Er is niet zoiets als een gratis lunch (TANSTAAFL)
"Er bestaat niet zoiets als een gratis lunch" (TANSTAAFL), ook bekend als "er bestaat niet zoiets als een gratis lunch" (TINSTAAFL), is een uitdrukking die de kosten van besluitvorming en consumptie beschrijft. De uitdrukking brengt het idee over dat dingen die gratis lijken altijd een prijs hebben of dat niets in het leven echt gratis is.
Hoe TANSTAAFL werkt
Het TANSTAAFL-concept is belangrijk om te overwegen bij het nemen van verschillende soorten beslissingen, of deze nu financieel of lifestyle zijn. Het concept kan consumenten helpen verstandiger beslissingen te nemen door rekening te houden met alle indirecte en directe kosten en externe kosten.
In de economie beschrijft TANSTAAFL het concept van alternatieve kosten, waarin staat dat er voor elke gemaakte keuze een alternatief is dat niet is gekozen. Besluitvorming vereist afwegingen en gaat ervan uit dat er geen echte gratis aanbiedingen zijn in de samenleving. Producten en diensten die (gratis) aan particulieren worden geschonken, worden bijvoorbeeld door iemand anders betaald. Zelfs als er niemand is om de directe kosten te dragen, draagt de maatschappij de last.
[Belangrijk: zelfs producten en services die gratis aan particulieren worden gegeven, zijn niet echt gratis; een bedrijf of individu betaalt uiteindelijk de kosten.]
TANSTAAFL begrijpen
Het concept van TANSTAAFL is vermoedelijk ontstaan in 19e-eeuwse Amerikaanse saloons waar klanten gratis lunches kregen bij de aankoop van drankjes. Uit de basisstructuur van het aanbod blijkt duidelijk dat er een T is gekoppeld aan de gratis lunch: de aankoop van een drankje.
Er zijn echter vervolgkosten als gevolg van het gebruik van de gratis lunch. Omdat de lunch veel zout bevatte, werden klanten verleid om meer drankjes te kopen. De saloons boden dus met opzet gratis lunches aan met de verwachting dat ze voldoende inkomsten zouden genereren in extra drankjes om de kosten van de lunch te compenseren. Het voorstel voor een gratis goed of dienst bij de aankoop van een ander goed of dienst is een oxymoronische tactiek die veel bedrijven nog steeds gebruiken om klanten te verleiden.
Voorbeeld van TANSTAAFL
TANSTAAFL is historisch vaak in verschillende contexten genoemd. Voormalig burgemeester van New York, Fiorello H. La Guardia, gebruikte in 1933 bijvoorbeeld de Italiaanse uitdrukking " È finita la cuccagna!" (Wat betekent "geen gratis lunch meer") in zijn campagne tegen misdaad en corruptie. Populaire verwijzingen naar de uitdrukking zijn ook te vinden in "The Moon Is a Harsh Mistress" van Robert Heinlein en in het boek van Milton Friedman: "Er bestaat niet zoiets als een gratis lunch."
In verschillende disciplines (bijv. Economie, financiën, statistieken, enz.) Heeft TANSTAAFL verschillende connotaties. In de wetenschap verwijst het bijvoorbeeld naar de theorie dat het universum een gesloten systeem is. Het idee is dat een bron van iets (bijvoorbeeld materie) afkomstig is van een bron die uitgeput zal zijn. De kosten van de levering van materie zijn de uitputting van de bron.
In de sport werd TANSTAAFL gebruikt om de gezondheidskosten te beschrijven die gepaard gaan met goed zijn in een sport, zoals 'geen pijn, geen winst'. Ondanks de verschillende betekenissen is de gemeenschappelijke factor kosten.
Speciale overwegingen
Voor investeringen helpt TANSTAAFL het risico te verklaren. Schatkistpapier (T-bill), bankbiljetten en obligaties bieden een vrijwel risicovrij rendement; de opportuniteitskosten van beleggen in een van deze instrumenten is echter de uitgegane mogelijkheid om te investeren in een alternatieve, riskantere investering.
Naarmate een belegger hoger op het risicospectrum komt, wordt de uitdrukking TANSTAAFL nog relevanter omdat beleggers kapitaal bieden met de hoop op grotere winsten dan wat minder risicovolle effecten opleveren; bij deze keuze worden echter de kosten verondersteld dat groeivooruitzichten mogelijk niet worden gerealiseerd en de investering verloren kan gaan.
Belangrijkste leerpunten
- "Er bestaat niet zoiets als een gratis lunch" (TANSTAAFL) is een uitdrukking die de kosten van besluitvorming en consumptie beschrijft.
- TANSTAAFL suggereert dat items of diensten die gratis lijken altijd een kost voor iemand hebben, zelfs als het niet de persoon is die het voordeel ontvangt.
- In beleggen is het kopen van schatkistcertificaten een voorbeeld van iemand die denkt dat hij voor heel weinig een goede deal krijgt. Maar de afweging bij het kopen van Treasuries wordt niet belegd in effecten met een hoger risico en een hogere opbrengst.