Risico analyse
Risicoanalyse is het proces van het beoordelen van de waarschijnlijkheid van een bijwerking binnen de bedrijfs-, overheids- of milieusector. Risicoanalyse is de studie van de onderliggende onzekerheid van een bepaalde handelwijze en verwijst naar de onzekerheid van voorspelde cashflowstromen, de variantie van portefeuille- / aandelenrendementen, de waarschijnlijkheid van het slagen of mislukken van een project, en mogelijke toekomstige economische staten. Risicoanalisten werken vaak samen met voorspellingsprofessionals om toekomstige negatieve onvoorziene effecten te minimaliseren.
Inzicht in risicoanalyse
Een risicoanalist begint met het identificeren van wat er mis kan gaan. De negatieve gebeurtenissen die kunnen optreden, worden vervolgens afgewogen tegen een waarschijnlijkheidsmaatstaf om de waarschijnlijkheid van de gebeurtenis te meten. Ten slotte probeert de risicoanalyse de omvang van de impact te schatten die zal worden gemaakt als de gebeurtenis plaatsvindt.
Kwantitatieve risicoanalyse
Risicoanalyse kan kwantitatief of kwalitatief zijn. Onder kwantitatieve risicoanalyse wordt een risicomodel gebouwd met behulp van simulatie of deterministische statistieken om numerieke waarden aan risico toe te wijzen. Inputs die meestal veronderstellingen en willekeurige variabelen zijn, worden in een risicomodel ingevoerd.
Voor elk gegeven invoerbereik genereert het model een uitvoer- of resultaatbereik. Het model wordt geanalyseerd met behulp van grafieken, scenarioanalyses en / of gevoeligheidsanalyses door risicomanagers om beslissingen te nemen om de risico's te beperken en aan te pakken.
Een Monte Carlo-simulatie kan worden gebruikt om een reeks mogelijke resultaten van een genomen besluit of genomen actie te genereren. De simulatie is een kwantitatieve techniek die de resultaten voor de willekeurige invoervariabelen herhaaldelijk berekent, waarbij elke keer een andere set invoerwaarden wordt gebruikt. De resulterende uitkomst van elke invoer wordt vastgelegd en het uiteindelijke resultaat van het model is een waarschijnlijkheidsverdeling van alle mogelijke uitkomsten. De resultaten kunnen worden samengevat in een distributiegrafiek die enkele maten van centrale tendens toont, zoals het gemiddelde en de mediaan, en de variabiliteit van de gegevens door standaarddeviatie en variantie beoordeelt.
De uitkomsten kunnen ook worden beoordeeld met behulp van risicobeheersinstrumenten zoals scenario-analyse en gevoeligheidstabellen. Een scenarioanalyse toont de beste, middelste en slechtste uitkomst van een gebeurtenis. Het scheiden van de verschillende uitkomsten van beste naar slechtste biedt een redelijke spreiding van inzicht voor een risicobeheerder.
Een Amerikaans bedrijf dat op wereldschaal opereert, wil bijvoorbeeld weten hoe de winst eruit zou zien als de wisselkoers van bepaalde landen sterker wordt. Een gevoeligheidstabel laat zien hoe de resultaten variëren wanneer een of meer willekeurige variabelen of veronderstellingen worden gewijzigd. Een portfoliomanager kan een gevoeligheidstabel gebruiken om te beoordelen hoe wijzigingen in de verschillende waarden van elk effect in een portfolio van invloed zijn op de variantie van de portfolio. Andere soorten risicobeheertools zijn beslissingsbomen en break-even analyse.
Kwalitatieve risicoanalyse
Kwalitatieve risicoanalyse is een analytische methode die risico's niet identificeert en evalueert met numerieke en kwantitatieve beoordelingen. Kwalitatieve analyse omvat een schriftelijke definitie van de onzekerheden, een evaluatie van de omvang van de impact als het risico zich voordoet en tegenmaatregelen in geval van een negatieve gebeurtenis.
Voorbeelden van kwalitatieve risicotools zijn SWOT-analyse, oorzaak- en gevolgdiagrammen, beslissingsmatrix, speltheorie, enz. Een bedrijf dat de impact van een beveiligingslek op zijn servers wil meten, kan een kwalitatieve risicotechniek gebruiken om het voor te bereiden op verloren inkomsten die kunnen voortvloeien uit een datalek.
Hoewel de meeste beleggers bezorgd zijn over het neerwaartse risico, is het risico wiskundig gezien de variantie zowel naar beneden als naar boven.
Bijna alle soorten grote bedrijven vereisen een minimale soort risicoanalyse. Commerciële banken moeten bijvoorbeeld de blootstelling aan buitenlandse leningen van buitenlandse leningen naar behoren afdekken, terwijl grote warenhuizen rekening moeten houden met de mogelijkheid van lagere inkomsten als gevolg van een wereldwijde recessie. Het is belangrijk om te weten dat risicoanalyse professionals in staat stelt risico's te identificeren en te beperken, maar deze niet volledig te vermijden.
Voorbeeld van risicoanalyse: Value at Risk (VaR)
Value at risk (VaR) is een statistiek die het financiële risico binnen een bedrijf, portefeuille of positie gedurende een specifiek tijdsbestek meet en kwantificeert. Deze maatstaf wordt het meest gebruikt door investerings- en commerciële banken om de omvang en het voorkomen van potentiële verliezen in hun institutionele portefeuilles te bepalen. Risicobeheerders gebruiken VaR om het niveau van risicoblootstelling te meten en te beheersen. Men kan VaR-berekeningen toepassen op specifieke posities of hele portefeuilles of om bedrijfsbrede risicoblootstelling te meten.
VaR wordt berekend door het historische rendement te verschuiven van het slechtste naar het beste met de veronderstelling dat het rendement zal worden herhaald, vooral als het om risico's gaat. Laten we als historisch voorbeeld kijken naar de Nasdaq 100 ETF, die handelt onder het symbool QQQ (soms de "kubussen" genoemd) en die in maart 1999 is begonnen met handelen. Als we elk dagelijks rendement berekenen, produceren we een rijke dataset van meer dan 1.400 punten. De slechtste worden meestal links weergegeven, terwijl de beste rendementen rechts worden geplaatst.
Gedurende meer dan 250 dagen werd het dagelijkse rendement voor de ETF berekend tussen 0% en 1%. In januari 2000 leverde de ETF 12, 4% op. Maar er zijn punten waarop de ETF ook tot verliezen heeft geleid. In het ergste geval leed de ETF dagelijkse verliezen van 4% tot 8%. Deze periode wordt de slechtste 5% van de ETF genoemd. Op basis van deze historische rendementen kunnen we met 95% zekerheid aannemen dat de grootste verliezen van de ETF niet meer dan 4% zullen bedragen. Dus als we $ 100 investeren, kunnen we met 95% zekerheid zeggen dat onze verliezen niet meer dan $ 4 zullen bedragen.
Een belangrijk ding om in gedachten te houden. VaR biedt analisten geen absolute zekerheid. In plaats daarvan is het een schatting op basis van waarschijnlijkheden. De kans wordt groter als u naar het hogere rendement kijkt, en alleen naar de slechtste 1% van het rendement. De verliezen van de Nasdaq 100 ETF van 7% tot 8% vertegenwoordigen de slechtste 1% van zijn prestaties. Daarom kunnen we er met 99% zekerheid van uitgaan dat ons slechtste rendement ons niet $ 7 op onze investering zal verliezen. We kunnen ook met 99% zekerheid zeggen dat een investering van $ 100 ons maximaal $ 7 zal verliezen.
Belangrijkste leerpunten
- Risicoanalyse is het proces van het beoordelen van de waarschijnlijkheid van een bijwerking binnen de bedrijfs-, overheids- of milieusector.
- Risico kan worden geanalyseerd met behulp van verschillende benaderingen, waaronder die welke vallen onder de categorieën kwantitatief en kwalitatief.
- Risicoanalyse is nog steeds meer een kunst dan een wetenschap.
Beperkingen van risicoanalyse
Risico is een probabilistische maatregel en kan u dus nooit met zekerheid zeggen wat uw precieze risicoblootstelling op een bepaald moment is, alleen wat de verdeling van mogelijke verliezen is als en wanneer ze zich voordoen. Er zijn ook geen standaardmethoden voor het berekenen en analyseren van risico's, en zelfs VaR kan verschillende manieren hebben om de taak te benaderen. Risico's worden vaak verondersteld op te treden met normale distributiekansen, die in werkelijkheid zelden voorkomen en geen rekening kunnen houden met extreme of 'zwarte zwaan'-gebeurtenissen.
De financiële crisis van 2008 die deze problemen blootlegde als relatief goedaardige VaR-berekeningen, onderschatte het potentiële voorkomen van risico-gebeurtenissen door portefeuilles van subprime-hypotheken. De risicogrootte werd ook onderschat, wat resulteerde in extreme leverage ratio's binnen subprime-portefeuilles. Als gevolg hiervan lieten de onderschatting van het voorkomen en de risicogrootte instellingen niet in staat miljarden dollars aan verliezen te dekken toen de subprime hypotheekwaarden instortten.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.