ROE vs ROCE: Het verschil

Het financiële rendement op eigen vermogen (ROE) en het rendement op geïnvesteerd vermogen (ROCE) zijn waardevolle hulpmiddelen voor het meten van de operationele efficiëntie van een bedrijf en het resulterende potentieel voor toekomstige waardegroei. Ze worden vaak samen gebruikt om een ​​volledige evaluatie van de financiële prestaties te produceren.

Rendement op eigen vermogen

ROE is de procentuele uitdrukking van het netto-inkomen van een bedrijf, omdat het als waarde wordt teruggegeven aan de aandeelhouders. Met deze formule kunnen investeerders en analisten een alternatieve maatstaf voor de winstgevendheid van het bedrijf bepalen en wordt de efficiëntie berekend waarmee een bedrijf winst genereert, met behulp van de fondsen die aandeelhouders hebben geïnvesteerd.

ROE wordt bepaald met behulp van de volgende vergelijking:

ROE = netto inkomen ÷ eigen vermogenROE = \ text {netto inkomen} \ div \ text {eigen vermogen} ROE = netto inkomen ÷ eigen vermogen

Met betrekking tot deze vergelijking bestaat het netto-inkomen uit wat gedurende een jaar wordt verdiend, verminderd met alle kosten en uitgaven. Het omvat uitbetalingen aan preferente aandeelhouders, maar geen dividenden betaald aan gewone aandeelhouders (en de totale aandelenwaarde van de aandeelhouders is exclusief preferente aandelen). Over het algemeen betekent een hogere ROE-ratio dat het bedrijf het geld van zijn investeerders efficiënter gebruikt om de bedrijfsprestaties te verbeteren en te laten groeien en uitbreiden om steeds meer winst te genereren.

Eén erkende zwakte van ROE als een prestatiemaatstaf ligt in het feit dat een onevenredig niveau van bedrijfsschuld resulteert in een kleiner basisbedrag van het eigen vermogen, waardoor een hogere ROE-waarde wordt geproduceerd, zelfs bij een zeer bescheiden bedrag aan netto-inkomsten. Het is dus het beste om de ROE-waarde te bekijken in relatie tot andere financiële efficiëntiemaatregelen.

Rendement op geïnvesteerd vermogen

ROE-evaluatie wordt vaak gecombineerd met een beoordeling van de ROCE-ratio. ROCE wordt berekend met de volgende formule:

ROCE = EBITkapitaal werkzaam waar: EBIT = winst voor rente en belastingen \ begin {uitgelijnd} & ROCE = \ frac {EBIT} {\ text {werkzaam kapitaal}} \\ & \ textbf {waar:} \\ & EBIT = \ text {winst voor rente en belastingen} \\ \ end {uitgelijnd} ROCE = geïnvesteerd vermogen EBIT waarbij: EBIT = winst vóór rente en belastingen

ROE houdt rekening met de winst die wordt gegenereerd op het eigen vermogen, maar ROCE is de primaire maatstaf voor hoe efficiënt een bedrijf al het beschikbare kapitaal gebruikt om extra winst te genereren. Het kan nader worden geanalyseerd met ROE door de nettowinst te vervangen door EBIT in de berekening voor ROCE.

ROCE werkt vooral goed bij het vergelijken van de prestaties van bedrijven in kapitaalintensieve sectoren, zoals nutsbedrijven en telecommunicatie, omdat ROCE, in tegenstelling tot andere fundamentals, ook schulden en andere verplichtingen in overweging neemt. Dit geeft een betere indicatie van de financiële prestaties van bedrijven met aanzienlijke schulden.

Om een ​​superieure weergave van ROCE te krijgen, kunnen aanpassingen nodig zijn. Een bedrijf kan af en toe contanten bij de hand houden die niet in het bedrijf worden gebruikt. Als zodanig moet het mogelijk worden afgetrokken van het Capital Employed-cijfer om een ​​meer nauwkeurige meting van ROCE te krijgen.

De ROCE op lange termijn is ook een belangrijke prestatie-indicator. Over het algemeen geven beleggers de voorkeur aan bedrijven met stabiele en stijgende ROCE-cijfers boven bedrijven waar ROCE jaar na jaar volatiel is.