Rest Dividend
Een restdividend is een dividendbeleid dat bedrijven hanteren bij de berekening van de aan aandeelhouders te betalen dividenden. Bedrijven die een residueel dividendbeleid gebruiken, financieren kapitaaluitgaven met beschikbare winst voordat dividenden aan aandeelhouders worden uitgekeerd. Dit betekent dat het dollarbedrag aan dividenden dat elk jaar aan beleggers wordt betaald, zal variëren.
Belangrijkste leerpunten
- Residueel dividendbeleid wordt door bedrijven aangenomen om prioriteit te geven aan kapitaaluitgaven boven directe dividenduitkering aan aandeelhouders.
- Bedrijven die een residueel dividendbeleid voeren, investeren in groeimogelijkheden uit winst voordat zij hun dividend aan aandeelhouders betalen.
- Het management hanteert een residueel dividendbeleid om te investeren in de ontwikkeling van het bedrijf, zoals het verbeteren van de productiecapaciteit of het toepassen van nieuwe methoden om verspilling te verminderen, theoretisch resulterend in een grotere groei op lange termijn.
- Met een onmiddellijke vermindering van de dividenduitkering en fluctuaties in de bedragen in de loop van de tijd, moet het management mogelijk zijn beslissingen aan aandeelhouders rechtvaardigen.
- Het residuele dividendbeleid wordt aangenomen op basis van de overtuiging dat beleggers geen voorkeur hebben, ongeacht of hun rendementen de vorm hebben van onmiddellijke dividenden of langetermijn vermogenswinsten.
Hoe een restdividend werkt
Een residueel dividendbeleid betekent dat bedrijven winst gebruiken om eerst voor kapitaaluitgaven te betalen, waarbij dividenden worden betaald met de resterende gegenereerde inkomsten. De kapitaalstructuur van een bedrijf omvat doorgaans zowel langlopende schulden als eigen vermogen, waarbij kapitaaluitgaven kunnen worden gefinancierd met een lening (schuld) of door meer aandelen (eigen vermogen) uit te geven.
Het succes van het resterende dividendbeleid kan worden berekend door het nettoresultaat te delen door het totale vermogen om het rendement op het vermogen te berekenen. Dit is een maatstaf die helpt bij het analyseren van de beslissing van het management.
Speciale overwegingen
Hoewel aandeelhouders de strategie van het management kunnen accepteren om inkomsten te gebruiken om kapitaaluitgaven te betalen, analyseert de investeringsgemeenschap hoe goed de onderneming activabestedingen gebruikt om meer inkomsten te genereren. De ROA-formule (Return on Asset) is het netto-inkomen gedeeld door het totale vermogen en ROA is een veelgebruikt hulpmiddel om de prestaties van het management te beoordelen.
Als de beslissing van de kledingfabrikant om $ 100.000 aan investeringen uit te geven de juiste is, kan het bedrijf de productie verhogen of machines bedienen tegen lagere kosten, en beide factoren kunnen de winst verhogen. Naarmate het nettoresultaat toeneemt, verbetert de ROA-ratio en zijn aandeelhouders mogelijk meer bereid om het resterende dividendbeleid in de toekomst te accepteren. Als het bedrijf echter lagere inkomsten genereert en kapitaaluitgaven tegen dezelfde koers blijft financieren, dalen de dividenden van aandeelhouders.
Vereisten voor restdividend
Wanneer een bedrijf inkomsten genereert, kan het bedrijf de inkomsten behouden voor gebruik in het bedrijf of de inkomsten betalen als dividend aan aandeelhouders. Ingehouden winsten worden gebruikt om huidige bedrijfsactiviteiten te financieren of om activa te kopen. Elk bedrijf heeft activa nodig om te kunnen werken, en die activa moeten mogelijk in de loop van de tijd worden geüpgraded en uiteindelijk worden vervangen. Bedrijfsmanagers moeten rekening houden met de activa die nodig zijn om de onderneming te runnen en de noodzaak om aandeelhouders te belonen door dividenden te betalen.
Om het resterende dividendbeleid te laten werken, wordt ervan uitgegaan dat de theorie van dividendirrelevantie waar is. De theorie suggereert dat beleggers onverschillig staan tegenover welke vorm van rendement ze van een bedrijf ontvangen - of het nu dividenden of vermogenswinsten zijn. Volgens deze theorie heeft het resterende dividendbeleid geen invloed op de marktwaarde van het bedrijf, aangezien beleggers dividenden en vermogenswinsten gelijk waarderen.
De berekening voor resterende dividenden gebeurt passief. Bedrijven die ingehouden winsten gebruiken om kapitaaluitgaven te financieren, hanteren meestal het resterende beleid. De dividenden voor beleggers zijn over het algemeen inconsistent en onvoorspelbaar.
Voorbeeld van resterende dividenden
Een kledingfabrikant houdt bijvoorbeeld een lijst bij van investeringen die in de komende jaren nodig zijn. In de huidige maand heeft het bedrijf $ 100.000 nodig om machines te upgraden en een nieuw stuk apparatuur te kopen. Het bedrijf genereert $ 140.000 aan inkomsten voor de maand en geeft $ 100.000 uit aan kapitaaluitgaven. De resterende inkomsten van $ 40.000 worden betaald als een restdividend aan aandeelhouders, hetgeen $ 20.000 minder is dan in elk van de laatste drie maanden werd betaald. Aandeelhouders kunnen teleurgesteld zijn wanneer het management ervoor kiest om de dividenduitkering te verlagen, en het senior management moet de reden achter de kapitaaluitgaven toelichten om de lagere betaling te rechtvaardigen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.