Belangrijkste problemen met financiële gegevensaggregatie

Mint.com werd eind 2007 gelanceerd als het eerste online consumentenplatform dat financiële gegevens van veel verschillende services verzamelde. In slechts twee jaar trok de service 1, 5 miljoen gebruikers aan en werd verkocht aan Intuit, de populaire maker van QuickBooks boekhoudsoftware, voor $ 170 miljoen. Sindsdien heeft een handjevol starters met vergelijkbare diensten zoals Personal Capital en SigFig miljoenen aan risicokapitaal opgehaald dat zich richt op het beleggingseinde van het gegevensverzamelingsspectrum en gezonde concurrentie biedt aan menselijke financiële adviseurs.

Tegelijkertijd aarzelden banken, makelaars en andere financiële instellingen om toegang te bieden tot deze applicaties. De angst is dat klanten en concurrenten gemakkelijk rentekosten en andere gevoelige details kunnen zien die hun concurrentievoordeel kunnen aantasten. Bovendien stellen ze dat er hoge kosten en complexiteit zijn verbonden aan het betalen voor servers om het toegenomen verkeer af te handelen om alternatieve oplossingen te bouwen om de gegevens te leveren.

Laten we eens kijken naar enkele van deze conflicten en waar de industrie de komende jaren waarschijnlijk naartoe gaat als het gaat om gegevensaggregatie. (Voor gerelateerde literatuur, zie: 6 Beste personal finance-apps. )

Mechanische problemen

Veel financiële instellingen bieden geen directe link naar gegevensverzamelingen, wat niet verwonderlijk is gezien hun verouderde technologie. Voor de data-aggregator die start, betekent dit dat ze gedwongen zijn om zich automatisch aan te melden bij het account van een klant en de informatie te "schrapen". Het proces omvat meestal een computerprogramma dat de website van een bank bezoekt, zich aanmeldt met de inloggegevens van een klant en vervolgens de code doorleest om informatie zoals rekeningsaldi automatisch te verwijderen.

Met alleen Mint, met miljoenen actieve gebruikers die hun accounts meerdere keren per dag vernieuwen, is het schraapproces snel overweldigend voor de servers van populaire banken. De vraag tijdens piekperiodes is zo slecht dat sommige banken worstelen met vertragingen voor hun vaste klanten die proberen in te loggen en normale zaken te doen. In essentie is het een soort denial of service-aanval, die websites overstroomt met voldoende verkeer om ze te vertragen of neer te halen.

Naast de vertragingen hebben banken moeite gehad met het identificeren van het verschil tussen gegevensaggregators die verschillende keren op een account inloggen en hackers die hetzelfde proberen te doen. Consumenten kunnen in deze gevallen te maken krijgen met accountvergrendelingen als er te veel mislukte pogingen zijn geweest om in te loggen, wat de klantrelaties schaadt. (Zie voor informatie over technisch lezen: 5 beste iPhone Finance Apps voor 2016. )

Consumenten gevangen in het midden

Sommige grote banken hebben hierop gereageerd door gegevensaggregators de toegang tot hun website te verbieden. In de praktijk wordt dit gedaan door een server te vertellen het IP-adres van het computerprogramma van een gegevensaggregator te blokkeren, waardoor ze zich niet kunnen aanmelden en de informatie kunnen ophalen. Consumenten die gegevensaggregators zoals Mint gebruiken, zien dan foutmeldingen - als de beslissing plotseling werd genomen - of de bank wordt volledig verwijderd uit de lijst met compatibele instellingen.

Er zijn veel problemen met deze schokreactie. Ten eerste kunnen klanten die gegevensaggregators gebruiken, geïrriteerd raken door het onvermogen om met hun bank te communiceren, waardoor ze van bankaanbieder kunnen veranderen. Banken moeten de wens om technologie te gebruiken en de bereidheid om te schakelen niet onderschatten, vooral onder jongere generaties. Ten tweede gebruiken veel banken data-aggregators om hun mobiele platformen van stroom te voorzien, wat tot spanningen kan leiden.

Consumenten zitten midden in deze strijd. Zonder de medewerking van banken kunnen zij onnauwkeurige gegevens zien die op hun gekozen gegevensaggregator zijn gerapporteerd of hebben ze helemaal geen toegang tot hun financiële gegevens. Gegevensaggregators zelf kunnen ook hun online bankierervaring vertragen of kunnen accountvergrendelingen veroorzaken. (Zie voor meer informatie over technisch lezen: Top Money Management-apps. )

Op API gebaseerde oplossingen

De beste oplossing voor banken zou zijn om een ​​API (Application Programming Interface) te implementeren die is ontworpen voor het verwerken van gegevensverzoeken. Door aanvragen voor gegevensverzameling naar een API in plaats van een website te routeren, zouden traditionele klanten geen vertraging ondervinden vanwege de vraag naar gegevensverzamelaars en hoeven ze misschien niet eens hun inloggegevens vrij te geven. De gegevens zouden ook veel betrouwbaarder zijn, omdat ze niet op een archaïsche manier hoeven te worden geschraapt.

Het goede nieuws is dat deze oplossing aan kracht wint. In 2014 heeft een branchevereniging, bekend als de FS-ISAC, voorgesteld een standaard-API te maken om informatie van bankrekeningen te delen. Het model zou talloze andere bedrijven volgen die deze technologieën veilig hebben geïmplementeerd, waaronder Facebook, Twitter, Google en Apple, die miljarden klanten bedienen en in sommige gevallen even gevoelige gegevens verwerken.

Het slechte nieuws is dat de banksector nog steeds terughoudend lijkt om tijd en geld te spenderen aan het implementeren van dit soort oplossingen. Naar alle waarschijnlijkheid wachten banken aan de zijlijn totdat er een grotere beweging in de richting van deze diensten in de hele industrie is om eventuele concurrentieproblemen weg te nemen en de tijd en kapitaalinvesteringen bij te houden.

Het komt neer op

Gegevensverzamelaars zijn de afgelopen jaren enorm populair geworden met de opkomst van services zoals Mint en Personal Capital. Hoewel de vraag van de consument naar deze diensten duidelijk is, aarzelden banken en andere financiële instellingen om gemakkelijke toegang tot de gegevens te bieden om redenen van concurrentie en kosten. Consumenten zijn gevangen in het gevecht met technologieën die aan beide kanten onvoldoende zijn. Het zal waarschijnlijk zo blijven totdat er een compromis wordt bereikt. (Zie voor meer informatie: Hoe mensen en robots financieel advies verbeteren. )