Waarom Bail-Ins van banken de nieuwe Bailouts zullen zijn

De financiële crisis van 2008 luidde de term 'te groot om te falen' in, die regelgevers en politici gebruikten om de reden te beschrijven voor het redden van enkele van de grootste financiële instellingen van het land met door de belastingbetaler gefinancierde reddingsoperaties. In afwachting van het ongenoegen van het publiek over het gebruik van hun belastingdollars op zo'n manier, keurde het Congres de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Act van januari 2010 goed, die de optie van bankbailouts elimineerde maar de deur opende voor bail-ins.

Verschil tussen bankbail-in en bankbail-out

Een bail-in en een bail-out zijn beide ontworpen om de volledige instorting van een falende bank te voorkomen. Het verschil ligt vooral in wie de financiële last draagt ​​van het redden van de bank. Met een reddingsoperatie injecteert de overheid kapitaal in de banken zodat ze kunnen blijven opereren. In het geval van de redding die plaatsvond tijdens de financiële crisis, heeft de overheid $ 700 miljard geïnjecteerd in enkele van de grootste financiële instellingen in het land, waaronder Bank of America Corp. (NYSE: BAC), Citigroup Inc. (NYSE: C) en American International Group (NYSE: AIG). De overheid heeft geen eigen geld en moet in dergelijke gevallen belastinggeld gebruiken. Volgens het Amerikaanse ministerie van Financiën hebben de banken sindsdien al het geld terugbetaald.

Met een bail-in van de bank gebruikt de bank het geld van haar ongedekte schuldeisers, waaronder spaarders en obligatiehouders, om hun kapitaal te herstructureren zodat het kan blijven drijven. In feite mag de bank haar schuld omzetten in eigen vermogen om haar kapitaalvereisten te verhogen. Een bank kan snel een bail-in ondergaan door middel van een afwikkelingsprocedure, die de bank onmiddellijk verlichting biedt. Het voor de hand liggende risico voor bankdeposito's is de mogelijkheid om een ​​deel van hun deposito's te verliezen. Spaarders hebben echter de bescherming van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), die elke bankrekening voor maximaal $ 250.000 verzekert. Banken moeten alleen die stortingen gebruiken die de bescherming van $ 250.000 overschrijden.

Als ongedekte schuldeisers zijn depositohouders en obligatiehouders achtergesteld aan derivaten. Derivaten zijn de beleggingen die banken onderling doen, waarvan wordt verondersteld dat ze worden gebruikt om hun portefeuilles af te dekken. De 25 grootste banken hebben echter meer dan $ 247 biljoen aan derivaten, wat een enorm risico voor het financiële systeem inhoudt. Om een ​​mogelijke calamiteit te voorkomen, geeft de Dodd-Frank Act de voorkeur aan afgeleide claims.

Bail-Ins worden wettelijk verplicht

De voorziening voor bail-ins van banken in de Dodd-Frank-wet werd grotendeels weerspiegeld na het grensoverschrijdende kader en de vereisten die zijn vastgelegd in Basel III International Reforms 2 voor het banksysteem van de Europese Unie. Het creëert wettelijke bail-ins, waardoor de Federal Reserve, de FDIC en de Securities and Exchange Commission (SEC) de bevoegdheid krijgen om bankholdings en grote niet-bancaire holdings onder curatele te stellen. Aangezien het hoofddoel van de bepaling is de Amerikaanse belastingbetalers te beschermen, worden banken die te groot zijn om failliet te gaan niet langer gered door belastingbetaler dollars. In plaats daarvan worden ze binnengelaten.

Experimenten in Europa met borgtocht-ins

Bail-ins van banken zijn gebruikt in Cyprus, waar sprake is van hoge schulden en mogelijk bankfaillissementen. Het bail-in beleid werd ingesteld, waardoor deposanten met meer dan 100.000 euro een deel van hun bezit moesten afschrijven. Hoewel de actie bankfaillissementen heeft voorkomen, heeft het geleid tot onrust bij de financiële markten in Europa over de mogelijkheid dat deze bail-ins wijdverspreid kunnen worden. Beleggers vrezen dat het verhoogde risico voor obligatiehouders de opbrengsten zal verhogen en bankdeposito's zal ontmoedigen. Met de banksystemen in veel Europese landen in nood door lage of negatieve rentetarieven, zijn meer bail-ins een sterke mogelijkheid.