Wie zijn de grootste bondgenoten van Iran en waarom?

In 2015 heeft president Barack Obama een controversiële deal getekend waarmee Iran zijn nucleaire programma zonder sancties actief kan houden, op voorwaarde dat het land zich houdt aan een lijst van lopende voorwaarden. Deze voorwaarden stellen grenzen aan uraniumvoorraden en verrijkingsniveaus, elimineren bepaalde centrifuges en vereisen de verzending van verbruikte splijtstof naar andere landen. Het belangrijkste is dat de overeenkomst bepaalt dat Iran zijn programma nooit kan gebruiken om kernwapens te ontwikkelen.

Tegenstanders van de deal beweerden dat elke overeenkomst die Iran in staat stelt nucleaire technologie te blijven ontwikkelen een te grote concessie is, gezien het track record van het land van openlijke vijandigheid tegenover samenwerking met westerse landen, in het bijzonder de Verenigde Staten. Veel mensen waren er niet van overtuigd dat het land van plan was zich in te spannen om het einde van de deal te handhaven. Een andere zorg die door afwijkende meningen naar voren werd gebracht, betrof de landen waarmee Iran was verbonden. ik

In mei 2018 trok president Donald Trump de VS uit de deal, wat de Iraanse wetgevers die een Amerikaanse vlag in hun parlement hebben verbrand en 'Dood aan Amerika' niet hebben gesmaakt niet beviel. Iran is verbonden met landen die deze haat tegen de Verenigde Staten delen. Staten: zij zijn: Libanon, Rusland en Venezuela.

Libanon

Een gedeelde haat tegen Israël, het enige Joodse bolwerk in het overwegend islamitische Midden-Oosten, is de primaire factor die Iran en Libanon met elkaar verbindt. Iran biedt Libanon elk jaar meer dan $ 100 miljoen aan hulp, waarvan het grootste deel naar militaire voorraden en wapens gaat.

De afstemming van Iran op Libanon is grotendeels problematisch vanwege Hezbollah, de politieke partij die de Libanese regering controleert. De meeste westerse landen, waaronder de Verenigde Staten, Canada en Frankrijk, classificeren Hezbollah als een terroristische organisatie. De groep is betrokken bij een lange lijst van terreuraanslagen tegen zijn buren en westerse landen. Deze omvatten een Bulgaarse busbomaanslag in 2012, een bomaanslag op een Amerikaans ambassadevoertuig in Beiroet in 2008 en uitgebreide training van militaire opstandelingen om Amerikaanse troepen te volgen en te doden tijdens de oorlog in Irak.

Rusland

Na de revolutie van Iran in 1979, toen de Sovjetunie nog intact was, vond de Ayatollah van het land veel principes van het Sovjetcommunisme, in het bijzonder het atheïsme, onverenigbaar met de nieuwe islamitische regering van Iran. Als gevolg hiervan bleven de betrekkingen tussen Iran en Rusland gespannen tot de val van de Sovjetunie.

In de jaren negentig verbeterden de betrekkingen tussen de twee landen te midden van een omvergeworpen Sovjetunie en westerse sancties tegen Iran. Iran vond Rusland de handigste wapenleverancier, terwijl Rusland, dat vaststelde dat het de verspreiding van westerse invloeden zou kunnen helpen, ermee instemde Iran te helpen zijn nucleaire programma te ontwikkelen.

Vanaf 2015 waren de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Rusland net zo slecht als sinds het einde van de Koude Oorlog. Te midden van dergelijke hernieuwde vijandigheid vond Rusland Iran een strategische bondgenoot in het Midden-Oosten, waar de VS, vanwege hun afstemming met Israël, meer invloed wil uitoefenen.

In 2018 hielden presidenten Poetin en Trump een top in Helsinki en gaven aan dat nieuwe zakelijke kansen tussen de twee landen in het verschiet liggen. Maar de staat van de relatie tussen de Verenigde Staten en Rusland is onduidelijk. Volgens de Amerikaanse overheidswebsite Export.gov zijn er twee brede overwegingen bij het overwegen van zakelijke vooruitzichten in Rusland: geopolitiek en marktdynamiek. De aanhoudende agressie van Rusland in Oekraïne en Syrië en de inmenging in de Amerikaanse verkiezingen van 2016 hebben de spanningen met de Verenigde Staten verhoogd en zijn bondgenoten. "

Venezuela

Het partnerschap tussen Iran en Venezuela, bevorderd vóór de dood van de voormalige Venezolaanse president Hugo Chavez in 2013 en terwijl de beruchte Mahmoud Ahmadinejad Iran regeerde, vloeit voort uit een gedeelde haat tegen de Verenigde Staten.

Beide landen beschouwen de Verenigde Staten als een imperialistische natie, geobsedeerd door het verspreiden van zijn regeringsvorm waar het niet gewenst is en bijgevolg beschouwen beide landen het land als een bedreiging voor hun eigen nationale belangen. In januari 2007 bereikten Chavez en Ahmadinejad een overeenkomst om zich te verenigen tegen wat zij het VS-imperialisme noemden, en gingen zo ver dat ze een gezamenlijk fonds van $ 2 miljard hadden gereserveerd om militaire hulp te bieden aan andere landen waarvan zij hadden vastgesteld dat ze anti-Amerikaanse belangen hadden.

Terwijl Iran en Venezuela vanaf 2015 bondgenoten blijven, is de invloed van laatstgenoemde afgenomen als gevolg van een nieuwe president en economische rampspoed door dalende olieprijzen. Venezuela was tot grote vreugde van Iran ooit in staat zijn olierijkdom te gebruiken om hulp te bieden aan andere anti-Amerikaanse landen in de regio, met name Cuba. Dat geld is sindsdien opgedroogd, waardoor Iran weinig te winnen heeft door nauwe banden te onderhouden.