Say's Law of Markets
Say's marktwet is een klassieke economische theorie die zegt dat productie de bron van vraag is. Volgens de wet van Say wordt het vermogen om iets te eisen gefinancierd door een ander goed te leveren.
Say's Law of Markets
De marktenwet van Say, ontwikkeld in 1803 door de Franse klassieke econoom en journalist Jean-Baptiste Say, was invloedrijk omdat het gaat over hoe een samenleving rijkdom creëert en de aard van economische activiteit. Om de middelen om te kopen te hebben, moet je eerst iets hebben om te verkopen, zeg met redenen omkleed. De vraag is dus productie, geen geld. Met andere woorden, het vermogen van een persoon om goederen of diensten van anderen te eisen, is gebaseerd op het inkomen dat wordt geproduceerd door de eigen productiehandelingen van die persoon
De wet van de markten druiste in tegen de mercantilistische opvatting dat geld de bron van rijkdom is. Het ondersteunt de opvatting dat overheden zich niet moeten bemoeien met de vrije markt en laissez-faire-economie moeten hanteren. De wet van Say leeft nog steeds voort in moderne neoklassieke economische modellen die ervan uitgaan dat alle markten vrij zijn.
De wet van Say heeft ook invloed gehad op aanbodzijde-economen, die geloven in belastingvoordelen voor bedrijven en ander beleid dat bedoeld is om de productie te stimuleren, en Oostenrijkse economen die geloven dat de wet van Say zou gelden als interfererende overheden en monetair beleid de economie niet zouden verstoren, booms en bustes zouden veroorzaken en leiden tot verkeerde toewijzing van kapitaal.
Implicaties van Say's Markets Law
Een van de brandende problemen van Say's dag was de vraag of een vrije economie een depressie zou kunnen ervaren als gevolg van overproductie of een overmatige vraag. De wet van Say zegt dat een overvloed aan aanbod niet de oorzaak kan zijn van dergelijke neergang, omdat macro-economische activiteit neigt naar stabiliteit en de economie altijd dicht bij volledige werkgelegenheid moet zijn. Omdat het aanbod van het ene type goed de vraag naar andere, verschillende goederen vormt, is de totale vraag niet alleen gelijk aan, maar identiek aan, het totale aanbod. Om de economie een boost te geven, moet de nadruk liggen op het verhogen van de productie in plaats van de vraag.
De Keynesiaanse uitdaging voor klassieke economie
De Grote Depressie leek te bewijzen dat economieën crises konden doormaken die de marktwerking niet kon corrigeren - er was een overvloed aan productiecapaciteit, maar niet voldoende vraag. De Britse econoom John Maynard Keynes betwistte de wet van Say in zijn baanbrekende boek 'Algemene theorie over werkgelegenheid, rente en geld'.
Keynesiaanse economie betoogt dat regeringen moeten ingrijpen om de vraag te stimuleren - door expansief fiscaal beleid en gelddruk - omdat structurele rigiditeiten in de economie tot werkloze middelen kunnen leiden. Banken, bedrijven en consumenten verzamelen geld in moeilijke tijden en tijdens liquiditeitsvallen, zoals we hebben gezien tijdens de wereldwijde financiële crisis.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.