Hoofd-agent probleem
Het probleem van de hoofdagent is een conflict in prioriteiten tussen een persoon of groep en de vertegenwoordiger die gemachtigd is om namens hen op te treden. Een agent kan handelen op een manier die in strijd is met het beste belang van de opdrachtgever.
Het principaal-agentprobleem is net zo gevarieerd als de mogelijke rollen van principaal en agent. Het kan zich voordoen in elke situatie waarin het eigendom van een actief of een opdrachtgever directe controle over dat actief delegeert aan een andere partij of agent.
Belangrijkste leerpunten
- Het probleem van de hoofdagent is een conflict in prioriteiten tussen de eigenaar van een actief en de persoon aan wie de controle over het actief is overgedragen.
- Het probleem kan in veel situaties voorkomen, van de relatie tussen een cliënt en een advocaat tot de relatie tussen aandeelhouders en een CEO.
- Om een principaal-agentprobleem op te lossen, kan het nodig zijn het systeem van beloningen te wijzigen om prioriteiten te stellen of de informatiestroom te verbeteren, of beide.
Wat zijn problemen met de hoofdagent?
Bijvoorbeeld, de aandelenbeleggers van een bedrijf, als mede-eigenaars, zijn principalen die vertrouwen op de chief executive officer (CEO) van het bedrijf als hun agent om een strategie in hun beste belang uit te voeren. Dat wil zeggen, ze willen dat het aandeel in prijs stijgt of een dividend betaalt, of beide. Als de CEO in plaats daarvan ervoor kiest om alle winsten in expansie te ploegen of grote bonussen te betalen aan managers, kunnen de opdrachtgevers voelen dat ze in de steek zijn gelaten door hun agent.
Er zijn een aantal oplossingen voor het probleem van de hoofdagent, en veel ervan houden duidelijkheid in over verwachtingen en monitoringresultaten. De opdrachtgever is doorgaans de enige partij die het probleem kan of zal oplossen.
Het probleem van de hoofdagent begrijpen
Het probleem van de hoofdagent is een standaardfactor geworden in de politieke wetenschappen en economie. De theorie werd ontwikkeld in de jaren 1970 door Michael Jensen van Harvard Business School en William Meckling van de Universiteit van Rochester. In een in 1976 gepubliceerd artikel schetsten zij een theorie van een eigendomsstructuur die was ontworpen om te vermijden wat zij definieerden als bemiddelingskosten en de oorzaak ervan, die zij identificeerden als de scheiding van eigendom en zeggenschap.
De trend is de richting van contracten met de agent die compensatie rechtstreeks koppelen aan prestatiemetingen die door de opdrachtgever zijn vastgesteld.
Deze scheiding van controle vindt plaats wanneer een opdrachtgever een agent inhuurt. De opdrachtgever delegeert een zekere mate van controle en het recht om beslissingen aan de agent te nemen. Maar de opdrachtgever blijft eigenaar van de activa en de aansprakelijkheid voor eventuele verliezen.
Factoring in Agentschapkosten
Logischerwijs kan de opdrachtgever de acties van de agent niet constant volgen. Het risico dat de agent een verantwoordelijkheid ontloopt, een slechte beslissing neemt of op een andere manier handelt die in strijd is met het beste belang van de opdrachtgever, kan worden gedefinieerd als bemiddelingskosten. Extra agentuurkosten kunnen worden gemaakt bij het omgaan met problemen die voortvloeien uit de acties van een agent. Makelaarskosten worden beschouwd als een onderdeel van transactiekosten.
Makelaarskosten kunnen ook de kosten omvatten van het opzetten van financiële of andere prikkels om de agent aan te moedigen op een bepaalde manier te handelen. De opdrachtgevers zijn bereid deze extra kosten te dragen, zolang de verwachte stijging van het rendement op de investering van het inhuren van de agent groter is dan de kosten van het inhuren van de agent, inclusief de agentuurkosten.
Voorbeelden van het hoofd-agentprobleem
Het probleem van de hoofdagent kan zich in veel dagelijkse situaties voordoen buiten de financiële wereld. Een cliënt die een advocaat inhuurt, kan zich zorgen maken dat de advocaat meer declarabele uren in beslag neemt dan nodig is. Een huiseigenaar kan het gebruik van belastinggeld door de gemeente afkeuren. Een thuiskoper kan vermoeden dat een makelaar meer geïnteresseerd is in een commissie dan in de zorgen van de koper.
In al deze gevallen heeft de principaal weinig keus. Een agent is nodig om de klus te klaren.
Er zijn echter manieren om het probleem van de principaal-agent op te lossen.
Oplossingen voor het hoofd-agentprobleem
Het is aan de opdrachtgever om prikkels te creëren voor de agent om te handelen zoals de opdrachtgever wil. Beschouw het eerste voorbeeld, de relatie tussen aandeelhouders en een CEO.
De aandeelhouders kunnen actie ondernemen voor en na het inhuren van een manager om enig risico te overwinnen. Ten eerste kunnen ze het contract van de manager schrijven op een manier die de prikkels van de manager in lijn brengt met de prikkels van de aandeelhouders. De opdrachtgevers kunnen van de agent verlangen dat hij regelmatig resultaten aan hem rapporteert. Ze kunnen externe monitoren of auditors inhuren om informatie bij te houden. In het ergste geval kunnen ze de manager vervangen.
Contractbepalingen
De laatste jaren is er een trend geweest naar arbeidscontracten die de beloning zo nauw mogelijk verbinden met prestatiemetingen. Voor managers van bedrijven omvatten incentives prestatiegebaseerde toekenningen van aandelen of aandelenopties, winstdelingsplannen of het direct koppelen van managementbetalingen aan aandelenprijzen.
In de kern is dit hetzelfde principe als fooien geven voor een goede service. Theoretisch brengt fooi de belangen van de klant of de opdrachtgever en de agent of de ober op één lijn. Hun prioriteiten zijn nu op elkaar afgestemd en zijn gericht op goede service.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.