Begrijp de beveiligingstypes van bedrijfsobligaties

Om bedrijfsobligaties te begrijpen, moet u eerst sleutelconcepten begrijpen over hoe de bedrijfsschuld zich verhoudt tot de bedrijfskapitaalstructuur van de emittent en hoe de schuld zelf is opgebouwd. Deze punten zijn van cruciaal belang voor de belegger om te begrijpen voordat hij belegt in bedrijfsschuldproducten.

Bedrijfsobligaties scheiden

Bedrijfsobligaties zijn fungibel - kunnen door beleggers worden belegd - schuldproducten. Deze obligaties zijn beschikbaar in verschillende risico-opbrengstniveaus, afhankelijk van de kredietwaardigheid van de onderliggende onderneming. Bedrijven zullen obligaties drijven om uitgaven te financieren en om dagelijkse activiteiten te financieren. Obligaties zijn voor bedrijven vaak beter te beoordelen dan bankleningen en versnellen vaak de vertraging bij het ontvangen van de benodigde fondsen.

Er zijn afzonderlijke classificaties van obligaties die specifiek bepalen hoe de obligatie zich verhoudt tot de kapitaalstructuur van de uitgevende onderneming. Dit is belangrijk omdat de obligatieclassificatie de uitbetalingsorder dicteert in het geval dat de emittent zijn financiële verplichtingen niet kan nakomen - ook wel default genoemd.

Bij het vergelijken van schuld met eigen vermogen, heeft schuld altijd anciënniteit in de uitbetalingsorder. Bij het vergelijken van ongedekte schulden met gedekte schulden, heeft gedekte schulden anciënniteit. Bijvoorbeeld, preferente aandeelhouders ontvangen uitbetaling voordat gewone aandeelhouders dat doen.

1. Beveiligde bedrijfsobligaties

Dit is een rangschikkingsstructuur die door emittenten wordt gebruikt om prioriteit te geven aan de uitbetaling van schulden. Bovenaan in deze structuur zou de senior 'beveiligde' schuld staan ​​waarnaar de structuur is vernoemd. Dit in tegenstelling tot structuren waarbij de leeftijd van de schuldplaatsen bepaalt welke anciënniteit heeft. Als een obligatie als een beveiligde obligatie wordt geclassificeerd, ondersteunt de emittent deze met onderpand. Dit maakt het veiliger (meestal met een aanzienlijk hoger herstelpercentage) in het geval dat het bedrijf in gebreke blijft. Voorbeelden hiervan zijn bedrijven die een beveiligde bedrijfsobligatie uitgeven door deze te ondersteunen met activa zoals industriële apparatuur, een magazijn of een fabriek.

2. Senior beveiligde obligaties

Elk effect dat in een dergelijke structuur als 'senior' wordt aangeduid, is voorrang boven de kapitaalbronnen van andere bedrijven. De meest senior houders van effecten zullen altijd als eerste een uitbetaling ontvangen van de deelnemingen van een bedrijf in geval van wanbetaling. Dan zouden die effectenhouders komen wiens effecten als de op één na hoogste in anciënniteit worden beschouwd, enzovoort totdat de activa die worden gebruikt om dergelijke schulden af ​​te lossen, opraken.

3. Senior ongedekte obligaties

Senior ongedekte bedrijfsobligaties zijn in de meeste opzichten net als senior gewaarborgde obligaties met één belangrijk verschil: er is geen specifiek onderpand dat deze garandeert. Anders dan dat, genieten dergelijke senior obligatiehouders een bevoorrechte positie in geval van wanbetaling met betrekking tot de uitbetalingsorder.

4. Junior, achtergestelde obligaties

Nadat de senior-effecten zijn uitbetaald, wordt de junior, ongedekte schuld vervolgens uitbetaald van het resterende vermogen. Dit is ongedekte schuld, wat betekent dat er geen onderpand bestaat om ten minste een gedeelte te garanderen. Obligaties in deze categorie worden vaak aangeduid als obligaties.

Dergelijke ongedekte obligaties hebben alleen de goede naam en kredietwaardigheid van de emittent als zekerheid. Junior of achtergestelde obligaties worden specifiek genoemd voor hun positie in de uitbetalingsorder: hun junior of ondergeschikte status betekent dat ze alleen worden uitbetaald na senior obligaties, in geval van wanbetaling.

5. Gegarandeerde en verzekerde obligaties

Deze obligaties worden gegarandeerd in geval van wanbetaling niet door onderpand, maar door een derde. Dit betekent dat in het geval dat de emittent niet kan doorgaan met uitbetalingen, een derde het overneemt en blijft voldoen aan de oorspronkelijke voorwaarden van de obligatie. Veel voorkomende voorbeelden van deze categorie obligaties zijn gemeentelijke obligaties met een overheidsinstelling of bedrijfsobligaties met een groepsentiteit.

Dergelijke verzekerde obligaties beschikken over het tweede beveiligingsniveau, omdat u de rating van twee afzonderlijke entiteiten hebt in plaats van slechts één waarop u kunt vertrouwen om de obligatie te beveiligen. Deze tweede entiteit kan echter alleen zoveel beveiliging bieden als zijn eigen kredietwaardigheid toestaat, dus het is niet 100% verzekerd. Gegarandeerde of verzekerde obligaties zijn echter veel minder riskant dan niet-verzekerde obligaties en hebben daarom doorgaans een lagere rente met zich mee. Verzekerde obligaties hebben altijd een hogere kredietwaardigheid omdat er twee bedrijven zijn die de obligatie garanderen. Deze beveiligingspremie gaat echter ten koste van een verlaagd eindrendement op de obligatie.

6. Converteerbare obligaties

Sommige emittenten van bedrijfsobligaties hopen beleggers aan te trekken door converteerbare obligaties aan te bieden. Dit zijn eenvoudig obligaties die de obligatiehouder kan kiezen om te zetten in gewone aandelen. Deze aandelen zijn meestal van dezelfde emittent en uitgegeven tegen een vooraf ingestelde prijs, zelfs als de marktprijs van het aandeel is gestegen sinds de obligatie voor het eerst werd uitgegeven.

De prijs van converteerbare obligaties is iets vloeibaarder omdat ze worden gewaardeerd op basis van de aandelenkoers van het bedrijf en de vooruitzichten op het moment van uitgifte. Omdat deze converteerbare obligaties beleggers bovendien uitgebreide opties bieden, hebben ze doorgaans een lager rendement dan standaardobligaties van dezelfde grootte.

Correlatie met herstelpercentages

Het herstelpercentage voor een bedrijfsobligatie of een vergelijkbaar type effect verwijst naar het bedrag van de totale waarde van de obligatie. Dit omvat zowel rentebetalingen als de hoofdsom die waarschijnlijk zal worden teruggevorderd in het geval dat de emittent in gebreke blijft. Dit herstelpercentage wordt meestal uitgedrukt als een percentage dat zijn waarde tijdens een wanbetaling vergelijkt met die van de nominale waarde van de obligatie. Of, eenvoudiger gezegd: het herstelpercentage is de uitbetalingswaarde van de bedrijfsobligatie in geval van wanbetaling.

Herstelpercentages zijn alom populair als een manier om beleggers te helpen bij het inschatten van het risico op een verlies dat de bedrijfsobligatie met zich meebrengt, wat meestal wordt uitgedrukt als een verlies bij wanbetaling (LGD). Dus als een belegger bijvoorbeeld een investering van $ 100.000 in obligaties (hoofdsom) met een herstelpercentage van 30% overweegt, zou de LGD 70% zijn. Dit betekent dat in geval van wanbetaling de uitbetaling naar schatting 30% van de hoofdsom is, of $ 30.000. Dus de LGD in dit voorbeeld is $ 70.000.

De terugvorderingspercentages kunnen aanzienlijk verschillen van obligatie tot obligatie en van emittent tot emittent. Relevante factoren zijn onder meer:

• Het beveiligingstype van een bedrijfsobligatie: obligaties en effecten met een hogere anciënniteit genieten een hoger herstelpercentage dan ondergeschikte instrumenten. Het herstelpercentage van een obligatie is zelfs recht evenredig met de anciënniteit van de uitbetaling in het geval dat de emittent in gebreke blijft (hoewel factoren zoals de industrie en onderpand ook belangrijk zijn). Nada Mora, een econoom voor de Federal Reserve Bank van Kansas City, voerde een steekproefstudie en vergelijking van herstelpercentages uit op verschillende schuldinstrumenten en vond de volgende resultaten. Bij vergelijking van niet-gewaarborgde senior obligaties met niet-gewaarborgde senior obligaties bedroeg het percentage beveiligde schuldinvordering 56% en het percentage niet-gewaarborgde schuldinvordering 37%. Over het algemeen kunnen beleggers verwachten dat senior beveiligde schulden de hoogste terugvorderingspercentages genieten. De achtergestelde schuldinvordering bedroeg 31% en de junior achtergestelde schuldinvordering was het laagst met 27%.
• Macro-economische omstandigheden: er zijn verschillende macro-economische omstandigheden die rechtstreeks van invloed kunnen zijn op het herstelpercentage van effecten of bedrijfsobligaties. Deze omvatten het algemene standaardpercentage, de huidige fase van de grotere economische cyclus en algemene liquiditeitscondities. Een recessie waarbij veel bedrijven in gebreke blijven, kan bijvoorbeeld een negatieve invloed hebben op het herstelpercentage van een effect (dit is duidelijk waargenomen in de financiële crisis van 2008).
• Individuele factoren betreffende de emittent: er zijn factoren binnen het bedrijf zelf die van invloed kunnen zijn op het herstelpercentage van de obligaties en effecten die het uitgeeft. Deze omvatten het algemene schuldniveau, het aandelenniveau en de kapitaalstructuur, om een ​​paar belangrijke te noemen. Over het algemeen komt het hier op neer: hoe lager de schuldratio van een bedrijf is, hoe hoger het herstelpercentage dat beleggers kunnen verwachten.

Het komt neer op

Elke belegger in bedrijfsobligaties of andere schuldinstrumenten moet veel aandacht besteden aan de veiligheidsclassificatie van de schuld. De verschillende beveiligingstypen zijn direct gekoppeld aan de potentiële herstelpercentages in geval van wanbetaling door een bedrijf. Bovendien beïnvloeden andere factoren de terugvorderingsgraad, waarmee in elk stadium ook rekening moet worden gehouden.