Stop met het betalen van hoge beleggingsfondsen

Inzicht in de kostenratio's van beleggingsfondsen kan verwarrend zijn voor de gemiddelde belegger. Een algemene regel, vaak aangehaald door adviseurs en fondsliteratuur, is dat beleggers moeten proberen niet meer dan 1, 5% te betalen voor een aandelenfonds. Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan de totale kostenratio van een fonds. Het lijkt erop dat niet-beleggingsfactoren, zoals de 12b-1-vergoeding van een fonds, uitvoerig worden besproken en beschreven, terwijl investeringsfactoren zoals de beleggingsstrategie van een fonds zelden worden overwogen. (Zie ook: Beleggingsfondsen .)

Voordat we ingaan op enkele van de investeringsredenen voor variatie in kostenratio's, kan het nuttig zijn om de samenstelling van een vergoeding te begrijpen en hoe een belegger voor die kosten betaalt. De totale kostenratio bestaat uit de vergoeding voor beleggingsbeheer, een vergoeding van 12b-1 (ook bekend als de distributiekosten) en andere bedrijfskosten. Een aandeelhouder betaalt de vergoeding dagelijks via een automatische verlaging van de koers van een fonds. Het kan voor de gemiddelde belegger moeilijk zijn om een ​​idee te krijgen hoeveel er voor een bepaald fonds wordt betaald.

Uitgavenratio's en aandelenfondsen

De kostenratio's van beleggingsfondsen verschillen sterk van de ene beleggingscategorie tot de andere. Zoals u zou verwachten, hebben fondsen met hogere interne kosten (handelskosten, administratieve kosten, enz.) Doorgaans ook hogere kostenratio's.

Internationale fondsen
Internationale fondsen kunnen erg duur zijn om te exploiteren en hebben vaak de hoogste kostenratio's. Internationale fondsen investeren in veel landen en hebben daarom vaak personeel nodig over de hele wereld. Dienovereenkomstig hebben internationale fondsen de neiging om aanzienlijk hogere loon- en onderzoekskosten te hebben in vergelijking met fondsen uit één land die in slechts één land beleggen.

Bovendien dekken internationale fondsen vaak de blootstelling aan beleggingen af ​​door vreemde valuta te kopen. Deze strategie en extra kosten worden normaal geïmplementeerd om ongunstige valuta-veranderingen te compenseren. Volgens Morningstar, een goed aangeschreven onderzoeks- en ratingorganisatie van beleggingsfondsen, heeft het gemiddelde internationale aandelenfonds met activa van meer dan $ 5 miljoen een brutokostenratio van 1, 68%. (Zie ook: Grenzen verleggen van uw portefeuille en waarom landenfondsen zo riskant zijn .)

Kleine cap
Small-cap fondsen hebben ook de neiging om kostenratio's hoger te hebben dan de gewenste bovengrens van 1, 5%. Op basis van Morningstar-onderzoek is de gemiddelde kostenratio voor een small-capfonds met activa groter dan $ 5 miljoen 1, 61%. Fondsen die beleggen in kleinere bedrijven maken doorgaans hogere kosten voor onderzoek en handel in vergelijking met de kosten verbonden aan fondsen die beleggen in grotere bedrijven. Small-cap aandelenonderzoek kan duur zijn, deels omdat het lang niet zo toegankelijk is als large-cap aandelenonderzoek. Als gevolg hiervan is het voor een small-cap fondsbeheerder erg moeilijk om op secundair onderzoek te vertrouwen als basis voor investeringsbeslissingen. Dienovereenkomstig voeren fondsen die in kleinere bedrijven beleggen vaak primair onderzoek uit, waarvoor doorgaans meerdere beleggingsanalisten nodig zijn die bijdragen aan het proces.

Tegelijkertijd hebben small-cap fondsen meestal hogere handelskosten dan large-cap fondsen. Small-capaandelen worden niet zo breed verhandeld als large-capaandelen en hebben daarom normaal gesproken hogere handelsspreads. Normaal gesproken, hoe kleiner het bedrijf, hoe hoger de prijs die u moet betalen om een ​​transactie te plaatsen. Bovendien hebben small-capfondsen doorgaans hogere omzetverhoudingen dan large-capfondsen, die ook van invloed zijn op de handelskosten. Als een small-cap fondsmanager zijn winnaars niet verkoopt, kan het heel gemakkelijk een mid-cap fonds worden. Nogmaals, volgens Morningstar heeft het gemiddelde small-cap fonds een omzetratio van 93%, terwijl het gemiddelde large-cap fonds een omzetratio van 76% heeft. (Zie ook: Marktkapitalisatie gedefinieerd en bepalen welke marktkap bij uw stijl past .)

Grote kap
Large-cap fondsen hebben normaal gesproken lagere kostenratio's dan zowel internationale fondsen als small-cap fondsen, omdat de large-cap strategie niet noodzakelijkerwijs uitgebreide teams van interne analisten vereist om het beleggingsproces te ondersteunen. Fondsbeheerders op dit gebied kunnen gemakkelijk vertrouwen op extern onderzoek - en er is voldoende hoogwaardig onderzoek om uit te kiezen. Bovendien hebben large-capfondsen ook vaak lagere handelskosten in vergelijking met small-capfondsen. Large-cap aandelen worden op grote schaal verhandeld en hebben normaal gesproken veel kleinere handelsspreads. Volgens Morningstar heeft het gemiddelde large-capfonds met activa groter dan $ 5 miljoen een kostenratio van 1, 45%.

Fundamentele analyse versus Kwantitatieve analyse

Een andere belangrijke overweging bij het evalueren van de kostenratio van een aandelenfonds is of het management een fundamentele of kwantitatieve analyse gebruikt. Fondsen die een kwantitatieve strategie gebruiken, vertrouwen vaak op modellen om portefeuilles samen te stellen. Hier doen modellen het meeste werk en niet de analisten. (Zie ook: Inleiding tot fundamentele analyse .)

Kwantitatieve fondsen (of kwantitatieve fondsen) hebben normaal gesproken veel kleinere beleggingsteams dan fundamenteel beheerde fondsen. Anderzijds hebben kwantitatieve fondsen doorgaans een hogere omzet dan fundamenteel beheerde fondsen en hebben ze vaak hogere handelskosten. Handelskosten zijn echter lang niet zo significant als de kosten van menselijk kapitaal. Over het algemeen moeten fondsen die een kwantitatieve strategie hanteren minder in rekening brengen dan fondsen die een fundamentele benadering gebruiken.

In de huidige omgeving van volledige openheid zijn de meeste fondsenfamiliecomplexen zeer openhartig over hun beleggingsprocessen. Het is niet ongewoon voor een fundamenteel beheerd fonds om een ​​gedetailleerd overzicht van zijn beleggingsaanpak op zijn website te geven. Kwantitatief beheerde fondsen onthullen daarentegen zelden de specifieke details van hun modellen. Aandeelhouders van een kwantitatief fonds moeten kosten betalen, ondanks dat ze niet weten hoe het product wordt beheerd.

Actief beheer versus Passief beheer

Voor beleggers die geloven dat fundamentele analyse weinig waarde toevoegt en dat managers de benchmarks niet kunnen overtreffen, zijn er voldoende indexfondsen beschikbaar. Indexfondsen brengen normaal gesproken veel minder in rekening dan actief beheerde fondsen. Bovendien zijn indexfondsen zeer fiscaal efficiënt, wat de totale kosten van een aandeelhouder verlaagt.

Indexfondsen kunnen u geld besparen, maar deze strategie brengt soms andere kosten met zich mee. Indexfondsen hebben bijvoorbeeld niet de mogelijkheid om contant geld op te halen of toewijzingen te wijzigen om de veranderende marktomstandigheden aan te pakken. Als de effectenmarkten een neergang meemaken, daalt uw portefeuille met een vergelijkbaar bedrag. (Zie ook: u kunt een indexfonds niet beoordelen op basis van de dekking en de lowdown van indexfondsen .)

Uitgavenratio's en obligatiefondsen

Wat vastrentende fondsen betreft, verschillen de kostenratio's ook aanzienlijk tussen de beleggingscategorieën. Over het algemeen zijn de kosten van vastrentende fondsen lager dan die van aandelenfondsen, maar het bedrag hangt gedeeltelijk af van de specifieke beleggingscategorie. Net als aandelenstrategieën, kunnen obligatiestrategieën aanzienlijk variëren in termen van personeel, onderzoek, handelskosten en deviezen die nodig zijn om een ​​beleggingsproces effectief te implementeren.

Hoge opbrengst
Hoogrentende obligatiefondsen hebben enkele van de hoogste kostenratio's onder obligatiegroepen. Het gemiddelde high-yieldfonds heeft normaal een team van hoog opgeleide en gecertificeerde managers en analisten wiens hoofdverantwoordelijkheden het verrichten van fundamenteel onderzoek naar bedrijfseffecten zijn. Verder worden vastrentende analisten en managers die fundamenteel onderzoek verrichten, doorgaans vergoed op een niveau dat bijna vergelijkbaar is met dat van aandelenonderzoek. Aangezien hoogrentende effecten een vrij laag volume en grotere handelsspreads hebben, zijn individuele transacties bovendien duurder. Volgens Morningstar biedt het gemiddelde high-yieldfonds met activa van meer dan $ 5 miljoen een brutokostenratio van 1, 35%. (Zie ook: Omgaan met spaarrekeningen met hoog rendement .)

Internationale
Internationale obligatiefondsen hebben ook hoge kostenratio's, vooral in vergelijking met de meer rentegevoelige binnenlandse obligatiefondsen. Fondsen die voornamelijk in buitenlandse obligaties beleggen, hebben ook extra onderzoekskosten. Wereldwijd beleggen vereist kennis van de vele economieën, geopolitieke structuren en markten over de hele wereld. Tegelijkertijd dekken buitenlandse obligatiefondsen, zoals buitenlandse aandelenfondsen, vaak valutablootstelling af. Volgens Morningstar hebben fondsen die zich richten op buitenlandse obligaties een gemiddelde brutokostenratio van 1, 35%.

Huiselijk
Binnenlandse obligatiefondsen die voornamelijk beleggen in hoogwaardige overheids- en bedrijfsobligaties hebben daarentegen de laagste kostenratio's tussen de vastrentende categorieën. Fondsen die voornamelijk in hoogwaardige kwesties beleggen, hebben lagere handelskosten en vereisen over het algemeen geen personeel van analisten of een afdekkingsstrategie. Hoogwaardige obligaties stijgen en dalen meestal met veranderingen in de rentetarieven. Volgens Morningstar heeft het gemiddelde intermediaire obligatiefonds een brutokostenratio van 1, 07%. Vergoedingen zijn een zeer belangrijke factor voor iedereen die beslist om een ​​bepaald vastrentend fonds te kopen, omdat er een hoge correlatie is tussen de kosten en de prestaties van het vastrentende fonds.

Het komt neer op

Zoals je hierboven hebt gezien, zijn kosten een zeer belangrijke overweging bij het selecteren van elk type beleggingsfonds, vooral vastrentende fondsen. Het is heel belangrijk om te begrijpen waarom een ​​vergoeding hoog of laag is in vergelijking met andere fondsen. Soms zijn hogere kosten gerechtvaardigd en andere keren niet. Portefeuillebeheerders en analisten moeten worden gecompenseerd voor hun werk. Compensatie moet echter in verhouding staan ​​tot de inspanning die nodig is om het product te beheren en het is aan u om mee te doen om te beslissen welke vergoedingen - en fondsen - niet voor u zijn.