wild nivelleert. Oliemaatschappijen die deze methode gebruiken, zijn verplicht om het gebied na voltooiing van de activiteiten terug te brengen naar zijn oorspronkelijke omgevingstoestand, wat de kosten verder verhoogt.
De in situ-methode is duurder dan de oppervlaktemijningsmethode, maar het is veel minder schadelijk voor het milieu, omdat slechts een paar honderd meter land en een nabijgelegen waterbron nodig zijn om te werken. Na het boren van gaten wordt een mijnoplossing in de grond gepompt. Soms kunnen explosies of hydraulische breuken worden gebruikt om paden te openen.
Naar schatting van de regering van Alberta is 70-80 procent van de olie in het oliezand te diep begraven voor open mijnbouw; daarom zullen in situ methoden waarschijnlijk de toekomst zijn van het extraheren van olie uit oliezanden. De meest voorkomende vorm van in situ heet Steam Assisted Gravity Drainage of SAGD.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.