Simon Kuznets
Simon Kuznets, een Russisch-Amerikaanse ontwikkelingseconoom en statisticus, ontving de Nobelprijs voor de economie van 1971 voor zijn onderzoek naar economische groei. Hij stelde de norm voor de nationale inkomensboekhouding, waarmee voor het eerst nauwkeurige schattingen van het bruto nationaal product konden worden berekend.
Belangrijkste leerpunten
- Simon Kuznets, een Russisch-Amerikaanse econoom, zette de standaard voor nationale inkomensadministratie die hielp ideeën over de Keynesiaanse economie en de studie van econometrie vooruit te helpen.
- Kuznets staat ook bekend om de Kuznets-curve, die veronderstelt dat industrielanden een toename en een daaropvolgende daling van de inkomensongelijkheid ervaren.
- De toename van ongelijkheid treedt op nadat arbeidskrachten op het platteland naar stedelijke gebieden migreren en sociaal mobiel worden. Nadat een bepaald inkomensniveau is bereikt, neemt de ongelijkheid af naarmate een verzorgingsstaat stand houdt.
- Een aanpassing van de curve, bekend als milieu-Kuznets-curve, is populair geworden om de opkomst en afname van vervuiling in de economie van een industrieel land in kaart te brengen.
Simon Kuznets begrijpen
Simon Kuznets zette de standaard voor nationale inkomensadministratie - gefinancierd door het non-profit National Bureau of Economic Research. Zijn maatregelen voor besparingen, consumptie en investeringen hielpen de Keynesiaanse economie te bevorderen en de studie van econometrie te bevorderen. Hij hielp ook de basis te leggen voor de studie van handelscycli, bekend als "Kuznets-cycli", en ontwikkelde ideeën over de relatie tussen economische groei en inkomensongelijkheid.
Kuznets werd geboren in Oekraïne in 1901 en verhuisde naar de VS in 1922. Hij verdiende zijn Ph.D. van Columbia University en was een professor in economie en statistiek aan de University of Pennsylvania (1930-54), een professor in politieke economie aan Johns Hopkins (1954-60) en een professor in economie aan Harvard (1960-71). Hij stierf in 1985 in Cambridge, MA.
Kuznets Curve
Kuznets 'werk aan economische groei en inkomensverdeling bracht hem ertoe te veronderstellen dat industrielanden een toename en daaropvolgende afname van economische ongelijkheid ervaren, gekenmerkt als een omgekeerde "U" - de "Kuznets-curve".
Hij dacht dat de economische ongelijkheid zou toenemen naarmate de plattelandsarbeid naar de steden migreerde, waardoor de lonen laag bleven terwijl werknemers naar banen wedijverden. Maar volgens Kuznets neemt de sociale mobiliteit weer toe zodra een bepaald inkomensniveau is bereikt in 'moderne' geïndustrialiseerde economieën, terwijl de welvaartsstaat zich ontwikkelt.
Sinds Kuznets deze theorie in de jaren zeventig postuleerde, is de inkomensongelijkheid echter toegenomen in geavanceerde ontwikkelde landen, hoewel de ongelijkheid in snelgroeiende Oost-Aziatische landen is afgenomen.
Kuznets-curve voor het milieu
Een aanpassing van de Kuznets-curve is populair geworden om de stijging en de daaropvolgende daling van de vervuilingsniveaus van ontwikkelingslanden in kaart te brengen. Eerst ontwikkeld door Gene Grossman en Alan Krueger in een NBER-paper uit 1995 en later gepopulariseerd door de Wereldbank, volgt de milieu-Kuznets-curve hetzelfde basispatroon als de originele Kuznets-curve.
Zo verslechteren milieu-indicatoren naarmate een economie industrialiseert totdat een keerpunt wordt bereikt. De indicatoren beginnen vervolgens opnieuw te verbeteren met behulp van nieuwe technologie en meer geld dat wordt teruggeleid naar de samenleving om het milieu te verbeteren.
Er is gemengd empirisch bewijs om de geldigheid van de Kuznets-curve voor het milieu te bewijzen. De CO2-uitstoot is bijvoorbeeld gestaag gestegen voor zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden. De ontwikkeling van moderne infrastructuur voor de handel in CO2-uitstoot betekent ook dat ontwikkelde economieën de vervuiling niet daadwerkelijk verminderen, maar exporteren naar zich ontwikkelende economieën, die ook betrokken zijn bij de productie van goederen voor hen.
Dat gezegd hebbende, bepaalde soorten verontreinigende stoffen daalden als een geïndustrialiseerde economie. Het zwaveldioxidegehalte daalde bijvoorbeeld in de Verenigde Staten met verhoogde regelgeving, zelfs terwijl het aantal auto's op de wegen stabiel bleef of toenam.
Bewijs en kritiek op Kuznets Curve
Empirisch bewijs van Kuznets-curve is gemengd. De industrialisatie van de Engelse samenleving volgde de hypothese van de curve. De Gini-coëfficiënt, een maat voor ongelijkheid in de samenleving, steeg in Engeland naar 0, 627 in 1871 van 0, 400 in 1823. In 1901 was deze echter gedaald tot 0, 444. De snel-industrialiserende samenlevingen van Frankrijk, Duitsland en Zweden volgden ook rond dezelfde tijd een vergelijkbaar traject van ongelijkheid.
Maar Nederland en Noorwegen hadden een andere ervaring en ongelijkheid nam grotendeels af, naarmate hun samenlevingen overgingen van agrarische naar industriële. De Oost-Aziatische economieën - Japan, Zuid-Korea en Taiwan - waren ook getuige van een constante afname van hun ongelijkheidsgetallen tijdens hun periode van industrialisatie.
Verschillende theorieën zijn naar voren gebracht om deze anomalieën te verklaren. Sommigen schrijven het toe aan culturele eigenaardigheden. Die verklaring houdt echter geen rekening met de ervaringen van Nederland en Noorwegen in tegenstelling tot de rest van Europa.
Anderen hebben zich gericht op de ontwikkeling van politieke systemen die een snelle herverdeling van rijkdom mogelijk maakten. Daron Acemoglu en James Robinson stelden bijvoorbeeld dat de ongelijkheid als gevolg van de kapitalistische industrialisatie "zaden van zijn eigen vernietiging" bevatte en plaats maakte voor politieke en arbeidshervorming in Groot-Brittannië en Frankrijk, waardoor herverdeling van rijkdom mogelijk werd.
In Oost-Aziatische economieën hebben landhervormingen die in de jaren veertig en vijftig plaatsvonden, de weg vrijgemaakt voor een billijke herverdeling, ook al werd de politieke hervorming vertraagd. Met andere woorden, het was de politiek, en niet de economie zoals Kuznets suggereerde, die de ongelijkheidsniveaus bepaalde.
Toen hij het concept definieerde, suggereerde Kuznets zelf dat er veel meer werk moest worden gedaan en gegevens moesten worden verzameld om de relatie tussen economische ontwikkeling en ongelijkheid afdoende te bewijzen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.