Welke factoren hebben de meeste invloed op vastrentende waarden?

De belangrijkste factoren die de prijzen van vastrentende effecten beïnvloeden, zijn onder meer rentewijzigingen, wanbetaling of kredietrisico en liquiditeitsrisico op de secundaire markt. Vastrentende effecten zijn leningen die door een belegger worden verstrekt aan een staats- of bedrijfslener. De emittent van de obligatie stemt ermee in om een ​​vast bedrag aan rente te betalen volgens een regelmatig schema tot de vervaldatum van de obligatie. Op de vervaldag geeft de kredietnemer het hoofdbedrag terug aan de belegger.

Het vaste rentebedrag staat bekend als de couponrente en de hoofdsom van de obligatie staat bekend als de nominale of nominale waarde. Er zijn verschillende soorten vastrentende effecten, waaronder Amerikaanse staatsobligaties, bedrijfsobligaties, hoogrentende obligaties en belastingvrije gemeentelijke obligaties.

Veranderingen in rentetarieven

Het belangrijkste risico dat de prijs van obligaties kan beïnvloeden, is een wijziging van de geldende rentevoet. De prijs van een obligatie en rentetarieven zijn omgekeerd evenredig. Naarmate de rente stijgt, daalt de koers van obligaties. Dit komt omdat beleggers obligaties met een hogere rentevoet kunnen verkrijgen, waardoor de waarde van een reeds uitgegeven obligatie afneemt.

Aan de andere kant profiteren huidige obligatiehouders van een daling van de rentetarieven, omdat dit hun obligaties waardevoller maakt bij andere beleggers die op zoek zijn naar hogere opbrengsten van eerder uitgegeven obligaties. Obligaties met langere looptijden zijn onderhevig aan grotere koersbewegingen bij rentewijzigingen, aangezien een rentewijziging een grotere impact heeft op de toekomstige waarde van de coupon.

Krediet- of standaardrisico

De tweede hoofdfactor is krediet- of standaardrisico. Het risico bestaat dat de emittent failliet gaat en niet in staat is zijn rente en hoofdverplichtingen te betalen. Uitgevende instellingen van hoogrentende obligaties lopen meer kredietrisico, aangezien er waarschijnlijk een groter risico op wanbetaling bestaat. Om beleggers voor dit hogere risico te compenseren, betalen dergelijke obligaties vaak hogere rentetarieven.

Ratingbureaus geven ratings voor de emittenten van obligaties en kunnen beleggers helpen het risico te schatten dat aan bepaalde bedrijfsobligaties verbonden is.

Liquiditeitsrisico

Behalve voor staatsschuld, worden de meeste obligaties over de toonbank (OTC) verhandeld en dragen daarom een ​​liquiditeitsrisico. In tegenstelling tot de aandelenmarkt, waar beleggers gemakkelijk een positie kunnen verlaten, vertrouwen obligatiebeleggers op de secundaire markt om in obligaties te handelen. Beleggers die een obligatiepositie moeten verlaten - om toegang te krijgen tot hun belegde hoofdsom - kunnen een beperkte secundaire markt hebben om de obligatie te verkopen.

Ook kan het vanwege de dunnere markt voor obligaties moeilijk zijn om de huidige prijzen te bepalen. Obligaties variëren zoveel in hun looptijden, opbrengsten en de kredietwaardigheid van de emittent dat gecentraliseerde handel moeilijk is. FINRA heeft echter in 2002 de Trade Reporting and Compliance Engine (TRACE) geïntroduceerd, die nu van alle broker-dealers vereist dat ze transacties in OTC-obligaties melden, waardoor de transparantie op de obligatiemarkt toeneemt.