Hoofd- » brokers » Veiligheid

Veiligheid

brokers : Veiligheid
Wat is beveiliging?

De term "veiligheid" is een fungibel, verhandelbaar financieel instrument dat een soort geldwaarde heeft. Het vertegenwoordigt een eigendomspositie in een beursgenoteerde onderneming - via aandelen - een crediteurenrelatie met een overheidsinstantie of een onderneming - vertegenwoordigd door het bezit van de obligatie van die entiteit - of eigendomsrechten zoals vertegenwoordigd door een optie.

03:00

Serie 6 examenvoorbereiding: wat is een beveiliging?

Effecten begrijpen

Effecten kunnen grofweg worden onderverdeeld in twee verschillende typen: aandelen en schulden. U zult echter ook hybride effecten zien die elementen van zowel aandelen als schulden combineren.

Aandelen Effecten

Een aandeleneffect vertegenwoordigt eigendomsbelangen aangehouden door aandeelhouders in een entiteit (een vennootschap, vennootschap of trust), gerealiseerd in de vorm van aandelen van kapitaalaandelen, die aandelen van zowel gewone als preferente aandelen omvatten. Houders van aandeleneffecten hebben doorgaans geen recht op reguliere betalingen - hoewel aandeleneffecten vaak dividenden uitkeren - maar ze kunnen wel profiteren van kapitaalwinsten wanneer ze de effecten verkopen (ervan uitgaande dat ze natuurlijk in waarde zijn gestegen). Aandeleneffecten geven de houder wel recht op enige zeggenschap over de onderneming op pro rata basis, via stemrechten. In geval van faillissement delen ze alleen in restrente nadat alle verplichtingen aan crediteuren zijn betaald. Ze worden soms aangeboden als betaling in natura.

Schuldbewijzen

Een schuldbewijs vertegenwoordigt geld dat wordt geleend en moet worden terugbetaald, met voorwaarden die de omvang van de lening, rentevoet en vervaldatum of verlengingsdatum bepalen. Schuldbewijzen, waaronder staatsobligaties en bedrijfsobligaties, depositocertificaten (CD's) en onderpandeffecten (zoals CDO's en CMO's), geven hun houder doorgaans het recht op regelmatige betaling van rente en terugbetaling van de hoofdsom (ongeacht de prestaties van de emittent), samen met alle andere bedongen contractuele rechten (die geen stemrecht omvatten). Ze worden doorgaans uitgegeven voor een bepaalde duur, waarna ze kunnen worden ingewisseld door de emittent. Schuldbewijzen kunnen worden beveiligd (ondersteund door onderpand) of ongedekt, en, indien ongedekt, kunnen contractueel worden geprioriteerd boven andere ongedekte, achtergestelde schulden in het geval van een faillissement.

Hybride effecten

Hybride effecten combineren, zoals de naam al doet vermoeden, enkele kenmerken van zowel obligaties als aandelen. Voorbeelden van hybride effecten zijn aandelenwarrants (opties uitgegeven door het bedrijf zelf die aandeelhouders het recht geven om aandelen te kopen binnen een bepaald tijdsbestek en tegen een specifieke prijs), converteerbare obligaties (obligaties die kunnen worden omgezet in gewone aandelen in de uitgevende onderneming ) en preferente aandelen (bedrijfsaandelen waarvan de betalingen van rente, dividenden of andere rendementen van kapitaal kunnen worden geprioriteerd boven die van andere aandeelhouders).

Hoewel het preferente aandeel technisch wordt geclassificeerd als aandeleneffecten, wordt het vaak behandeld als schuldbewijzen omdat het 'zich gedraagt ​​als een obligatie'. Preferente aandelen bieden een vast dividendpercentage en zijn een populair instrument voor beleggers die op zoek zijn naar inkomsten. Het is in wezen vastrentende zekerheid.

Investeren in effecten

De entiteit die de effecten voor verkoop creëert, staat bekend als de emittent, en degenen die ze kopen, zijn uiteraard beleggers. Over het algemeen vertegenwoordigen effecten een investering en een middel waarmee gemeenten, bedrijven en andere commerciële ondernemingen nieuw kapitaal kunnen aantrekken. Bedrijven kunnen veel geld genereren als ze naar de beurs gaan en bijvoorbeeld aandelen verkopen in een beursgang (IPO). Plaatselijke, provinciale of provinciale overheden kunnen fondsen werven voor een bepaald project door een uitgifte van gemeentelijke obligaties op te heffen. Afhankelijk van de marktvraag of prijsstructuur van een instelling kan het aantrekken van kapitaal via effecten een voorkeursalternatief zijn voor financiering via een banklening.

Anderzijds is het kopen van effecten met geleend geld, een handeling die bekend staat als kopen op een marge, een populaire beleggingstechniek. In wezen kan een bedrijf eigendomsrechten in de vorm van contanten of andere effecten leveren, hetzij bij aanvang of in verzuim, om zijn schuld of andere verplichting aan een andere entiteit te betalen. Deze onderpandregelingen groeien de laatste tijd vooral bij institutionele beleggers.

Hoe effecten verhandelen

Beursgenoteerde effecten worden genoteerd aan effectenbeurzen, waar emittenten beveiligingslijsten kunnen opvragen en beleggers kunnen aantrekken door te zorgen voor een liquide en gereguleerde markt om in te handelen. Informele elektronische handelssystemen zijn de laatste jaren gebruikelijker geworden en effecten worden nu vaak 'over-the-counter' verhandeld, of rechtstreeks tussen beleggers online of via de telefoon.

Zoals hierboven vermeld, vertegenwoordigt een IPO de eerste belangrijke verkoop van aandelen van een bedrijf aan het publiek. Na een IPO wordt elk nieuw uitgegeven aandeel, hoewel nog steeds verkocht op de primaire markt, een secundair aanbod genoemd. Als alternatief kunnen effecten privé worden aangeboden aan een beperkte en gekwalificeerde groep in een zogenaamde private plaatsing - een belangrijk onderscheid in zowel vennootschapsrecht als effectenregelgeving. Soms verkopen bedrijven aandelen in een combinatie van een openbare en een private plaatsing.

Op de secundaire markt, ook bekend als de aftermarket, worden effecten eenvoudigweg als activa overgedragen van de ene belegger naar de andere: aandeelhouders kunnen hun effecten aan andere beleggers verkopen voor geld en / of kapitaalwinst. De secundaire markt vormt dus een aanvulling op de primaire. De secundaire markt is minder liquide voor in privé geplaatste effecten, aangezien deze niet openbaar verhandelbaar zijn en alleen kunnen worden overgedragen tussen gekwalificeerde beleggers.

Andere soorten effecten

Gecertificeerde effecten zijn effecten die in fysieke, papieren vorm worden weergegeven. Effecten kunnen ook worden aangehouden in het directe registratiesysteem, dat aandelen in boekhouding registreert. Met andere woorden, een overdrachtsagent behoudt de aandelen namens het bedrijf zonder dat fysieke certificaten nodig zijn. Moderne technologieën en beleidsmaatregelen hebben in sommige gevallen de behoefte aan certificaten en aan de uitgever om een ​​volledig beveiligingsregister bij te houden geëlimineerd. Er is een systeem ontwikkeld waarbij emittenten een enkel wereldwijd certificaat voor alle uitstaande effecten kunnen deponeren in een universele bewaarder die bekend staat als de Depository Trust Company (DTC). Alle effecten die via DTC worden verhandeld, worden in elektronische vorm bewaard. Het is belangrijk op te merken dat gecertificeerde en niet-gecertificeerde effecten niet verschillen wat betreft de rechten of privileges van de aandeelhouder of emittent.

Effecten aan toonder zijn effecten die verhandelbaar zijn en die de aandeelhouder recht geven op de rechten onder het effect. Ze worden van belegger op belegger overgedragen, in bepaalde gevallen door goedkeuring en levering. Wat het eigendomsrecht betreft, waren pre-elektronische effecten aan toonder altijd verdeeld, wat betekent dat elk effect een afzonderlijk actief vormde, juridisch onderscheiden van andere in dezelfde emissie. Afhankelijk van de marktpraktijk kunnen verdeelde beveiligingsactiva fungibel of (minder gebruikelijk) niet-fungibel zijn, wat betekent dat de lener bij het lenen activa kan retourneren die equivalent zijn aan het oorspronkelijke actief of aan een specifiek identiek actief aan het einde van de lening. In sommige gevallen kunnen effecten aan toonder worden gebruikt om belastingontduiking te bevorderen, en kunnen dus soms negatief worden bekeken door emittenten, aandeelhouders en fiscale regelgevende instanties. Ze zijn daarom zeldzaam in de Verenigde Staten.

Op naam gestelde effecten dragen de naam van de houder en andere noodzakelijke gegevens die door de emittent in een register worden bijgehouden. Overboekingen van effecten op naam gebeuren door middel van wijzigingen in het register. Geregistreerde schuldbewijzen zijn altijd onverdeeld, wat betekent dat de hele emissie één enkel actief vormt, waarbij elk effect deel uitmaakt van het geheel. Ongedeelde effecten zijn van nature fungibel. Secundaire marktaandelen zijn ook altijd onverdeeld.

Lettereffecten zijn niet geregistreerd bij de SEC en kunnen daarom niet openbaar op de markt worden verkocht. Briefeffecten - ook bekend als beperkt effect, briefaandelen of briefobligaties - worden rechtstreeks door de emittent aan de belegger verkocht. De term is afgeleid van de SEC-vereiste voor een "investeringsbrief" van de koper, waarin staat dat de aankoop voor beleggingsdoeleinden is en niet bedoeld is voor wederverkoop.

Kabinetseffecten zijn genoteerd onder een belangrijke financiële beurs, zoals de NYSE, maar worden niet actief verhandeld. Gehouden door een inactieve investeringsmenigte, zijn ze eerder een obligatie dan een aandeel. Het "kabinet" verwijst naar de fysieke plaats waar obligatieorders historisch buiten de handelsvloer werden opgeslagen. De kasten bevatten doorgaans limietorders en de orders werden bij de hand gehouden totdat ze vervielen of werden uitgevoerd.

Resterende effecten

Restbewijzen zijn een soort converteerbare effecten - dat wil zeggen dat ze kunnen worden veranderd in een andere vorm, meestal die van gewone aandelen. Een converteerbare obligatie zou bijvoorbeeld een resteffect zijn, omdat de obligatiehouder het effect in gewone aandelen kan omzetten. Gewenste aandelen kunnen ook een converteerbare functie hebben. Bedrijven kunnen resterende effecten aanbieden om investeringskapitaal aan te trekken wanneer de concurrentie om fondsen zeer concurrerend is.

Wanneer resterende effecten worden geconverteerd of uitgeoefend, verhoogt dit het aantal huidige uitstaande gewone aandelen. Dit kan de totale aandelenpool en ook hun prijs verdunnen. Verdunning is ook van invloed op statistieken van financiële analyse, zoals de winst per aandeel, omdat de winst van een bedrijf nu moet worden gedeeld door een groter aantal aandelen.

Als een beursgenoteerde onderneming daarentegen maatregelen neemt om het totale aantal uitstaande aandelen te verminderen, zou de onderneming deze hebben geconsolideerd. Het netto-effect van deze actie is het verhogen van de waarde van elk afzonderlijk aandeel. Dit wordt vaak gedaan om meer of grotere beleggers aan te trekken, zoals beleggingsfondsen.

Regulering van effecten

In de Verenigde Staten regelt de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) het openbare aanbod en de verkoop van effecten.

Openbare aanbiedingen, verkopen en verhandelingen van Amerikaanse effecten moeten worden geregistreerd en gedeponeerd bij de staatsafdelingen van de SEC. Zelfregulerende organisaties (SRO's) binnen de makelaarssector nemen vaak ook regelgevende posities in. Voorbeelden van SRO's zijn de National Association of Securities Dealers (NASD) en de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA).

De definitie van een beveiligingsaanbod werd door het Hooggerechtshof vastgesteld in een zaak uit 1946. In zijn uitspraak leidt de rechtbank de definitie van een effect af op basis van vier criteria: het bestaan ​​van een investeringscontract, de oprichting van een gemeenschappelijke onderneming, een winstbelofte door de emittent en het gebruik van een derde partij om het aanbod te promoten.

Belangrijkste leerpunten

  • Effecten zijn fungibele en verhandelbare financiële instrumenten die worden gebruikt om kapitaal aan te trekken op openbare en particuliere markten.
  • Er zijn hoofdzakelijk drie soorten effecten: aandelen - die eigendomsrechten verlenen aan houders, schulden - die in wezen leningen zijn die worden terugbetaald met periodieke betalingen, en hybride - die aspecten van schuld en eigen vermogen combineren.
  • Openbare verkopen van effecten worden gereguleerd door de SEC. Zelfregulerende organisaties spelen ook een belangrijke rol bij de regulering van derivaten. Voorbeelden hiervan zijn NASD, NFA en FINRA.

Uitgifte van effecten: voorbeelden

Overweeg het geval van XYZ, een succesvolle startup die geïnteresseerd is in het aantrekken van kapitaal om de volgende groeifase te stimuleren. Tot nu toe is het eigendom van de startup verdeeld over de twee oprichters. Het heeft een aantal opties om toegang te krijgen tot kapitaal. Het kan openbare markten aanboren door een IPO uit te voeren of het kan geld inzamelen door zijn aandelen aan te bieden aan investeerders in een private plaatsing.

De vorige methode stelt het bedrijf in staat om meer kapitaal te genereren, maar het wordt opgezadeld met hoge kosten en openbaarmakingsvereisten. In de laatste methode worden aandelen verhandeld op secundaire markten en niet onderworpen aan openbare controle. In beide gevallen gaat het echter om de verdeling van aandelen die het belang van oprichters verwateren en die eigendomsrechten verlenen aan beleggers. Dit is een voorbeeld van aandelenzekerheid.

Overweeg vervolgens het geval van een regering die geïnteresseerd is in het inzamelen van geld om haar economie nieuw leven in te blazen. Het gebruikt obligaties of schuldpapier om dat bedrag te verhogen en belooft regelmatige betalingen aan houders van de coupon.

Overweeg ten slotte het geval van een start-up ABC dat geld inzamelt van particuliere investeerders, waaronder familie en vrienden. De oprichters van de startup bieden hun investeerders een converteerbare nota die converteert naar aandelen van de startup bij een later evenement. De meeste van dergelijke evenementen financieren evenementen. Het biljet is hoofdzakelijk schuldpapier omdat het een lening is die investeerders hebben verstrekt aan de oprichters van de startup. In een later stadium verandert het biljet in aandelen in de vorm van een vooraf bepaald aantal aandelen dat een deel van het bedrijf aan beleggers geeft. Dit is een voorbeeld van een hybride beveiliging.

Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.

Gerelateerde termen

Direct Public Offer (DPO) Een direct public offering (DPO) is een aanbieding waarbij de onderneming haar effecten rechtstreeks aan het publiek aanbiedt zonder financiële tussenpersonen. meer Wat is een private plaatsing van aandelen? Een private plaatsing is een verkoop van aandelen aan vooraf geselecteerde beleggers en instellingen in plaats van op de open markt. meer Definitie primaire markt Een primaire markt is een markt die nieuwe effecten uitgeeft op een beurs, gefaciliteerd door verzekeringsgroepen en bestaande uit investeringsbanken. meer uitwisselbaar effect Een uitwisselbaar effect is een effect dat op een later tijdstip kan worden geruild voor gewone aandelen van een ander bedrijf. meer Converteerbare preferente aandelen Definitie en voorbeeld Converteerbare preferente aandelen omvatten een optie voor de houder om de aandelen na een vooraf bepaalde datum om te zetten in een vast aantal gewone aandelen. meer PIPE Dream: bedrijven zamelen snel geld in via private investeringen in public equity Een private investering in public equity (PIPE) doet zich voor wanneer een institutionele of andere soort erkende belegger aandelen rechtstreeks van een beursgenoteerde onderneming koopt onder de marktprijs, in plaats van op een beurs . meer partnerlinks
Aanbevolen
Laat Een Reactie Achter