Voorbeelden uit de praktijk van de 80-20-regel (Pareto-principe) in de praktijk

Er zijn een aantal praktische toepassingen voor de 80-20-regel op verschillende gebieden, zoals de verdeling van rijkdom in economie, kwaliteitscontrole, zakelijke verkoop en groei. De 80-20-regel werd uitgevonden door Vilfredo Pareto in Italië in 1906. Volgens de legende merkte Pareto, een econoom, op dat 20% van de peulen in zijn tuin 80% van de erwten voorzag. Vervolgens bepaalde hij dat 20% van de bevolking in Italië 80% van het land bezat. Het gebruik van de 80-20-regel is sindsdien verder gegaan dan het vermeende bescheiden begin in de tuin van Pareto.

Dr. Joseph Juran paste de 80-20-regel toe op kwaliteitscontrole in de jaren veertig. Hij ontdekte dat 80% van de problemen met producten werd veroorzaakt door 20% van de productiefouten. Door te focussen en die 20% van de productiefouten te verminderen, kan de algehele kwaliteit worden verbeterd. Juran werd een belangrijke figuur in Japan nadat hij daar uitgebreid had gedoceerd over kwesties van kwaliteitscontrole. Zijn hoofdzin was: "de vitale enkelingen en de triviale velen."

De 80-20-regel in het bedrijfsleven en investeringen

De 80-20-regel heeft toepassingen gevonden in bedrijfsbeheer. Voor zakelijke verkopen is 20% van de klanten van een bedrijf verantwoordelijk voor 80% van de omzet. Ook is 20% van de medewerkers verantwoordelijk voor 80% van de resultaten. Voor projectmanagement hebben veel managers opgemerkt dat de eerste 20% van de inspanning die aan een project wordt geleverd 80% van de projectresultaten oplevert. Zo kan de 80-20-regel managers en bedrijfseigenaren helpen 80% van hun tijd te concentreren op de 20% van de onderneming die de beste resultaten oplevert.

Bij beleggen geldt in het algemeen de 80-20-regel dat 20% van de participaties in een portefeuille verantwoordelijk is voor 80% van de groei van de portefeuille. Aan de andere kant kan 20% van de participaties van een portefeuille verantwoordelijk zijn voor 80% van de verliezen. Een andere methode is om te proberen een portefeuille te richten op die 20% van de aandelen in de bredere markt die 80% van het rendement van de markt uitmaken. Vanwege de onzekerheid van toekomstige rendementen zijn beide methoden echter moeilijk uitvoerbaar. Aandelen zijn inherent risicovolle activa vanwege de onvoorspelbaarheid van toekomstige prestaties.

Een methode om de 80-20-regel te gebruiken bij de opbouw van de portefeuille is om 80% van de portefeuille-activa in een minder volatiele belegging te plaatsen, zoals staatsobligaties of indexfondsen, terwijl de andere 20% in groeiaandelen wordt geplaatst. De 80% in de beleggingen met lager risico zal een redelijk rendement behalen, terwijl de 20% in de beleggingen met hoger risico hopelijk een grotere groei zal realiseren.

(Voor gerelateerde literatuur, zie: Het Pareto-principe en besparingen .)