Permanente inkomenshypothese
De permanente inkomenshypothese is een theorie van consumentenuitgaven waarin staat dat mensen geld uitgeven op een niveau dat consistent is met hun verwachte langetermijninkomen. Het niveau van verwachte langetermijninkomsten wordt dan gezien als het niveau van "permanente" inkomsten die veilig kunnen worden besteed. Een werknemer spaart alleen als zijn of haar huidige inkomen hoger is dan het verwachte niveau van permanent inkomen, om zich te beschermen tegen toekomstige dalingen van het inkomen.
Inzicht in de permanente inkomenshypothese
De permanente inkomenshypothese werd geformuleerd door de Nobelprijswinnende econoom Milton Friedman in 1957. De hypothese impliceert dat veranderingen in consumptiegedrag niet voorspelbaar zijn omdat ze gebaseerd zijn op individuele verwachtingen. Dit heeft grote implicaties voor het economisch beleid.
De permanente inkomenshypothese is een theorie van consumentenuitgaven waarin staat dat mensen geld uitgeven op een niveau dat consistent is met hun verwachte langetermijninkomen.
Volgens deze theorie, zelfs als het economisch beleid succesvol is in het verhogen van het inkomen in de economie, mag het beleid niet leiden tot een multiplicatoreffect van verhoogde consumentenbestedingen. Integendeel, de theorie voorspelt dat de consumentenbestedingen niet zullen stijgen totdat werknemers de verwachtingen over hun toekomstige inkomsten hervormen.
Hoe de permanente inkomenshypothese werkt
Als een werknemer bijvoorbeeld weet dat hij of zij waarschijnlijk een inkomstenbonus ontvangt aan het einde van een bepaalde loonperiode, is het aannemelijk dat de uitgaven van die werknemer voorafgaand aan die bonus kunnen veranderen in afwachting van de extra inkomsten. Het is echter ook mogelijk dat werknemers ervoor kiezen om hun uitgaven niet uitsluitend op basis van een meevaller op korte termijn te verhogen. In plaats daarvan kunnen ze inspanningen leveren om hun spaargeld te verhogen, op basis van de verwachte toename van het inkomen.
Iets soortgelijks kan worden gezegd van personen die worden geïnformeerd dat zij een erfenis moeten ontvangen. Hun persoonlijke uitgaven kunnen veranderen om te profiteren van de verwachte instroom van middelen, maar volgens deze theorie kunnen ze hun huidige bestedingsniveaus handhaven om de aanvullende activa te sparen. Of ze kunnen proberen deze aanvullende fondsen te beleggen om hun geld op lange termijn te laten groeien in plaats van het onmiddellijk aan besteedbare producten en diensten te besteden.
De liquiditeit van het individu kan een rol spelen bij toekomstige inkomensverwachtingen. Individuen zonder activa kunnen al de gewoonte hebben om te besteden zonder rekening te houden met hun inkomen, huidige of toekomstige.
Veranderingen in de loop van de tijd kunnen echter - door incrementele loonsverhogingen of de aanname van nieuwe langetermijnbanen die een hoger, langdurig loon opleveren - leiden tot veranderingen in permanent inkomen. Met hun verwachtingen hoger, kunnen werknemers hun uitgaven op hun beurt opschalen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.