tarief
Een tarief is een belasting die door het ene land wordt geheven op goederen en diensten die uit een ander land worden geïmporteerd.
01:57tarieven
Hoe een tarief werkt
Tarieven worden gebruikt om de invoer te beperken door de prijs van goederen en diensten die in een ander land zijn gekocht te verhogen, waardoor ze minder aantrekkelijk zijn voor binnenlandse consumenten. Er zijn twee soorten tarieven: een specifiek tarief wordt geheven als een vaste vergoeding op basis van het type item, zoals een tarief van $ 1.000 voor een auto. Een ad-valoremtarief wordt geheven op basis van de waarde van het artikel, zoals 10% van de waarde van het voertuig.
Belangrijkste leerpunten
- Regeringen heffen tarieven op om inkomsten te genereren, binnenlandse industrieën te beschermen of politieke invloed uit te oefenen op een ander land.
- Tarieven leiden vaak tot ongewenste neveneffecten, zoals hogere consumentenprijzen.
- Tarieven hebben een lange en omstreden geschiedenis en het debat over de vraag of ze goed of slecht beleid vertegenwoordigen, woedt tot op de dag van vandaag.
Regeringen kunnen tarieven opleggen om inkomsten te genereren of om binnenlandse industrieën - vooral ontluikende - te beschermen tegen buitenlandse concurrentie. Door in het buitenland geproduceerde goederen duurder te maken, kunnen tarieven in het binnenland geproduceerde alternatieven aantrekkelijker maken. Overheden die tarieven gebruiken voor bepaalde industrieën, doen dit vaak om bedrijven en banen te beschermen. Tarieven kunnen ook worden gebruikt als uitbreiding van het buitenlands beleid: tarieven opleggen aan de belangrijkste exportproducten van een handelspartner is een manier om economische invloed uit te oefenen.
Tarieven kunnen echter onbedoelde bijwerkingen hebben. Ze kunnen binnenlandse industrieën minder efficiënt en innovatief maken door de concurrentie te verminderen. Ze kunnen binnenlandse consumenten schaden, omdat een gebrek aan concurrentie de prijzen vaak opdrijft. Ze kunnen spanningen genereren door bepaalde bedrijfstakken of geografische regio's te bevoordelen boven andere. Tarieven die bedoeld zijn om fabrikanten in steden te helpen, kunnen bijvoorbeeld consumenten op het platteland schaden die niet profiteren van het beleid en waarschijnlijk meer betalen voor gefabriceerde goederen. Ten slotte kan een poging om een rivaliserend land onder druk te zetten met behulp van tarieven evolueren naar een onproductieve vergeldingscyclus, beter bekend als een handelsoorlog.
Tarieven kunnen binnenlandse industrieën beschermen, maar vaak ten koste van consumenten, die mogelijk hogere prijzen moeten betalen.
Geschiedenis van tarieven
In het pre-moderne Europa geloofde men dat de rijkdom van een land bestond uit vaste, tastbare activa, zoals goud, zilver, land en andere fysieke hulpbronnen (maar vooral goud). Handel werd gezien als een zero-sum game die resulteerde in ofwel een duidelijk netto verlies van rijkdom of een duidelijke netto winst. Als een land meer importeerde dan het exporteerde, zou zijn goud naar het buitenland stromen en zijn rijkdom aftappen. Grensoverschrijdende handel werd met argwaan bekeken en landen gaven er de voorkeur aan kolonies te verwerven waarmee ze exclusieve handelsrelaties konden aangaan, in plaats van met elkaar te handelen.
Dit systeem, bekend als mercantilisme, was sterk afhankelijk van tarieven en zelfs regelrecht een verbod op handel. Het koloniserende land, dat zichzelf zag concurreren met andere kolonisatoren, zou grondstoffen importeren uit zijn kolonies, die doorgaans hun grondstoffen elders niet mochten verkopen. Het koloniserende land zou de materialen omzetten in vervaardigde waren, die het terug zou verkopen aan de koloniën. Hoge tarieven en andere barrières werden ingesteld om ervoor te zorgen dat koloniën vervaardigde goederen alleen van hun kolonisatoren kochten.
De Schotse econoom Adam Smith was een van de eersten die de wijsheid van deze regeling in twijfel trok. Zijn "Wealth of Nations" werd gepubliceerd in 1776, hetzelfde jaar dat de Amerikaanse koloniën in Groot-Brittannië de onafhankelijkheid verklaarden in reactie op hoge belastingen en beperkende handelsregelingen. Latere schrijvers zoals David Ricardo ontwikkelden Smiths ideeën verder, wat leidde tot de theorie van comparatief voordeel. Het beweert dat als een land beter is in het produceren van een bepaald product, terwijl een ander land beter is in het produceren van een ander product, elk zijn middelen moet besteden aan de activiteit waarin het uitblinkt. De landen moeten dan met elkaar handelen, in plaats van barrières op te werpen die hen dwingen middelen te gebruiken voor activiteiten die zij niet goed uitvoeren. Tarieven zijn volgens deze theorie een rem op economische groei, zelfs als ze onder bepaalde omstandigheden kunnen worden gebruikt om bepaalde enge sectoren te bevoordelen.
Deze twee benaderingen - vrije handel gebaseerd op het idee van comparatief voordeel enerzijds, en beperkte handel gebaseerd op het idee van een zero-sum game, anderzijds, hebben eb en vloed in populariteit ervaren. Relatief vrijhandel beleefde een bloeitijd in de late 19e en vroege 20e eeuw, toen het idee opkwam dat internationale handel grootschalige oorlogen tussen naties zo duur en contraproductief had gemaakt dat ze achterhaald waren. De Eerste Wereldoorlog bewees dat idee verkeerd en nationalistische handelsbenaderingen, inclusief hoge tarieven, domineerden tot het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Op dat moment kende vrijhandel een heropleving van 50 jaar, met als hoogtepunt de oprichting in 1995 van de Wereldhandelsorganisatie, die fungeert als een internationaal forum voor het beslechten van geschillen en het vaststellen van basisregels. Vrijhandelsovereenkomsten, zoals NAFTA en de Europese Unie, liepen ook over. De scepsis van dit model - soms bestempeld als neoliberalisme door critici, die het koppelen aan 19e-eeuwse liberale argumenten voor vrijhandel - groeide echter en Groot-Brittannië in 2016 stemde om de Europese Unie te verlaten. In datzelfde jaar won Donald Trump de Amerikaanse presidentsverkiezingen op een platform met een oproep voor steile tarieven op Chinese en Mexicaanse import.
Critici van multilaterale handelsovereenkomsten om tarieven te elimineren - die uit beide uiteinden van het politieke spectrum komen - beweren dat deze overeenkomsten de nationale soevereiniteit uithollen en een race naar de bodem aanmoedigen op het gebied van lonen, bescherming van werknemers en productkwaliteit en -normen. De verdedigers van dergelijke deals weerleggen dat tarieven leiden tot handelsoorlogen, consumenten schaden, innovatie belemmeren en vreemdelingenhaat aanmoedigen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.